Bij andere soorten had ik al wel eens beschreven dat ik ze in de boekjes zag waarbij ze vergeleken werden met andere soorten en dat ik dan bang was dat buiten nooit te herkennen. Dat gold dus ook voor de Kleine en de Grote Zilverreiger. Hoe moest je nou de kleur van de voeten kunnen zien wanneer ze in het water staan? Het bleek allemaal wel mee te vallen. Het lijkt of de Grote Zilverreiger met een opmars is begonnen, dus deze wil je nog best wel eens tegenkomen. Voor de Kleine geldt dit dus zeker niet. Hierdoor heb ik het beeld van de grote aardig in me op kunnen nemen en herken ik deze nu makkelijk, maar hierdoor ook de Kleine. De eerste dat ik ook echt de Kleine Zilverreiger zag en direct herkende, was in Zuid-Spanje in dat ontzettend leuke gebiedje bij Motril. Daar zaten er vrij veel, samen met bijvoorbeeld Koereigers, waardoor ik me nu ook deze soorten eigen kon maken. Het herkennen bleek eigenlijk heel eenvoudig: je ziet het of je ziet het niet. En zoals later verschillende keren in Zeeland is gebleken: eindelijk zie ik het…
