Soms raak je in de ban van iets en is het lastig uit je systeem te krijgen… Toen wij in 2011 in Spanje, in Andalusië, op vakantie waren, was er in de buurt van ons appartement een natuurgebiedje wat grensde aan de buitenwijken van een behoorlijke plaats. Ik had de tip gekregen van een bevriende natuurliefhebber en ik vond dat ik het maar eens moest proberen. Toen we daar voor de eerste keer kwamen, had ik niet verwacht dat dáár ook maar 1 vogel zou zitten. Het bleek héél anders te zijn… Ik liep er rond en kwam uit bij een grote observatiehut. Toen ik daar bezig was de plas te overzien waar deze hut op uitkeek, klonk er ineens een bijna oorverdovende, zeer explosieve, zang. Ik ben direct gaan kijken of ik de maker kon vinden (ik wist niet wat het zou kunnen zijn) maar vond hem niet, terwijl hij de indruk wekte naast me in de hut te zitten. Zo ging dat een aantal dagen door. Na 3 dagen wist ik in ieder geval zijn (Spaanse) naam van een Spaanse vogelaar: “Ruiseñor” en kwam ik er later achter dat dit de Cetti’s Zanger was. Ik heb een aantal uur in de verschillende hutten binnen het parkje gezeten en heb hem de laatste dag eindelijk kunnen fotograferen bij minimaal licht. De laatste tijd valt het op dat hij in Nederland ook bijna regelmatig wordt gezien. Zelfs in de Wageningse Nevengeul en de Oostvaardersplassen.
Bij beide plekken trapte ik er weer met 2 voeten in: de Cetti’s Zanger hoor je wel, maar zie je niet! Gelukkig heb ik de ene foto nog. Misschien lukt het ooit nog wel eens…
