Vroeger, toen ik nog op de lagere school zat, liep ik door een wijk waar Huiszwaluwen nestelden. Ik vond dat toen heel normaal. Ik had ergens gelezen dat ze eigenlijk alleen bij witte dak-overstekken broedden en deze huizen voldeden daar precies aan. Zoals ik me herinner heeft deze kolonie er niet gezeten tot het einde van mijn schooltijd. Ik denk dat het te druk werd en dat nestmateriaal steeds moeilijk te vinden was in een volgebouwde buurt. Ik heb nog wel een keer een dode Huiszwaluw gevonden vlakbij school. Ik kreeg toen de gelegenheid dit prachtige vogeltje heel goed te bekijken en daarmee was ik om (wat ik eigenlijk natuurlijk allang was…). Je ziet ze niet veel meer. Zeker niet in zo’n buurt als ik ze toen tegenkwam. Gelukkig heb ik nog een aantal plekken waarvan ik weet dat ze er zitten, maar daarvoor moet ik een stukje rijden. Dat heb ik er wel heel graag voor over, maar is natuurlijk ontzettend jammer. Het zijn zo’n leuke vogels met een vrolijk, zomers geluid. Elke keer als ik op een plek ben waar ze zitten moet ik even kijken en luisteren en kan ik weer genieten. En dan realiseer ik me dat het heel bijzonder was dat ik ze vroeger zo vaak heb kunnen zien…
