De eerste IJsvogel vergeet je niet, en misschien de tweede en derde ook niet. Maar, en nu wil ik zeker niet vervelend klinken, ik heb al best veel IJsvogels gezien en ken ze nu wel vrij goed. De eerste weet ik inderdaad nog. Dat was midden in een wijk in Cuijk waar een vijver in lag. In de winter werd ik door een vriend erop geattendeerd dat er een IJsvogel zou zitten. Ik ben er heengereden en zag na een tijdje inderdaad een blauwe flits voorbij komen vergezeld van een hoog gepiep. Zoals in Peterson’s staat: Onmiskenbaar. Later heb ik vele uren doorgebracht in schuilhutten alleen om de IJsvogel te kunnen fotograferen. En ik moet zeggen dat ik heel behoorlijk tevreden ben met de resultaten. Ik heb ook wel eens uren voor niks in zo’n hut gestaan, maar dat neem ik voor lief wanneer het de keer erna wel weer lukt. Prachtig zijn ze, ik zou bijna zeggen: On-Nederlands. Zulke kleuren verwacht je misschien eerder in de tropen, maar het is goed te zien dat dit niet exclusief voor deze gebieden is. We hebben, sinds de eerste waarneming, inmiddels een aantal behoorlijk matige winters gehad, wat de stand van de IJsvogel zeer ten goede komt. Zo wordt de kans om ze nog wat vaker te zien, alleen maar groter. En da’s misschien toch ook wel weer heel aardig!
