We hadden een hotelovernachting tegoed en daarmee hadden we een overnachting in het hoge noorden geboekt. Het hotel waar we zouden verblijven was net weer 3 dagen open vanwege de versoepelingen van de coronamaatregelen. We verbleven in Roden met het idee dat dat bij het Lauwersmeergebied zou liggen, wat niet helemaal het geval bleek te zijn. Gelukkig lag het wel in de buurt van het Fochteloërveen en besloot ik een nachtje extra in het hotel te verblijven om een dag te kunnen vogelen. Bijkomstig was het feit dat m’n vogelauto geleend was door vrienden die bij haar ouders in Gaastmeer waren en we hadden afgesproken een dagje naar Gaastmeer te komen, waarna ik weer terug zou gaan naar Roden voor een extra overnachting om de dag daarna met de vogelauto naar het Veen te gaan en de rest van het gezin met de grote auto weer naar huis.
Na de nacht in Roden, vertrokken we naar Gaastmeer om mijn auto te halen en een dagje rond de boerderij te verblijven van de ouders van onze vrienden. We werden hartelijk onthaald op de boerderij en na wat gedronken te hebben, hebben we het bedrijf rondgelopen. De vader van onze vriendin is de eigenaar van het bedrijf en zeer met de natuur begaan. Hij geeft letterlijk de natuur de ruimte en zo broeden er huis- en boerenzwaluwen in en om de boerderij. Ook broedden er Gierzwaluwen (die hij ook monitort in Gaastmeer) en een Kerkuil (deze laatste heb ik helaas niet gezien…). Het gonsde er letterlijk van het leven maar ik moest me nog even inhouden, want eerst zijn we met het gezin naar een meer bij Oudega gereden om een (zeer!!!) verkoelende duik te nemen. Er was me verteld dat er een natuurgebied wat verderop lag en daar ben ik ook even heengelopen. Ik hoorde er van alles zingen en het was dan ook enorm genieten. Het leek ook zeker de moeite waard er in voorjaar een keer heen te gaan (en dan wel met foto-spullen…), dus misschien dat we dat een keer zullen doen.
Na voldoende te zijn afgekoeld, zijn we weer terug naar de boerderij gereden. Ik heb mijn fotospullen uit de auto gehaald en kon eindelijk beginnen één van mijn favoriete soorten, de huiszwaluw proberen vast te leggen. De eigenaar vertelde me dat ze regelmatig nestmateriaal kwamen halen vlak bij de kuilvoerbak in een klein modderpoeltje. Door de droogte van de laatste dagen was er helaas geen modder meer en kwamen de Zwaluwen ook niet veel aan de grond. Dan maar vliegbeelden… Dit blijft natuurlijk een enorme uitdaging en als er dan ook af en toe Gierzwaluwen om aandacht schreeuwen, wordt het best een lastige klus… Nadat m’n familie weer huiswaarts was gekeerd, ben ik het bedrijf verder gaan rondlopen en vond een plek waar de huiszwaluwen nog wel bezig waren te proberen wat nestmateriaal te pakken. Ook hier was de grond alleen kurkdroog en ik bedacht dat ik ze misschien kon helpen met wat water op die plek te gieten. Als ze daar op af zouden komen, waren zij geholpen en ik kon misschien mooie plaatjes maken. Het water heeft ze niet echt kunnen verleiden waarop ik besloot ze verder met rust te laten en weer richting Roden te vetrekken om er niet te laat aan te komen. Na de gastheer en vrouw hartelijk bedankt te hebben voor hun gastvrijheid en een heerlijke dag, ben ik in de vogelauto gestapt en naar Roden vertrokken.
De volgende ochtend vroeg, ben ik naar het Fochteloërveen gereden. Het was een klein halfuur rijden en ik kwam er om kwart voor 6 aan. Ik wilde van het mooie licht profiteren en ben dan ook meteen naar het fietspad gereden om op zoek te gaan naar de Paapjes. Tijdens mijn vorige bezoek was dit een teleurstellende exercitie geworden en ik hoopte stellig dat het deze keer beter zou gaan. De weersomstandigheden (lees: lichtomstandigheden) waren in ieder geval heel gunstig. Ik ben het paadje afgelopen naar de plek waar ik ze tijdens mijn eerste bezoek ooit als eerste vond, waarbij ik kort opgehouden werd door een Puttertje, en vond na een klein half uur het eerste Paapje. Dat ging meteen goed! Terwijl ik bezig was met het Paapje, van een té grote afstand, vast te leggen, werd mijn aandacht ineens getrokken door een grotere vogel die in mijn ooghoek verscheen. Ik heb snel m’n camera op hem gericht en tot mijn grote blijdschap en verwondering, bleek het een Wespendief te zijn die behoorlijk dichtbij voorbij vloog! Zo mooi had ik deze nog nooit gezien! Toen ik van deze encounter een beetje was bijgekomen besloot een Paapje een stukje dichterbij te komen zitten. Het werd maar beter en beter! Misschien is het nog wel even de moeite waard te vermelden dat ik mijn 1,4X converter vergeten was en ik dus echt een beetje afhankelijk was van de vogels of zij wat dichterbij wilden komen…
Niet 1… maar 2 Paapjes!
En dat gebeurde met regelmaat. Ik heb in anderhalf uur tijd prachtige foto’s van een koppeltje Paapjes kunnen maken en daarmee was mijn missie geslaagd. Als dan ook nog een Graspiepertje mooi wil gaan zitten, er een Zeearend overvliegt en een Rietgors in de buurt uitbundig zit te zingen, mag je toch wel zeggen dat je heel veel geluk hebt en spreken van een geslaagde dag. Maar hij was nog niet voorbij…
Ik ben weer teruggelopen over het houtpaadje en stopte op het moment dat ik een welbekende prachtige zang hoorde: een Blauwborst had aan de overkant van het water z’n territorium en wilde dat goed laten weten! Vanaf verschillende zangposities zat hij volop te zingen en ik kreeg gelegenheid om hem, wat verscholen in een wilgenboompje, vast te leggen. Ik werd kortstondig van hem afgeleid toen er een Koekoek voorbij kwam vliegen en niet eens zo heel ver in een ander wilgenboompje ging zitten. Zo’n kans laat ik niet voorbij gaan en ik heb de focus toen even op hem gelegd. Toen hij weer vertrokken was, heb ik de camera weer gedraaid en me weer geconcentreerd op de Blauwborst. Ik heb hem nog uitgebreid op verschillende zangposten volop zingend kunnen vastleggen, zelfs een filmpje kunnen maken, en bedacht dat het tijd werd het gebied achter het bezoekerscentrum nog even te gaan bezoeken.
Wat zou een voorjaar zijn zonder de Blauwborst…?
Ik had op waarneming.nl gezien dat er eerder een Roodgesterde Blauwborst in Fochteloo gezien was, maar had daar eigenlijk niet meer aan gedacht. Terwijl ik in de auto op weg was naar het bezoekerscentrum, stopte ik er net even voor aan de kant van de weg omdat ik een Spotvogel links langs de weg meende te horen. Dat klopte wel, maar het was in een dusdanig dicht struweel dat ik hem nooit in beeld kreeg. En terwijl ik daar naar aan het zoeken was, zag ik een plaatselijke boswachter naar de andere kant van weg kijken. Ik zag niet zo veel en toen hij vertrok en ik eigenlijk ook wilde gaan, viel m’n oog ineens op een Blauwborst die niet eens heel ver van me vandaan aan de rechterkant van de weg in een Wilgje zat te zingen. En wat bleek: het was de Roodgesterde variant! Zo mooi had ik hem zelfs in Noorwegen niet gezien en ik heb de camera dan ook even flink laten werken om hem mooi vast te leggen. Nadat ik deze verrassing een tijdje had geobserveerd, ben ik naar de parkeerplaats gereden en wilde aan de wandeling beginnen achter het bezoekerscentrum. Ik was nog geen 50 meter onderweg toen het behoorlijk begon te regenen. Ik heb heel kort getwijfeld, maar besloot toch de wandeling nog even uit te stellen en heb geschuild in een schuurtje van het centrum en probeerde ook hier een Spotvogel die écht in de buurt zat te zingen. Ik heb hem nooit gevonden… Toen het wat droger werd, wilde ik weer gaan, maar kwam net eerder genoemde boswachter naar me toe. Het was eigenlijk niet de bedoeling dat ik op dat stukje terrein kwam, maar het was nu oké omdat het toch rustig was. Corona hield de mensen toch wel weg. We raakte aan de praat over wat er zo allemaal in het gebied te zien is en ik vertelde dat ik een Wespendief had gezien. Dat verbaasde hem zeer: er was hier nog nooit een Wespendief waargenomen. Of dat klopte weet ik niet, maar natuurlijk twijfelde ik hierdoor, maar za bij thuiskomst dat het toch echt wel klopte en had ik daarmee toch mooie een apart geval voor het gebied te pakken.
Toen het weer droog was ben ik het rondje gaan lopen en ook hier kwam ik 2 mensen tegen. Het waren enthousiaste vogelaars, waarvan er ééntje les gaf op de bosbouw en cultuurtechnische hogeschool Larenstein waar ik zo’n 30 jaar geleden ook aan gestuurd heb. Het kan zijn dat ik les van hem heb gehad, maar zeker weten doe ik het niet meer. Onder het praten werd de omgeving goed gescand en werd er een groep Kraanvogels heel in de verte gevonden. Het leken er zeker zo’n 10 te zijn, wat natuurlijk prachtig was om te zien! De 2 vogelaars gingen verder en ik volgde wat later (heb de Grauwe Klauwier die ook aanwezig zou moeten zijn nooit gevonden…) en werd nog opgehouden door een voorbij vliegende Koekoek en een Fitisje. Langs het fietspad in het struweel hoorde ik ook weer een Spotvogel. Ik heb minstens een kwartier gezocht, maar kreeg hem weer niet te vinden. Hij leek ook wel ver weg te zitten, maar toch… Teleurgesteld verder het fietspad afgelopen en daar hoorde ik weer een Spotvogel. Het was in ieder geval wel een genot om er zo veel te horen. Dat was al best een tijdje geleden. Ook bij deze vogel het statief neergezet in de hoop nu wel een glimp op te kunnen vangen en bij hem bleek dat 3 maal inderdaad scheepsrecht kan zijn. Hij zat ver weg en soms kon ik gewoon niet zien waar ik op moest richten omdat hij niet opviel tussen de bladeren, maar uiteindelijk heb ik hem toch mooi kunnen vastleggen. Eindelijk weer een keertje!
De tijd begon toch wel een klein beetje te dringen en ik heb de ronde afgerond en nog even gestopt bij het poeltje aan het begin van het pad. Ook hier zaten Huiszwaluwen, waar ik gisteren mijn vogeldagen mee begonnen was, en deze dieren hadden wat meer geluk met het vinden van nestmateriaal. aan de oevers van het plasje konden ze voldoende modder vinden en kon ik eindelijk de foto’s maken waarop ik gisteren al gehoopt had. Ook kwam er een Roodborsttapuitje in een rietstengel zitten wat een mooi plaatje was en daarmee ben ik weer naar de auto gelopen. Ik ben de weg nog afgereden naar het einde om te kijken of er Boomvalken zaten, maar deze heb ik helaas niet gezien (ik heb trouwens ook geen Libellen gezien…). Daarop de auto omgedraaid en richting huis gegaan. Je kunt het Veen nooit zomaar verlaten en ik werd dan ook weer opgehouden door een Spotvogel in een bosje. Ook deze imitator kreeg ik niet in beeld, maar wel verscheen er een Grasmus aan de andere kant van de auto en deze wilde dan nog wel even een afscheidsliedje zingen. En daar heb ik het bij gelaten.
Wat een geweldige dag met de meest ideale (foto)omstandigheden. De dag hiervoor was al heel mooi, maar vandaag met alles wat zich liet zien en horen was echt geweldig. Ik heb eindelijk een Wespendief meteen herkend én mooi kunnen vastleggen. Een prachtige Blauwborst én variant met rode ster. Een koppeltje Paapjes en een fraaie Koekoek. Ja: deze dag gaat me lang bijblijven als een zeer geslaagde vogeldag. Heerlijk!
