De zomer is nooit mijn favoriete vogelperiode geweest. Vogels zijn te druk met nestelen en leven daarom meer verscholen. De pracht en praal is verdwenen uit het verenpak: er moet gewerkt worden. De zang is ook grotendeels gestopt. Bomen en struiken zitten volop in het blad waardoor het voor de vogels ook makkelijker wordt verscholen te leven. Het licht is vaak erg hard en het is vaak erg warm om met alle apparatuur rond te sjouwen. Kortom: de zomer is niet mijn favoriete tijd.
Nou was het in juli enkele dagen minder mooi weer geweest en zou het op een dag dat ik vrij zou zijn weer enigszins droog, maar wel bewolkt zijn. Eén van de redenen dat ik suboptimaal tevreden was over mijn bezoek aan het Fochteloërveen, was het harde licht. Een andere was, wat later bleek, een verkeerde instelling van mijn camera na een bezoek aan de sensor-dokter. Dit alles, samen met de weersvoorspelling van deze dag, maakte dat ik besloot mijn geluk nog een keer in het noorden te gaan wagen en het Veen nog een keer te gaan bezoeken.
Helaas kon ik niet heel vroeg gaan en is het een kleine 2 uur rijden, wat maakte dat ik pas tegen 11 uur in het Veen was. Ik had bedacht niet dezelfde fout te maken als de vorige keer: eerst ergens anders foto’s maken en dan naar het Paapje, voor het geval de weersomstandigheden zouden veranderen. Toen ik bij het “Fietspad” was, was het licht zacht en het was nog droog, dus ik moest maar eens direct beginnen. Op het paadje naar de Paapjes-plek viel mijn oog eerst op 2 vlindertjes. Ik vind het fotograferen en determineren van deze dieren een zeer waardevolle aanvulling op het fotograferen van vogels, zodoende nam ik even de tijd ze vast te leggen. Het bleken een Boomblauwtje en een Oranje Zandoogje te zijn. Meer leek er langs het pad niet te zitten en zo kwam ik weer uit bij het stuk waar de Paapjes de vorige keer zaten. En het klopte weer! Ik kreeg er al snel ééntje in beeld, maar deze was weer uiterst schuw. Het lukte om een paar redelijke foto’s te maken (tenminste geen sidderende lucht…) waar op opviel dat hij weer een aantal zeer maanden achter de rug had. Z’n verenpak was smoezelig en in de war, maar ik vond het nog steeds een prachtige vogel. Na een tijdje kreeg ik een 2de exemplaar in de gaten die wel heel mooi in de buurt bleef zitten. Toen ik dit beestje beter bekeek, zag ik dat het een juveniel was. Deze was nog niet gewaarschuwd niet in de buurt van mensen te komen… De volwassen vogel verscheen met regelmaat ook in beeld en na enige tijd kreeg ik toch enkele acceptabele plaatjes.
Maar toen werd het weer minder. Het begon licht te regenen en ik besloot naar het bezoekerscentrum te gaan om te kijken of de Tapuiten er misschien zouden zitten. Voordat ik bij de auto kwam, zag ik een heel mooie Waterjuffer wat na een klein onderzoek een Houtpantserjuffer leek te zijn. Een schitterend beestje en een groep dieren die ook zeer de moeite waard zijn wat tijd in te steken. Net voor ik bij het bezoekerscentrum kwam, zag ik in de velden verderop een grote vogel staan. Toen ik de camera in positie had, werd deze Kraanvogel opgeschrikt door een hond en vloog weg. Weg was de kans om een Kraanvogel op de grond te fotograferen… Op een draad zat de Roodborsttapuit weer die ik in mei ook gezien had. Zoals toen ook al bleek, heeft deze soort er geen moeite mee te poseren en ik kreeg een paar prachtige plaatjes van een Roodborsttapuit in de regen. Op de route achter het bezoekerscentrum was het rustig. Het weer werd nog slechter en ik kreeg allen ver weg vliegende vogels in beeld, waaronder ook een groep Kraanvogels. Zo had ik deze kenmerkende soort toch nog te pakken.
Na een tijdje kwam er iemand aan en ik raakte met hem in gesprek. Deze man kwam vaker in het gebied en hij wist er dan ook het één en ander over te vertellen. Zijn interesse lag voornamelijk bij Libellen en Waterjuffers en hij kon mij daar dus interessante zaken over vertellen. Onder andere wist hij een plek in het gebied aan te geven, de Dijk, waar een grote hoeveelheid soorten Juffers en Libellen te vinden zouden zijn. Aangezien het niet zo wilde vlotten met de vogels, dacht ik daar maar eens mijn geluk te moeten beproeven. Op weg naar de Dijk kwam ik langs het gebied waar in mei de Boomvalken nog volop aan het jagen waren. Ze leken niet meer aanwezig (hun prooien, de Libellen, vlogen ook niet met het slechte weer, dus er was niet veel reden voor de Valken zich erg druk te maken…), maar ik zag een vlindertje dat er anders uitzag dan iets wat ik ooit eerder gezien had. Hij liet zich niet zomaar vastleggen en ik moest een halve greppel door om een beetje in de buurt te komen. Toen dat eenmaal gelukt was, ik een foto had kunnen maken en deze thuis beter kon bestuderen, bleek het een Koevinkje te zijn geweest. Inderdaad weer een nieuwe soort! Terug bij de auto zag ik heel in de verte een grote roofvogel staan bidden. Heel even schoot het door m’n gedachte dat het wel eens de Slangenarend zou kunnen zijn, maar bij thuiskomst bleek het toch een Buizerd te zijn geweest. Jammer maar helaas…
Ik vond de Dijk snel en ben er direct opgelopen. En inderdaad: er vlogen tientallen Juffers rond en toen ik er op begon te letten leken het minstens 4 verschillende soorten te zijn. Natuurlijk kon ik ze niet direct allemaal determineren, maar thuis met behulp van de site van de Vlinderstichting denk ik dat ik toch een heel eind gekomen ben en ik heb de volgende soorten kunnen thuisbrengen: Gewone Pantserjuffer, Watersnuffel, Koraaljuffer en een nieuwe Houtpantserjuffer. Wat een rijkdom aan soorten en wat een geweldige dieren. Terwijl ik zo bezig was deze Juffers vast te leggen, viel mijn oog ineens op iets anders naast me. Het bleek een Tijger-, of Wespspin te zijn! Ik had er wel eens foto’s van gezien, maar dus nog nooit 1 in het echt gezien, en hier was er één!
Helaas was het toen weer tijd geworden om naar huis te gaan. Ik heb snel mijn spullen in de auto geladen en de terugreis aangevangen. Ik had er weer een heerlijke dag opzitten: De weersomstandigheden waren, voor zomerse begrippen, best goed voor fotograferen. Ik had het Paapje weer gezien en weten vast te leggen, én mijn verzameling Juffers had een enorme boost gekregen. Het is een hele trip, maar oh: wat is het een prachtig gebied!
ps: ik ben niet 100% zeker van de determinatie van alle Juffers. Ik hoop in de aankomende tijd deze groep dieren beter te leren kennen en met meer zekerheid een naam aan alle soorten te geven.
