Daar ga ik! Na een gezellige week met de familie in Zuidlaarderveen, was de laatste dag alweer aangebroken en zouden onze wegen vandaag even gescheiden zijn. Ik ging via het Fochteloërveen naar huis om daar nog een echt dagje te gaan vogelen. Ik had een aantal wensen voor vandaag: Op de eerste plaats natuurlijk het Paapje. Omdat ik een aantal dagen geleden gezien had dat er ook verschillende Tapuiten zaten, hoopte ik ook hier op en natuurlijk hoopte ik de Boomvalk te gaan zien.
Ik was rond half 7 vertrokken en om iets over 7en was ik bij het bezoekerscentrum. Omdat ik daar de Tapuiten gezien had, dacht ik daar maar te beginnen: snel een paar mooie plaatjes maken en dan door naar de Paapjes. Het liep iets anders… Het licht was schitterend en op de spinnenwebben en struikjes zat overal dauw. Het zou zo’n beetje de eerste mooie dag weer van deze week worden en de strakblauwe lucht wees daar al op. Tapuiten leken er echter helemaal niet meer te zitten. Langs het dijkje waar ik ze een aantal dagen geleden nog gezien had, zag ik er nu geen enkele. De zang uit de begroeiing naast de dijk was heerlijk, maar de makers hiervan zaten te ver weg en te diep verscholen om er een plaatje van te kunnen maken. De eerste die zich liet zien was een Zomertaling: ook geen onaardig begin! Ik heb het rondje maar afgemaakt en kwam verschillende Grasmussen tegen. Terwijl ik bezig was er ééntje vast te leggen, hoorde ik regelmatig een geweldig geluid: het blaten van een Hemelgeitje. Ik had dit geluid slechts 2 keer eerder gehoord en nu was een Watersnip hard bezig zijn territorium vast te leggen en de dames binnen te lokken. Omdat hij maar bezig bleef, ben ik het pad langs het dijkje weer afgelopen en ben gaan proberen het “Geitje” vast te leggen. Hij beschreef een ruime cirkel met een diameter van zo’n 100 meter. Met hoge snelheid vloog hij rond, regelmatig omhoog klimmend, om zich dan te laten vallen met het blatende geluid. Ik ben minstens een uur bezig geweest dit fenomeen vast te leggen en ben er redelijk in geslaagd foto’s te maken van deze duikende Watersnip. Hierop is een aantal keren goed te zien hoe de eerste staartveren uitsteken waarmee het geluid gemaakt wordt. Maar door de hoge snelheid van de vogel, zijn ietwat onregelmatige vlucht én de zon die steeds feller scheen, zijn het niet de beste plaatjes geworden…
Je kunt je makkelijk laten verleiden een hele dag te proberen mooiere foto’s te maken van een rondvliegend “Geitje”, maar er waren meer doelen voor die dag. Voor dat ik de auto in gestapt was, ben ik nog even naar het bezoekerscentrum gelopen. Daar zaten Huiszwaluwen waar ik graag even voor om loop. Er vlogen er inderdaad nu enkele rond, maar vliegend kreeg ik ze niet vastgelegd. Ik heb dus een foto gemaakt van een Zwaluw bij een nest. Omdat deze soort de bebouwing opzoekt en daarmee iets minder gevoelig lijkt voor verstoring, vond ik dat nu niet een groot bezwaar. Ik heb uiteraard een ruime afstand aangehouden en het bij 1 foto gelaten. De Goudvink die toen ten tonele verscheen bood mooi afleiding en na deze nog vastgelegd te hebben, ben ik dus maar weer in de auto gestapt om richting het begin van het “Fietspad” te rijden. Ver kwam ik niet. Net voorbij het bezoekerscentrum, langs de doorgaande weg, vond ik toch nog een Tapuit!. Helaas zat hij iets te ver weg (en de zon deed de lucht al iets trillen) waardoor mijn gedroomde foto’s er toch nog niet kwamen, maar ik had hem! Een paar meter verderop deed zijn neef het voor mij iets beter. De Roodborsttapuit bleef keurig dichtbij op een draad zitten, zodat ik hem wel helemaal kon vastleggen op de manier waarop je hoopt. Met deze 2 Tapuiten op zak ben ik doorgereden om eindelijk op zoek te gaan naar nummer 3: Het Paapje.
Thuis had ik de omgeving via “Google Maps” en Waarneming.nl al bestudeerd en gezien dat de Paapjes het meest langs een paadje leken te zitten die van het “Fietspad” afliep. Daar ben ik dan ook beginnen te lopen en al snel kwam ik in dat gebied. Het was er prachtig: Veen, vennen en een enorm weids uitzicht. Na een kleine 10 minuten lopen kwam ik bij een open terrein met links verspreid enkele struiken en boompjes en rechts alleen hoog gras (ik weet niet zeker wat het was en het groeide natuurlijk op vochtig grond…). Rechts zat dan ook niet zo heel veel. Een eenzame Graspieper zat op halve Berk te zingen, maar meer hoorde of zag ik daar niet. Een foto van deze Pieper laat ook zien dat het weer steeds “beter” werd… Maar ik werd heel optimistisch. Al vrij snel hoorde ik, voor mij, onbekende zang wat wel heel Tapuiterig klonk. En inderdaad: het was een prachtig Paapje dat bovenin een struik zat te zingen. Ik heb er enkele foto’s van gemaakt, maar ja: het kon natuurlijk beter. De afstand was te groot en de lucht te trillerig, dus het werden niet de plaatjes waarop ik gehoopt had. Ik heb het een klein uur geprobeerd, af zitten wachten of hij dichterbij wilde komen en of de zon wat minder zou willen gaan schijnen, maar niets van dit. Daarop ben ik het pad verder gaan aflopen in de hoop dat ik andere Paapjes zou tegenkomen, of andere mooie vogels natuurlijk zoals de Boomvalk…
De laatste heb ik helemaal niet gezien, het Paapje alleen weer op te grote afstand. Wel kreeg ik nog een Rietgors en Grasmus in de kijker, maar aangekomen bij de grens tussen Drenthe en Friesland had ik nog steeds niet de resultaten waarop ik gehoopt had en besloot ik via het fietspad (het was er dus echt één) weer terug te gaan naar het paadje en te zien of het Paapje daar misschien nu wel iets dichterbij zou willen komen.
Het zingende Paapje!
Vrij snel nadat ik me weer geposteerd had verscheen het vogeltje weer en kon ik behoorlijke opnamen maken. Het begon er op te lijken! Ik heb weer een hele reeks foto’s gemaakt én verschillende filmpjes waarop een uitbundig zingend Paapje te zien is en bedacht dat ik misschien wat lager op het pad zou moeten gaan zitten om minder op te vallen. In die positie ben ik weer opnieuw gaan afwachten of de zanger dichterbij wilde komen en bedacht dat ik even met het thuisfront zou bellen om te horen of zij al thuis waren. En terwijl ik aan het bellen was zag ik iets rechts van me voorbij kruipen… Ik kon niet anders dan “Een Slang!” in de telefoon roepen, heb die neergegooid en ben direct een hele serie van dit prachtige dier gaan maken. Het was een Adder, had ik nog nooit gezien (!), en hij kronkelde parallel aan het pad voorbij. Het lukte me verschillende foto’s te maken en heb hem laten gaan. Je wilt geen ruzie met ze krijgen…
Na m’n telefoon weer opgepikt te hebben en thuis hebben laten weten dat ik niks mankeerde, ben ik weer langzaam richting auto gegaan om toch nog een keer bij het bezoekerscentrum te gaan kijken of er misschien Tapuiten zouden zitten. Ik had niet de indruk dat het heel veel beter zou gaan worden met de Paapjes en een mannetje wat in een ander stuk van het gebied zat, liet dat ook zien (wel weer een heel mooi exemplaar). Op mijn terugweg heb ik nog enkele Libellen vastgelegd en daarna ben ik weer naar het bezoekerscentrum gereden. Ik was een stukje het pad over de dijk weer afgelopen, maar kwam niks tegen. Ik besloot maar weer terug te gaan en bij de auto trof ik een echtpaar. Je wisselt dan even enkele beleefdheden uit en zo raakten we aan de praat. Zij konden me vertellen dat de Boomvalken vanaf de weg te zien waren en joegen boven een groot uitgestrekt gebied naast de weg. Hij had al verschillende mooie foto’s gemaakt, maar wist niet zeker of ze er nu ook zouden zitten: ze waren net een hele tijd actief geweest met jagen op Libellen en het was harder gaan waaien en het was dus de vraag of deze nog wel in de lucht kwamen. Na het gesprekje ben ik direct naar een parkeerhaventje gereden op de aangegeven plek en het was meteen raak: er vlogen wel 4 Boomvalken! Hier zaten ze dus. Ook nu ben ik zeker weer een uur druk geweest om te proberen hét plaatje te maken. Maar ook nu maakten de snelheid van de vogels en het licht het een lastige opdracht (toen ik na enkele weken er thuis achterkwam dat mijn camera al die tijd op een verkeerde stand had gestaan (“single shot servo” in plaats van “All servo”) verklaarde het wel waarom het focussen zo ontzettend lastig was…).
Maar na een uur was het mooi geweest en had ik toch wel een aantal aardige foto’s kunnen maken. Het was inmiddels ook tijd geworden weer richting huis te gaan. En zo heb ik weer een fantastische dag gehad waarin eigenlijk al mijn wensen uitgekomen zijn. Het waren alleen niet de meest ideale omstandigheden (het is ook niet snel goed…), waardoor niet alle resultaten geworden zijn als waarop ik natuurlijk altijd hoop. Maar het zien van de 3 “Saxicola’s” (al is de Tapuit dit natuurlijk niet: dichterlijke vrijheid…), de Boomvalk én de Adder hebben deze dag toch wel heel mooi gemaakt!
Thuisgekomen, tijdens het bekijken en bewerken van de foto’s, bleek dat er toch nog heel aardige kiekjes tussen zaten: een poepende Watersnip en een plaatje waarop een Boomvalk op het punt staat een Libelle te vangen. Verder verschillende foto’s waarop een Boomvalk zijn prooi “zit” (vliegt) op te eten en één waarbij er 2 Valken tegelijk door het beeld gaan. Ik heb echt wel mindere dagen gehad…
