26 april
In het voorjaar kriebelt het echt 10 keer harder en kon ik het niet laten na 2 weken weer naar buiten te gaan. Het weer was de laatste tijd slecht geweest en ook voor vandaag waren de vooruitzichten niet best. Maar ja, ze zaten er wel eens vaker naast en wie niet waagt die niet wint…
Uiteraard ben ik als eerste weer naar de Arkemheense polder gereden en maakte de eerste stop bij het rietveld bij het gemaal. Ik wilde zien of het zou lukken de Rietzanger (of andere Rietzangertjes) toch net weer wat mooier af te beelden dan de vorige keer. Nu had ik ook een verrekijker bij me en zou hem makkelijker moeten kunnen vinden tussen het riet.
Gelukkig leek de kleine zanger zich niet veel van de weersvoorspelling aan te trekken en was hij actief aan het zingen. Ook nu klom hij weer regelmatig naar boven in een stengel waarvan ik de mooiste plaatjes kon maken. Ik zat nu iets lager op de dijk en hij kwam dus nét iets dichterbij. Toen ik het idee had dat ik hem op zijn mooist vastgelegd had, ben ik naar het sluisje gelopen waar een Fuut rustig rondzwom. Hij zal zich zeker geen zorgen hoeven te maken over een nat pak… De luchten boven de polder werden indrukwekkender en indrukwekkender…
Aan de andere kant van de rotonde was het goed dat ik in de auto zat. Er dreef een enorme bui over, zodat ik even een koffiepauze kon nemen. Daarna weer vol energie verder om een Lepelaar en Slobeend vast te leggen. Heel leuk was een koppeltje Kneutjes dat voorbeeldig bleef zitten.
De bui die ik toen zag aankomen, besloot ik in de auto te trotseren en ben ik naar de Oostvaardersplassen gereden.
Daar ben ik eerst naar het Oostvaardersveld gereden en naar de nieuwste kijkhut de Oeverloper gelopen. Het is een aardige hut met potentie, onderweg ernaartoe zag ik meteen 2 Gele Kwikstaarten en hoorde ik een Blauwborst, maar ze hebben de kijkgaten te smal en op wat ongelukkige hoogten gemaakt. Het enige wat ik nu zag en kon fotograferen was een Kleine Zilverreiger. Ik ben dus maar de Praamweg overgestoken en naar de Poelruiter gelopen. Het was opvallend hoe veel Zwaluwen er rondvlogen en ik hoopte dat ik daar vanuit de hut iets mee zou kunnen.
Al snel bleek dat er best mogelijkheden waren en heb ik behoorlijke vliegopnamen van Oeverzwaluw, Huiszwaluw en Boerenzwaluw kunnen maken. Deze laatste kwam ook nog eventjes boven op een boompje direct naast de hut zitten zingen, wat altijd leuk is om vast te leggen.
Toen ik even klaar was met het zware werk, het volgen van die razendsnelle Zwaluwen, ben ik de rest van het gebied gaan verkennen met de verrekijker. Tot mijn verbazing en vreugde ontdekte ik hierbij 2 (!) nieuwe soorten! Als eerste vloog er een groepje Steltkluten in de verste plas tegenover de hut (ik had dan ook geen gelegenheid om ze te fotograferen) én in het veld net voor deze plas zaten 2 Beflijsters! Deze had ik ook nog nooit gezien en gelukkig lukte het wel om deze soort vast te leggen. Het was van ver, maar toch… Toen er ook nog een Oeverzwaluw op het IJsvogeltakje kwam zitten, was het helemaal compleet en ben ik naar de andere kant van de plassen gereden om daar mijn geluk te beproeven.
De Cetti’s Zanger zou nog steeds in de buurt van de Grote Zilverreiger moeten zitten. Al vrij snel hoorde ik hem, maar zoals gewoonlijk kreeg ik hem niet in beeld. Hoe dichtbij het ook leek. Ook hoorde ik een Snor die al evenmin in beeld kwam, dus het leek allemaal niet zo mee te zitten. Toen ik ook nog een hagelbui over me heen kreeg, leek het wel klaar. Een Roodborstje gaf het goede voorbeeld en ik ben nog gebleven en wat niet meer verwacht werd, gebeurde toch: ik kreeg de Cetti’s Zanger in beeld en afgebeeld! Weer geen mooi plaatje, maar dit was pas de 2de keer. En ze zeggen nou éénmaal: 3 maal is scheepsrecht…
Hierna raakte ik leuk in gesprek met een mede vogelaar en fotograaf. Van hem kreeg ik de tip de waarnemingen ook op waarneming.nl te zetten. Leuk voor anderen en jezelf om als een soort van naslagwerk te hebben. De Cetti’s Zanger haalde ons nog een aantal keer uit het gesprek, maar we kregen hem niet meer in beeld. De bui die boven het IJsselmeer aan leek te komen, heb ik niet meer afgewacht en ben ik richting huis gereden en wilde ik een korte stop maken op de Knardijk bij de sluis om te zien of daar nog Huiszwaluwen zouden zitten. De bui die zich al aangekondigd had, kwam daar in één keer naar beneden en ik ben toen toch maar door naar huis gereden.
Het bleek een fantastische dag te zijn geworden met spectaculaire luchten en 2 nieuwe soorten! Ik laat mij door de weersvoorspelling niet meer tegenhouden!
