browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

Arkemheense Polder & Oostvaardersplassen 9 januari

Posted by on 9 januari 2018

In de wintermaanden neem ik altijd een aantal dagen vrij om doordeweeks te kunnen vogelen. In de meeste gebieden is het dan nog niet zo druk en kun je redelijk ongestoord rondstruinen. Voor vandaag had ik bedacht de Oostvaardersplassen weer eens te bezoeken, uiteraard voorafgegaan door een bezoek aan de Arkemheense Polder. In de Polder hoopte ik een Smelleken te zien welke al een aantal dagen daar rondhing en misschien een Nonnetje die ik tijdens mijn vogelavonturen van het eerste uur daar al getroffen had. In de Plassen ging mijn hoop uit naar een nieuwe ontmoeting met de Roerdomp, misschien wat Baardmannetjes en al het andere wat leuk is om te zien…
Op het Gelderse gedeelte van waarneming.nl, had ik gezien dat er een Smelleken door de Polder zwierf, dus ben ik als eerste naar het gedeelte gereden waarvan ik dacht dat hij zou kunnen zitten. Ik zag hem zo niet en kwam langzaamaan uit bij de (het?) Wiel: een afvoerkanaal door de polder die via het Gemaal uitkomt in het Nijkerkernauw. Op het water zaten enorme hoeveelheden Smienten, wat toch ook altijd wel een mooi gezicht is, maar, na beter gekeken te hebben, zag ik in de verte een mannetje van het Nonnetje. Hij zat alleen wat ver, maar ineens leek hij haast te krijgen en zwom met grote snelheid mijn kant uit! Zo heb ik mooie foto’s kunnen maken van deze prachtige zaagbek. Het deed me sterk denken aan mijn ervaring met een IJseend in Noorwegen…

Nonnetje en IJseend: prachtige Eendjes!

Na ook nog een Buizerd vastgelegd te hebben, dacht ik maar weer verder te gaan, maar een enorm geratel vanonder mijn auto en een té sportief geluid uit mijn uitlaat, weerhield me daar toch van. Het bleek dat de uitlaat aan de voorkant op de grond lag, en nou heb ik niet veel verstand van auto’s, ik weet wel dat dat niet zo hoort. Ik heb dus maar de Wegenwacht gebeld en dacht dat het vogelen er voor die dag wel op zou zitten. Gelukkig dacht de man van de Wegenwacht daar anders over. Hij heeft de delen weer in elkaar kunnen schuiven en met ijzerdraad vastgezet. Op mijn vraag of ik verder kon, zei hij slechts: “Ik zou niet weten waarom niet”. Geweldig: ik kon dus verder en had maar iets meer dan een half uur vertraging opgelopen.
Ik ben daarop naar het gemaal gereden omdat daar ook nog wel eens leuke Eenden zitten, maar het was er behoorlijk rustig. Wel zat er aan de andere kant van de dijk, op het Nijkerkernauw, een grote hoeveelheid Smienten en Kuifeendjes, maar ook een Brilduiker. Weer zo’n soort die altijd mooi is. Door op een steigertje te klimmen, kwam ik aardig op waterniveau en de Brilduiker gaf me de gelegenheid een hele hoop plaatjes te maken. Ook liet hij zien het voorjaar al in zijn bebrilde koppie te hebben, door baltsbewegingen te maken. Het leek mij nog een beetje vroeg…

Brilduiker: beetje raar…

Ik ben daarna weer naar de andere kant van de Polder gereden waar een Blauwe Reiger en Grote Zilverreiger gebroederlijk naast elkaar stonden te jagen. Er was niet heel veel actie en al snel viel m’n oog op een Torenvalkje wat verderop. Ze vloog niet eens weg zodat ik ook van haar een paar fraaie plaatjes kon maken. Daarna heb ik de Polder achter me gelaten en ben doorgereden naar de Oostvaardersplassen.
Ik stop altijd even bij de Grote Praambult om het gebied te overzien. Vaak word ik er niet heel veel wijzer van, maar nu zat er een Buizerd in de buurt en die vind ik toch eigenlijk altijd wel de moeite waard.Daarna door naar het Oostvaardersveld. Het water stond behoorlijk hoog en er lag zelfs nog wat ijs op, waardoor het niet heel druk was. Alleen een groepje Zwanen in de verte vroeg even mijn aandacht. En wat bleek: het waren een paar Knobbelzwanen met een aantal Wilde Zwanen! Dit was een nieuwe soort voor mij! Helaas zaten ze wat ver weg, maar omdat het heel fotogenieke vogels zijn, het lukte toch er een paar mooie foto’s van te maken.
Ik ben de Praamweg weer overgestoken en richting de Poelruiter gelopen. Ik hoopte dat er daar in het riet misschien wel weer een Roerdomp (of 2) zou zitten. Maar mijn nieuwsgierigheid werd even op de proef gesteld door een groepje vogels dat in één van de bomen zat aan het begin van het pad. Ik kon ze niet goed in beeld krijgen, maar meende er Sijsjes te horen. Ik ben iets doorgelopen en weer omgedraaid met de gedachte dat ze achter me weer op het pad zouden gaan zitten. Dat deden ze inderdaad, maar dan weer net buiten beeld, dus ik ben maar doorgelopen en opzoek gegaan naar de Roerdomp. Helaas gaf de Roerdomp niet thuis, maar ik hoorde wel een paar Baardmannetjes. Hun kenmerkende pjuuh geluidjes klonken duidelijk, maar ook zij kwamen maar niet in beeld.

De Grauwe Gans

Tja, dan maar weer terug en het ergens anders proberen. Ik wilde weer eens bij de Grauwe Gans gaan kijken met het idee dat daar misschien wel Pijlstaarten zouden kunnen zitten. Maar terwijl ik terug naar de auto liep, werd ik weer bij dezelfde bomen opgehouden door de eerdere vogels. Nu kreeg ik ze wel wat beter in beeld en tot m’n genoegen bleken het Kleine Barmsijsjes te zijn. Het is altijd een beetje tricky te zeggen of het Grote of Kleine zijn, maar de tekening en kleuren vond ik duidelijk genoeg om ze de determineren als Kleine. En terwijl de groep mij lekker bezig hield, trokken een Pimpelmees, Matkop (nog zo’n lastige soort…) en Grote Bonte specht ook mijn aandacht. Uiteindelijk vloog de hele groep weg toen er een Sperwer in de verte voorbij vloog en bleef alleen een Sijsje nog even zitten. Daarop ben ik gegaan, in de auto gestapt en naar de Grauwe Gans gereden.

De andere beestjes…

Het was er volkomen uitgestorven, het ijs op het water zal daar wel een rol in hebben gespeeld, zodat ik als laatste naar de Grote Zilverreiger ben gegaan. Ook daar was het heel stil en schrok alleen een groepje Edelherten van mijn aanwezigheid. Op het IJsselmeer zaten enkele Futen en vloog er een Grote Zaagbek voorbij. Het was mooi geweest: ik moest maar eens naar huis gaan…

Toen ik op de Praamweg reed en weer voorbij de Wilde Zwanen kwam, kon ik het niet laten te proberen een foto van iets dichterbij te maken. Toen deze gemaakt was, was het echt wel mooi geweest en ben ik naar huis gegaan.
Het was een heerlijke frisse dag en met name met wat ik in de Arkemheense Polder gezien heb, ben ik ontzettend blij. Maar natuurlijk ook de Barmsijsjes en Wilde Zwanen. Onze noordelijke gasten hebben mijn dag helemaal goed gemaakt!