OOhh, wat had ik er zin in! In mijn drukke agenda en de agenda van Glenn Vermeersch bleek een gemeenschappelijke vrije dag te zitten voor hut 8. Deze hut wordt omschreven als een boshut om typische Kempische bosvogels te kunnen fotograferen. In de periode dat ik de hut reserveerde, een maand voor mijn daadwerkelijke afspraak, kwamen er prachtige foto’s voorbij van onder andere de Havik en Zwarte Specht, wat mijn enthousiasme steeds meer deed groeien. Dit waren dan ook typisch de soorten waarvoor ik deze hut een dag wilde bezoeken. Ik moest nog even geduld hebben…
19 Oktober was het dan zo ver. Ik hoefde gelukkig niet zó vroeg weg: we hadden afgesproken op een plek in de buurt van de hut om half 9 in de ochtend. Om zeker op tijd te zijn ben ik om half 7 vertrokken en was ik 20 minuten voor de afgesproken tijd aanwezig. De omgeving was prachtig . Kleinschalige landbouw, omgeven door verspreide bossen. Nadat Glenn gearriveerd was, zijn we nog een klein stukje verder gereden en kwamen we bij de plek waar ik mijn auto kon parkeren. Het laatste stuk reden we in zijn auto. We zaten inderdaad midden in de bossen en het was er heerlijk stil. Nadat Glenn uitgelegd had hoe ik weer bij mijn auto kon komen (kwartiertje lopen), hij nog wat tips had gegeven, wat voer had verspreid en aas (duif) voor de Havik en/of Buizerd had neergelegd, kon ik plaatsnemen in de hut en kon het beginnen!
Glenn had al verteld dat er al vlug Zwarte Meesjes zouden verschijnen, en dat klopte! Het licht was nog niet optimaal, maar al vrij snel kon ik beginnen met schieten. Ook verscheen er al heel snel een Kuifmeesje en kon het eigenlijk al niet meer stuk! Ik had me voorgenomen alle soorten vast te leggen welke voor de hut zouden komen, dus ook een Vink en Pimpelmeesje heb ik vastgelegd.
Het bleef een komen en gaan van, met name, Mezen. Maar voor de afwisseling kwam er ook een Boomkruiper in de buurt zitten (op de foto’s in de galerij op de site van Glenn, zat hier de Zwarte Specht…) en kwamen er ook 2 Boomklevers regelmatig met een noodgang langs.
Een groot deel van de ochtend bleven de vogels komen en heb ik ook nog een Kruisbek voor de lens gekregen. Dit zijn toch ook zo’n mooie vogels! Net voor 12 uur zag ik ineens een Buizerd in de verte in een boom zitten. Na zo’n 10 minuten vloog hij weg en kon ik eindelijk weer bewegen… Totdat hij na een kwartier aan kwam zeilen en op de duif ging zitten. Minutieus heeft hij zijn prooi ontleed en kon ik dit prachtige dier (de Buizerd, niet zijn prooi…) schitterend vastleggen. Wat leuk en bijzonder was om te zien, was dat de andere vogels zich weinig aantrokken van de aanwezigheid van de Buizerd. Of ze wisten dat hij lekker aan het eten was en daarom niets zou doen, weet ik niet, maar ze leken niet erg onder de indruk… Heel kort werd ik afgeleid door een koppeltje Kepen en miste ik bijna het vertrek van de Buizerd. Na ongeveer een half uur ging hij eerst via een paar lage takken voor de hut langs en vloog toen weg. Machtig!
Het werd toen wel weer stil voor de hut. De frequentie waarmee de vogels kwamen, nam af maar het geluid van de Zwarte Specht hield me alert! Ik hoorde hem een aantal keer ruim om de hut heen gaan, verschillende kenmerkende geluiden maken, maar helaas ging hij niet voor de hut zitten (de boom welke Glenn geprepareerd had om ze naar de hut te lokken, hadden ze ook al grotendeels ontdaan van zijn bast, zodat ze er nu even niet meer zoveel te zoeken hadden misschien…). Ook hoorde ik het geluid dat van een Havik kon zijn, maar dat was maar even en ik ben er dus niet zeker van. gezien heb ik hem zeker niet.
De Kruisbekken maakte de stille periode weer levendig. 3 Exemplaren kwamen aan de rand van het vijvertje zitten en kon ik ook hun heel mooi fotograferen.
Net toen ik bedacht had maar weer eens te gaan, verscheen de Buizerd weer ten tonele. Het licht was nu veel zachter waardoor hij nog mooier uitkwam dan tijdens zijn eerste bezoek. Na een klein kwartier was de duif wel zo’n beetje op en vertrok hij weer. En na hem ik ook.
Wat een heerlijke dag was het daar in dat stille bos. Prachtige vogels, bijna ideale omstandigheden (ondanks de slechte weersvoorspelling) en dus totale rust.
Misschien waren mijn wenssoorten niet gekomen, maar alle andere maakten dat een heel eind goed. Je moet iets te wensen overhouden, toch?
Misschien dat onze agenda’s nog wel een keer vaker kloppen en kan ik nog een keer afspreken. Ik kijk er nu al naar uit!
