Vakantie! Met de familie ben ik een weekje naar Zuidlaarderveen geweest. We hadden een “huisje“, wat een verbouwde aardappelschuur was, bij een boer in een heerlijk landelijke omgeving. Nadat we verwelkomd waren, hebben we onze spullen weggezet en hebben we samen met de boer de omgeving bekeken. De boer wist het nodige te vertellen, onder andere dat er een Buizerd aan het einde van zijn erf hoog in boom een nest had, en dat er in een boerderij iets verderop een Kerkuil zou zitten die ’s avonds nog wel eens in de polder jagend te zien was. Verder vertelde hij dat er in de polder tussen Zuidlaarderveen en Zuidlaren een project bezig was om er een natuurgebied van te maken. Dit alles klonk alsof ik deze polder eens goed moest gaan bekijken!
Op het erf, rondom de boerderij, zaten natuurlijk ook de nodige vogels. Ik hoorde direct na aankomst een Gekraagde Roodstaart en Zwartkop zingen en er vlogen Boerenzwaluwen rond. Helaas bleken er geen Huiszwaluwen te zijn, maar volgens de boer zaten deze wel bij zijn buren. Moest ik daar ook maar eens heengaan!
We hadden afgesproken dat ik tijdens deze vakantie maar 2 dagen zou gaan vogelen: de eerste dag en de dag dat we weer naar huis zouden gaan. De eerste dag had ik een hut gehuurd in Diependal en voor de laatste had ik een bezoek aan het Fochteloërveen bedacht. Overdag heb ik verder dus niet al te veel aan vogelen gedaan, maar ik kon het niet laten te proberen de zingende Gekraagde Roodstaart vast te leggen. Uiteindelijk lukte me dit redelijk vanuit het dakraam, vanwaaruit ik in de loop van de week ook nog een Huismus, Koolmees en Zwartkop kon fotograferen én meer opnamen van de Gekraagde Roodstaart waaronder ook een filmpje.
Gelukkig heb ik de rest van de week niet stilletjes hoeven afwachten tot ik de laatste dag naar het Fochteloërveen kon gaan, maar heb ik bijna elke avond, nadat de kinderen op bed lagen, een rondje door de polder kunnen maken. Het was was een mooi, landelijk, vlak gebied met voornamelijk weiden en akkers en dus afgravingen waar ze met het project bezig waren. Het nadeel van het tijdstip waarop ik kon gaan was dat de zon al behoorlijk begon te zaken en het licht met vlagen dramatisch was. Ook hadden we deze week niet het beste weer, vooral veel wind en redelijk wat regen, wat het vogelen ook niet makkelijker maakte.
Toch heb ik in de loop van deze week een paar heerlijke ontmoetingen gehad met een paar wenssoorten en zelfs weer een nieuwe soort (al ben ik daar niet voor de volle 100% zeker van, maar zo’n 99,99%…).
Direct de eerste avond heb ik een verkenningsrondje gemaakt. Al vrij snel zag ik een paar Reeën ver achter in een weide staan en was de toon gezet: dit is een leuk gebied! Een grote groep Zwanen zat niet ver van deze Reeën, maar deze leken niet op hun gemak toen ik voorbij reed, dus ben ik snel doorgegaan. Linksaf richting Zuidlaren. Langs deze weg zag ik een grote groep Roeken. Niet een alledaagse verschijning, dus zeker leuk. Ook zij hadden niet heel veel zin te zitten wachten, dus werd een soort van verstoppertjes plaatje tussen de bloemen. Andere soorten lukte helemaal niet meer en ik ben weer naar de boerderij gereden. Dit ging ik vaker proberen te doen, zo’n rondje kan heel wat leuks opleveren.
30 April ging het al meteen goed verder. Een Gele Kwikstaart in het laatste zonlicht op een draad is altijd leuk, zeker als niet veel verderop een Roodborsttapuit er ook eens goed voor gaat zitten. De Roeken zaten er ook weer, maar nog schichtiger dan 2 avonden daarvoor, dus lukte het niet meer om nog heel veel vast te leggen op weg naar Zuidlaren. Ik ben daar dan ook weer omgedraaid en langzaam weer naar ons verblijf gereden. Op een akker zag ik enkele vogels foerageren, waarvan ik dacht dat het Pleviertjes waren. Ik ben heel voorzichtig zo dichtbij mogelijk gereden en heb ze eens goed bekeken. Hoe veel meer had ik mij kunnen vergissen?! Het bleken geen Plevieren te zijn, maar Tapuiten. Helaas was het licht dus, op z’n zachts gezegd lastig, en bleven de vogels op afstand, maar ik vind het altijd bijzonder deze prachtige, helaas steeds zeldzamer wordende, dieren te zien. Na enkele foto’s van één van de vogels, richtte ik mijn aandacht (en lens) op een een ander dier. En toen moest ik zelfs even slikken…: het bleek geen Plevier te zijn, zelfs geen Tapuit, maar een Paapje! Ook werden van deze schitterende vogel de foto’s maar matig, maar wat een feest om 2 van de Tapuiten (en daarmee 2 van mijn favorieten, samen met 2435 andere vogels) te mogen vastleggen! Ik sloot mijn rondje zoals ik hem begonnen was, met een Gele Kwikstaart, en ben dus weer naar de “Oude Aardappelschuur” gereden. Wat een heerlijke avond en er zouden er nog 2 volgen…
De avond erop heb ik weer een aantal andere afslagen genomen en zo stond ik ineens bij een plas met daaromheen een hoge dijk en aan de overkant een soort eilandje. Ik zag al snel dat hier veel vogels zaten en ben dus gestopt en heb de verrekijker erbij gepakt om het eens allemaal goed te bekijken. Ik zag Kieviten en Tureluurtjes, maar ook Kemphanen. In de Arkemheense polder zie ik hiervan vrij regelmatig vrouwtjes, of jonge mannetjes, maar hier zaten mannetjes bij in volle pracht! Zeker 2 verschillend gekleurde heerschappen waren te onderscheiden. De afstand was wel erg groot, en dat licht… Toen ik het allemaal door mijn camera bekeek om meer mannetjes te vinden, vond ik nog wat anders: er stonden ook behoorlijk wat Wulpen. Op één of andere manier dacht ik dat het geen gewone Wulpen waren, maar dan moesten het Regenwulpen zijn. Ik heb het later thuis eens rustig uitgezocht en ben er dus voor 99,99% zeker van dat… (lengte streep over de kop. Zie vergroting…)
Op het moment dat ik weer wilde vertrekken, viel mijn oog nog op een Kluutje dat iets meer vooraan aan het foerageren was en op een Oeverlopertje die er ook rondscharrelde. Het werd tijd om weer te gaan en ik besloot mijn geluk weer te gaan beproeven bij de akker waar ik gisteren de Tapuit en het Paapje gezien had. Daarvoor kwam ik eerst langs een akker waar graan of maïs groeide en waar ik enkele bruine hoopjes op zag. Direct gingen bij mij de alarmbellen weer af. Hier, in Drenthe, op een uitgestrekte akker met begroeide bermen, bruine hoopjes? Dat moesten Patrijzen zijn. En dat waren het ook! Eindelijk trof ik ze weer. Het was inmiddels een hele tijd geleden en nu zag ik ze rondscharrelen op een manier zoals je zou wensen ze vaker te zien. Heel blij met deze vondst ben ik weer verder gereden en kwam bij de akker waar ik gisteren zo’n geluk had. Nu leek het uitgestorven, maar in de berm aan de andere kant van het weggetje zag ik vanuit mijn ooghoek weer zo’n bruin hoopje… Weer 2 Patrijzen! Het was Patrijzen-night! Het licht was nu ook wat mooier dan bij het eerste koppeltje, dus kreeg ik eindelijk de foto’s die deze prachtige vogels verdienen.
De dag erna begon mooi en heb ik eerst weer wat foto’s vanuit het dakraam gemaakt. Misschien wel de leukste was een van Koolmeesje dat uit volle borst zat te zingen. Meestal maak ik dit soort opnamen van meer gerenommeerde zangvogels, maar hier liet een mannetje zien dat hij zeer zeker meedeed! ’s Avonds, tijdens mijn laatste rondje door de polder, bleef het erg rustig. Ik zag wel verschillende Tapuiten op een andere akker, maar deze waren heel schichtig en met een houtwal ertussen werd het onmogelijk ze te fotograferen. Gelukkig zijn er dan nog altijd de Roodborsttapuit en Gele Kwikstaart om een tocht te doen slagen.
Daarmee heb ik mijn “niet vogeldagen” wel zo’n beetje beschreven. En zo zie je maar: een korte tocht door een mooi buitengebied kan al heel veel moois opleveren. Een heerlijke “niet vogelweek” dus!
