Phalaropus lobatus… Wat een sierlijke naam voor een nóg sierlijker vogel. In het Nederlands: Grauwe Franjepoot. Het “grauwe” vind ik weer totaal niet nodig, “Franjepoot” vind ik dan wel weer geschikt voor deze vogeltjes.
Ik heb al heel lang de wens ze een keer in het echt te zien, zeker in zomerpracht, maar dat heeft er tot nu toe nooit ingezeten. Ze worden in Nederland redelijk veel waargenomen, maar altijd té ver weg om even te gaan kijken (en ze het liefst vast te leggen natuurlijk…). Mijn enthousiasme groeide dan ook tot ongekende hoogte toen bleek dat ze ineens in de Oostvaardersplassen gezien werden. Ik had niet veel vrije dagen door de week, maar zou vrijdag vrij zijn, dus wilde ik dan wel gaan kijken of ik ze dan eindelijk kon gaan zien. Het zou op vrijdag toch niet zo druk zijn als in het weekend…?
De Franjepootjes werden waargenomen bij de schuilhut de “Grauwe Gans“. Toen ik over de Knardijk de parkeerplaats bij de hut naderde, werd ik toch wel wat onzeker. Ik moest zoeken naar een parkeerplek en toen ik het hek doorliep, liepen 2 vogelaars me tegemoet en vertelden dat het dringen was in de hut… Dat was niet waarop ik gerekend, en zeker niet op gehoopt had.
Het was inderdaad druk in de hut. De kijkgaten waren bijna allemaal bezet, zeker degenen met het beste uitzicht, en er werd volop gepraat als in een redelijk gevulde kroeg. Wat achterin de hut stonden ook nog enkele vogelaars die hun telescopen gericht hadden door de nog vrije gaten op grote groepen vogels aan de andere kant van de hut. Zij leken wat serieuzer en bemoeiden zich niet met de grote groep mannen aan de rechterkant van de hut.
Deze groep mannen leek elkaar te kennen van een allerlei aan vogeluitstapjes die ze blijkbaar gemaakt hadden, veelal in en om de Oostvaardersplassen.
Ik wist toch nog een plaatsje te vinden bij één van de gaten aan de voorkant van de hut met een behoorlijk uitzicht en daar zag ik hem…: De Grauwe Franjepoot! Nou zeg ik: Franjepoot, maar eigenlijk moet je het wel hebben over FranjepootJE! Ik wist dat ze klein waren, maar zó klein… Helaas zat hij ook op een erg grote afstand, waardoor hij natuurlijk nog kleiner leek, maar vergeleken met enkele Ganzen en Meeuwen die bij hem in de buurt zaten was het echt een vogeltJE. Toch was zelfs op deze afstand te zien hoe sierlijk hij was, zeker door m’n lens. Het was een juveniel exemplaar en daarom nog wat bescheiden van kleur: meer wit, grijs, zwart, maar toch een schitterend vogeltje. Waarschijnlijk was de Amsterdamse/Almerense vogelclub ook speciaal voor deze vogel gekomen, want ook hun lenzen waren op hem gericht. Het zoeken was naar meer exemplaren. In de dagen hiervoor waren er 4 dieren gezien (de reden waarschijnlijk waarom het nu zo druk was), maar in eerste instantie bleef het bij deze ene.
Ik heb me ook nog wat bezig gehouden met de groepen vogels aan de linkerkant van de hut (waar de telescopen op gericht waren) en vond daar met name Bontbekplevieren, Bonte Strandlopers en Kemphanen. Opeens vlogen er 2 kleine vogels voorbij wat ook Franjepootjes bleken te zijn. Er zaten er dus meer, wat helemaal bleek toen rechts van de hut er ineens 3 bij elkaar bleken te zitten. Dat bleek het hoogtepunt te worden, want dichterbij kwamen ze niet. Toen ik de drukte genoeg was, besloot ik nog even bij de Grote Zilverreiger te gaan kijken. Het was behoorlijk gaan waaien en de Zwarte Sterntjes boven het IJsselmeer hadden het er zwaar mee. De Draaihals die zich eerder die week op het pad had laten zien, blonk uit in afwezigheid, en ik kwam al snel bij de schuilhut. Daar trof ik één van de vogelaars die eerder in de Grauwe Gans had gestaan met een telescoop. We raakten aan de praat en het bleek al snel dat ik behoorlijk wat van hem kon leren over de Steltlopertjes (waar ik al sinds het begin van mijn vogelcarrière moeite mee heb). Hij was ook nog lerend, maar had bij de hut al wel de Kleine en Krombekstrandloper gezien. Toen ik dit wist, ben ik zelf intensief alles af gaan kijken en vond in eerste instantie de Kemphaan, Bontbekplevier en inderdaad: de Krombestrandloper! Een nieuwe soort! Snel ben ik verder gaan zoeken en kwam Bonte Strandlopers, nog half in zomerpracht, nog meer Kemphanen, Watersnipjes en ineens ook de Kleine Strandloper tegen! De 3de nieuwe soort op 1 dag!
Ondanks het wat harde licht en wat lastige kijkgaten, lukte het me toch nog om aardige foto’s van al het fraais te maken. Toen leek dat ik alle soorten gezien had en de tijd op was, ben ik zeer voldaan weer naar de auto gelopen. Ik heb nog even getwijfeld of ik ook nog bij het Oostvaardersveld zou gaan kijken, maar besloot om dat toch maar niet te doen. Ik had genoeg mensen gezien voor 1 dag…
Heel blij met de nieuwe soorten, maar zeker ook met mooie oudere bekende, ben ik dus naar huis gereden. Ondanks de drukte en de grote afstand naar de doelsoort voor vandaag, was het een zeer geslaagde dag en keek ik er zeer tevreden op terug. Maar ja… Grauwe Franjepootjes in zomerkleed…
