Natuurlijk zijn Fazanten kleurrijke vogels en een opvallende verschijning in een dorre, winterse Blauwe Kamer, maar dat betekent niet dat je er een fan van moet zijn. Ik ben dat dus inderdaad niet. Andere Hoenders vind ik leuk (Patrijs), andere fascinerend (Kwartelkoning) en weer andere bijzonder (Rode Patrijs), maar voor de Fazant heb ik deze gevoelens niet. Natuurlijk kan de Fazant daar niet zo veel aan doen. Hij is hier ook maar heen gehaald en probeert zijn kostje bij elkaar te scharrelen, maar over het algemeen besteed ik geen byte aan hem. Tenzij hij, zoals die ene keer in de “Hof van Twente”, zo prominent in beeld komt dat ik niet anders kon dan hem te fotograferen. Hij was voor een schuilhut druk doende de hele setting te slopen en bleef zo een hele tijd in beeld, zodat ik maar een soort portretje gemaakt heb. Deze ene is dan voor alle Fazanten die ik onderweg tegenkom maar niet fotografeer. Zo zijn ze er toch bij…
