Tijdens mijn eerste vogelkamp op Schiermonnikoog zag ik mijn eerste, en voor een heel lange tijd, laatste Grauwe Klauwier. Hij zat gewoon in een struik naast een fietspad en we konden hem heel goed bekijken tijdens de excursie op een prachtige zonnige dag.
Daarna zag ik hem dus een hele tijd niet meer.
Nadat we besloten hadden Frankrijk ook een keer in mei te bezoeken, keerde het “Grauwe Klauwieren-tij”. Toen ik op een dag rondreed en een nieuw stukje van de omgeving ging verkennen, kwam ik hem ineens tegen. Prachtig! Ik heb een hele tijd geprobeerd hem steeds een beetje dichter te naderen, wat aardig lukte, en kon zo deze prachtige vogel in volle pracht vastleggen.
Waarom heet hij toch “Grauwe Klauwier”? Er is werkelijk niets grauws aan. Ik vind het een fantastisch mooie vogel, met juist een heel kleurrijk en grappig boeven uiterlijk.
Het leuke was dat tijdens deze vakantie de hele omgeving ineens vol leek te zitten met Grauwe Klauwieren. Ik heb een kleine tiental mannetjes gevonden her en der vergezeld van een wijfje. Daarmee was het aantal jaren dat ik de Grauwe Klauwier heb moeten missen wel weer iets gecompenseerd. Maar toch. Het is heel jammer dat hij in Nederland niet zomaar meer te vinden is. Dat maakte de ontmoeting op Schier (wat ook grijs of grauw betekent…) wel des te bijzonderder…
