Op de weg naar mijn lager school hoorde ik in het voorjaar eens een opvallende “Ratel”. Het was in een woonwijk in een houtwal en in de weken daarna heb ik verwoede pogingen gedaan de maker van het geluid te vinden. Ik heb hem dus nooit gezien… Later dat jaar kreeg ik cassettebandjes met vogelgeluiden en tot mijn grote opluchting stond hier de “Ratel” ook op. Natuurlijk bleek het om een Braamsluiper te gaan. Het fenomeen van het wél horen van zijn geluid en vervolgens nergens kunnen zien bleef lange tijd intact. Tot we een keer een bezoek brachten op Ameland in April. Ik ben gaan rondfietsen aan de Noordkant van het eiland en was druk bezig een Bruine kiekendief te observeren, toen ik opeens de “Ratel” weer hoorde! Tot mijn enorme verbazing zat deze keer de maker vlak naast me in een Wilgje en gaf hij me zelfs de gelegenheid hem vast te leggen. Lange tijd bleef het bij deze foto’s. Tot 2015. Dat jaar deden er zich ineens 2 gelenheden voor om hem te fotograferen, waarvan zelfs een keer zingend! Ik ben heel blij dat het gelukt is. Ik vind het heel mooie vogels, met een mooie witte borst en een asgrijs kopje, net weer iets anders als een Grasmus (toen ik de eerste vogelboeken zag en deze 2 onder ogen kreeg, was ik ervan overtuigd dat ik het verschil nooit zou leren…). Maar extra blij ben ik dat ik hem heb weten vast te leggen, omdat het bijna nooit lukt en hij zich maar heel af en toe eventjes laat zien…
