Bijna dagelijks kijk ik op waarneming.nl om te zien of er ergens interessante waarnemingen zijn. Die zijn er best vaak, maar veel zijn verder weg en niet zomaar even te bezoeken. In de winter zie je vaak langs de kust, zeker in het noorden, dat er mooie soorten gezien worden die zeker buiten mijn bereik liggen, en ook worden er vaak héél bijzondere soorten gezien waar heel twitchend Nederland op af spoed. Ik ben zelden geneigd om daar tussen te gaan staan, dus ook deze soorten laat ik aan me voorbij gaan.
Gelukkig gaat het soms anders. Aan het einde van dit jaar werden er opvallend veel waarnemingen van Ruigpootbuizerds opgegeven en op een avond heb ik eens bekeken waar deze nou precies vandaan kwamen. Ik heb deze imposante soort al fraai weten vast te leggen, maar ik ging het toch maar eens bestuderen. Het bleek dat ze veel gezien werden in de buurt van Duiven, hier vlakbij! Ik ben daarop de soorten eens gaan bekijken die daar allemaal gezien werden en dat was een heel mooie lijst. Tot mijn grote vreugde bleken er ook mannetjes Blauwe Kiekendieven waargenomen te worden. Deze soort heb ik nog nooit goed gezien en toen ik de lijst verder bekeek waar ook Patrijzen en soms wel 60(!) Buizerds opstonden, besloot ik op een vrije dag het gebied een bezoek te brengen.
Ik had via Google.maps het gebied goed bestudeerd en wist zo ongeveer waar ik moest zijn. Het bleek een behoorlijk uitgestrekt agrarisch gebied te zijn met een aantal haaks op elkaar staande wegen erdoorheen. De Blauwe Kiekendief leek de voorkeur voor 1 van die straten te hebben en daarom had ik deze in de TomTom gezet en ben ik op weg gegaan. Het was prachtig weer, dus het enige wat nog moest gebeuren was dat de Kiekendief statig voorbij zou vliegen, een tijdje zou blijven zitten en vervolgens in de buurt van m’n auto zou gaan jagen. Het leek niet zo ingewikkeld…
Het pakte iets anders uit. Toen ik de IJssel overstak werd het vrij plotseling behoorlijk mistig. Dit leek alleen maar erger te worden naarmate ik in de buurt van de polder kwam en daar aangekomen zag ik inderdaad niet zo heel veel meer. Wat ik dan toch nog wel zag was een enorm aantal Buizerds en misschien ook wel Ruigpoten. Ik heb nog nooit zó veel Rovers bij elkaar gezien. Af en toe zaten er wel een kleine 10 op een rij op paaltjes (waarvan de laatste helft eigenlijk al niet meer zichtbaar was…)! Ik ben gaan rondrijden in de hoop toch nog een glimp van de Blauwe Kiekendief te zien, maar helaas was deze niet te vinden (of er gewoon niet meer). Ik heb zo goed en zo kwaad het lukte een lunchende Torenvalk vastgelegd en een aantal Buizerds op de foto gezet en toen het niet beter leek te worden, ben ik weer richting de hoofdweg gereden om weer naar huis te gaan. Net voordat ik de hoofdweg opdraaide, zag ik een groepje vogels in een weiland. Het bleken Patrijzen te zijn en ik was blij dat ik deze bescheiden soort toch nog even kon meepikken.
Ik ben daarna gegaan en toen ik de IJssel weer over was, kon de zonnebril weer op… Het was jammer dat de omstandigheden niet mee zaten, maar ik heb toch een leuke ochtend gehad. Zeker door de enorme hoeveelheid Buizerds en als afsluiting de Patrijzen. Maar ja: waar zat nou toch die Blauwe Kiekendief…?
4 December en ik kon het niet laten… De Blauwe Kiekendief werd toch weer gezien en het was weer mooi weer… Ik was overdag weer vrij en ben in de auto gestapt om het opnieuw te proberen. Voordeel was nu dat ik het gebied zo’n beetje kende en wist waar ik moest zijn. Het bleek deze keer ook hier prachtig weer te zijn (een beetje té mooi, maar tja… daar mag ik natuurlijk niks over zeggen…) en het leek meteen goed te beginnen. Een hele groep (vlucht?) Patrijzen liep te scharrelen op een weiland en natuurlijk zat er ook weer een Buizerd in de buurt. Toen ik deze voldoende bekeken had, kon de queeste naar de Blauwe Kiekendief weer verdergaan. Ik kwam een 2de groep Patrijzen tegen, waar ik heel blij mee was, aangezien het niet goed gaat met deze gezellige vogels. Hier lijkt het erop dat ze aardig stand weten te houden.
Ik ben alle wegen in het gebied weer verschillende keren afgereden waarbij ik met name regelmatig een (Ruigpoot?)Buizerd op de wieken kreeg, wat zeker niet mijn bedoeling was, maar oh: wat zijn deze vogels toch schuw…Gelukkig bleef een aantal wel zitten (meestal wat verder weg), zodat ik niet met een leeg schijfje naar huis hoefde. Ik hoopte toch ook sterk dat er inderdaad misschien een Ruigpootbuizerd tussen zou zitten, want ik heb deze moeten missen in Noorwegen (alleen vliegend gezien), en dat zou mijn Ruigpoot jaar dus zeker goed maken.
Terwijl ik zo rondreed, zag ik heel in de verte dat er weer mist aankwam. Ik had nog de hoop en het vertrouwen dat deze niet helemaal tot de polder zou komen, maar ik had het mis(t)… Veel sneller dan ik dacht en me lief was, trok het weer dicht. Wel leuk om te zien was dat niet het hele gebied in 1 keer dichtzat. Sommige wegen bleven vrij, bij andere zag je alleen de 7 silhouetten van de Buizerds op de paaltjes. Op een stukje waar nog iets zicht was, bleef ook nog een Torenvalkje rustig poseren en daarna bedacht ik om maar weer richting huis te gaan, aangezien het alleen maar dichter ging zitten. Mijn aandacht werd nog 2 keer van de weg afgeleid. Eerst door een Buizerd die wel heel veel van een Ruigpoot wegheeft en door een zelfde groepje als waar mijn dag mee begon: Patrijzen.
Ik heb de Blauwe Kiekendief niet gevonden en vond dit heel spijtig. Wel was ik heel blij ook nu weer zo’n groot aantal Rovers te zien waarvan een aantal zich prachtig liet vastleggen. En ook ben ik wijzer wat het weer betreft geworden: je kunt binnen no-time ineens geen zicht meer hebben… Een bijzondere gewaarwording!
