Met de Boomkruiper ben ik ook al lang bekend. Ik denk zelfs dat het één van de eerste geluiden was die ik makkelijk kon herkennen. Het is ook heel kenmerkend: tietiedeliedelie (in Peteresons denken ze het beter te omschrijven als: een helder, fluitend tietietietiet, maar ik denk dat mijn omschrijving veel beter klopt). Eigenlijk overal waar flinke bomen staan, kun je in voor en najaar zijn zang wel horen. Vroeger in de “Ossebroek”, en later ook in de Oostvaardersplassen. Maar ook hier in Ede in de verschillende buurten. Eén van de leukste herinneringen was wel in de bossen rond de Amerongse Bovenpolder. Daar is een hoog uitkijkpunt vanwaar af je een heel mooi uitzicht over de polder hebt. Het plateau loopt een stukje het bos in waardoor je op even hoog niveau staat als van driekwart hoogte van de bomen daar. Een Boomkruipertje was druk rondom het plateau aan het foerageren en kroop dus regelmatig tot op ooghoogte over de bomen. Heel jammer was dat het toen in het bos wat donkerder was en foto’s maken eigenlijk niet ging. Dat is trouwens bij Boomkruipertjes vaker het geval. Omdat ze zo tegen de stammen opklauteren, zitten ze vaak een beetje in het donker. Dus ondanks dat ik ze best vaak tegenkom, lukt het niet zo vaak om goede foto’s te maken. Ik ben dan ook heel blij als het een keertje meezit, want het zijn heel leuke vogeltjes met een heel vrolijk wijsje: tietiedeliedelie!
