…Maar het kan altijd mooier… Met dit zinnetje wil ik nog weleens mijn verhaaltjes afsluiten. Nu wil ik het ermee beginnen. Mijn vorige bezoek aan deze beide locaties had toch niet helemaal opgeleverd wat ik ervan gehoopt had. Ik had best mooie soorten gezien en redelijke foto’s kunnen maken, maar het voelde niet als genoeg. Zoals ik in dat stukje al schreef, waren de weersomstandigheden niet optimaal en dacht ik dat de Blauwborstjes er misschien nog een beetje in moesten komen met zingen. Hoe het ook zij: ik wilde heel graag terug om het nog een keer te gaan proberen.
Om 7 uur was ik bij de plassen en ben als eerste naar het scherm aan de Keersluisplas gelopen. Daar wil nog weleens iets leuks zitten en dat bleek ook nu weer het geval te zijn. Na heel even speuren zag ik een Watersnipje druk bezig voedsel te zoeken. Toen ik iets beter keek, bleken het er 2 te zijn en had ik de eerste leuke soort te pakken. Watersnipjes blijven één van mijn favoriete soorten… Toen ik het gevoel had dat ik er een paar mooie foto’s van had kunnen maken, ben ik weer doorgelopen naar de Schollevaar en kreeg niet 1 kans een Blauwborstje te fotograferen! Dat was me nog niet vaak overkomen. Het waaide weer behoorlijk hard en er liepen ondertussen meer mensen over het pad in de hoop het perfecte plaatje te schieten, wat onder deze omstandigheden toch wel weer een uitdaging leek…
Vanuit de Schollevaar waren de Aalscholvers weer goed te zien die bezig waren hun nesten op te knappen. Ik vind het altijd leuk, en zie het als een uitdaging, deze vogel zo mooi mogelijk af te beelden in zijn zwarte pak (wat op de goede foto’s helemaal niet zo zwart blijkt te zijn…) en dan het liefst nog een paar mooie vliegbeelden erbij. Na enige tijd en de nodige foto’s had ik wel wat ik wilde hebben en ben weer teruggelopen. Nu kreeg ik wel zicht op een Blauwborstje waar ik net voorbij was gelopen, maar een echt mooi plaatje werd het niet. Een Fitis bleek een veel dankbaarder onderwerp en ook een Watersnipje liet zich nog even goed zien. Toen ik ook nog een Gekraagde Roodstaart op een onmogelijke plek had vastgelegd, ben ik nog even de Kluut ingelopen, omdat ik meende er een Blauwborst te hebben horen zingen. Dit bleek inderdaad het geval en een enkele keer kwam hij heel kort vlak voor de hut een stukje zingen. Ondanks de geringe afstand was het toch lastig om hem te fotograferen, maar na een klein uur had ik toch de nodige plaatjes en ben in de auto gestapt en naar de Poelruiter gereden.
Langs het pad naar de hut zaten verschillende Zwartkoppen te zingen. Wat zijn dit toch prachtige zangers! Zo’n geweldig volle, heldere, welluidende zang. Daar wil ik altijd best even naar staan blijven luisteren. Maar als ik daar toch sta te luisteren, vind ik het ook best een uitdaging om er een mooi plaatje van te maken. En dat bleek dus wel weer een uitdaging. 1 Zwartkop bleef redelijk in de buurt, maar veel te hoog in de boom zitten zingen, een andere bleef maar op afstand (of ik eigenlijk op hem…). Vanuit de hut lukte het … nét niet… een foto van een overvliegende Bruine kiekendief te maken. Wat je dan krijgt is een zielig stuk staart en vleugel. Kwestie van behoorlijk nét niet op tijd reageren… Toen ik weer op de plek aankwam waar de auto stond, hoorde ik weer zo’n heerlijke zanger: een Rietzangertje. Deze zat aan de kant van de hut de Oeverloper in een smal stuk riet. Ondanks dat het eigenlijk een héél smal stukje was, kon ik hem maar moeilijk vinden, maar het was me gelukt! En ik kon enkele foto’s maken die ik erg leuk vind: een Rietzanger zingend nét niet helemaal helder in beeld door het riet. Zo hoort hij er eigenlijk op te staan. Ik was blij met mijn foto’s en toen ik weer andere fotografen aangetrokken bleek te hebben, vond ik het wel mooi geweest en ben weer even naar de Arkemheense Polder gereden.
Ik heb nog even bij het gemaal gekeken waar een Fuut in zijn prachtkleed rondzwom en ben naar de overkant van de vaart gegaan en heb daar het riet weer afgespeurd. Er bleek een redelijk enthousiaste Blauwborst te zitten die ik eindelijk zingend kon vastleggen, maar ook hem kreeg ik niet helder in beeld door takjes en andere kleine dingen. Maar ik had hem wel weer en daarmee, samen met de Rietzanger, was het voorjaar toch wel weer aardig ingeluid.
Ik wilde heel graag nog naar een ander gebied gaan om daar te kijken hoe het voorjaar er daar, dit jaar bijstond. Maar dat kon pas in mei, dus ik moest nog even geduld hebben…
