In het stukje wat ik schreef over de Fitis, prees ik de kleine zanger voor zijn heerlijke liedje en hoe het me aan het voorjaar doet denken. Ditzelfde betoog kan ik houden voor de Fluiter. Voor deze zanger is de naam natuurlijk wel heel goed gekozen. Een prachtig lied wat ze laten horen in de Beuken kathedralen zoals op de Hoge Veluwe. De eerste Fluiter die ik hoorde was in Noord Limburg op de Sint Jansberg. Ik was een dag aan de overkant van de Maas aan het vogelen met als doel de Fluiter te horen. We wisten niet goed waar we moesten zijn, dus fietsten we maar wat rond, tot we bij de Mookse Bergen waren en we het bos in zijn gelopen. Het gaat hier best wat op en af en het bos bestaat uit enorme Beuken, waar tussendoor een beekje stroomt. En al vrij snel hoorden we de Fluiter! Wat een magnifiek geluid in zo’n prachtig bos! Heel lang heb ik de Fluiter daarna niet meer gehoord. Ik leerde een groot natuurliefhebber kennen en hij wist zeer goed de weg op de Hoge Veluwe. Ik ben met hem verschillende keren het park in geweest en de eerste keer troffen we meteen weer een Fluiter. Helaas was de omgeving minder overweldigend. Hij zat in een redelijk onooglijk Berkenbosje, maar zijn zang was er bepaald niet minder om. Het jaar erna zocht ik hem weer in dit bosje, maar vond hem niet meer. Ik ben het park verder gaan doorzoeken en vond hem op de plek waar je ze hoopt te vinden: een Kathedraal van Beuken. Zo was de herinnering weer zoals hij moest zijn…
