Eind augustus, begin september is een heel interessante tijd om het vogelen weer wat serieuzer op te pakken. Veel vogels verzamelen om zich op te maken voor de trek en andere soorten zijn al aan de trek begonnen en komen in onze regionen bijtanken. De Steltlopers zijn daarom veelvuldig te zien, verspreid door het land en ook in de Oostvaardersplassen had ik gezien dat er verschillende, heel interessante soorten neergestreken waren.
Verschillende soorten Ruiters waren in de lijsten van waarneming.nl te zien, dus ik wilde heel graag gaan proberen deze prachtige, sierlijke vogels eens mooi vast te leggen. De Groenpootruiter had ik al wel eens in Zeeland gezien en de Zwarte Ruiter in de Oostvaardersplassen (in broedkleed, dat dan weer wel…), maar ik had beide soorten nog nooit mooi kunnen fotograferen.
Helaas was mijn tijd zeer beperkt en moest ik een keer in het weekend gaan, op zondag, met een gunstige weersvoorspelling, wat mij deed vrezen voor de drukte die wel eens zou kunnen komen…
Ik werd niet teleurgesteld! Ik was vroeg vertrokken met het idee dat ik de dagjesgasten dan waarschijnlijk wel mis zou lopen. Dat klopte wel, maar ik had niet gerekend op mede-fotografen en/of vogelaars… Ik kwam aan bij de plek waar ik de auto altijd neerzet als ik naar de Poelruiter of de Oeverloper ga. Het leek wel het parkeerterrein van een woningboulevard op 2de Paasdag! Ik kon mijn auto maar net kwijt en toen dat gelukt was, bedacht ik eerst maar naar de Oeverloper te gaan. Daar leek het nog wel rustig. Ik trof 2 vogelaars/fotografen en een prachtige zonsopkomst in de mist. De 2 fotografen wisten te vertellen dat iedereen uit die andere auto’s in de schuilhut de Poelruiter te vinden was, in afwachting van de IJsvogels. (Achteraf bleek dat deze veelvuldig en met verschillende tegelijk geweest waren, maar ik had een ander doel…).
Ik was ondertussen begonnen met fotograferen van een Kleine én een Grote Zilverreiger in de mist. Doordat je geen overgangen ziet met de kant en het water geeft het een heel bijzonder beeld. Ik kwam natuurlijk op de eerste plaats voor de Steltlopers en deze zag ik in het begin nog niet. Terwijl ik daar zo bezig was, zag ik iets kleiners in de buurt van de oever lopen, maar door het tegenlicht kon ik het niet goed zien. Gelukkig kwam hij steeds dichterbij en bleek het een Groenpootruiter te zijn! Ik had hem al binnen een half uur! Nu nog wat beter licht…
Aan de andere kant van de hut liep een groepje Zwarte Ruiters. Nummer 2 was binnen! Het zou toch niet zo zijn dat ik ook nog een Witgatje zou treffen? De Zwarte Ruiters hadden het iets beter begrepen wat licht betreft en liepen met het licht mee. Daardoor waren de eerste foto’s van deze sierlijke soort al wel meteen geslaagd. Vlak voor de observatiewand landde er een Oeverlopertje en ook deze werkte lekker mee, zodat ik ook hem goed in beeld kreeg. Terwijl ik zo bezig was deze Loper vast te leggen, streek er niet veel verder nog ééntje neer, tenminste… dat dacht ik… Al snel zag ik dat de tekening van deze vogel anders was. Dit moest het Witgatje wel zijn, oftewel: Witgat, want zo heet hij officieel. Ik had hem! Hij bleef de verdere ochtend meer of minder dicht in de buurt van de observatiewand rondlopen en gaf me daarmee ruimschoots de gelegenheid deze nieuwe (fotografie)soort vast te leggen.
Toen ik thuis was en het allemaal wat beter kon bekijken, zag ik ook duidelijker het verschil met de Oeverloper. Bij deze laatste loopt het wit van de borst verder door naar de schouder, bij de Witgat is dit bruin. Bij de Oeverloper is de tekening in het bruin van de vleugels met koperkleurige strepen, bij de Witgat is dit gespikkeld. Eigenlijk, als je goed kijkt, is het verschil best duidelijk… Ik leer elke dag bij.
Ook de Ruiters bleven de ochtend voor de wand foerageren en de Groenpootvariant kwam ook nog even wat dichterbij, zodat ook hij in een prachtige setting vereeuwigd kon worden.
Omdat ik toch nog wat meer wilde, bedacht ik nog even naar een andere hut te gaan. Niet naar de Poelruiter, naar de IJsvogel, in verband met de drukte en niet naar het grote gebied vanwege dezelfde reden. Ik ben naar het pad gereden waarmee je bij de Krakeend kunt komen en heb dit in een heerlijk zonnetje afgewandeld. Juist vanwege dit pad en mijn eerdere ervaring dat hier best veel vlinders zaten, had ik ook mijn macromogelijkheidlens meegebracht. En ik kon hem al heel snel uit de tas halen: er vloog een mooi vlindertje rond waarvan ik de naam niet 1-2-3 wist, totdat hij zijn vleugels opklapte: direct was duidelijk dat het een Landkaartje was! Eén van de mooiste vlinders die ik ken. Plat op m’n buik liggend, half in de brandnetels, lukte het toch aardig om een soort van macroplaatjes te maken. Wat een prachtig vlindertje!
Uiteindelijk kwam ik dan toch aan bij de schuilhut en daar werden we vermaakt door een grote groep Boerenzwaluwen en 2 jagende Aalscholvers waarvan er ééntje vlak voor de hut een grote vis (Brasem?) ving. Met moeite wist hij hem head-first te krijgen en door te slikken. National Geographic van de Koude Grond!
Ik had gehoopt op 1 soort: de Huiszwaluw voor deze hut. Helaas verschenen ze niet en daarom bedacht ik hun maar eens op te gaan zoeken bij de sluis. Vorig jaar wist iemand me te vertellen dat er hier Huiszwaluwen broedden en vandaar dat ik het wel een goed idee vond er eens een kijkje te nemen. En het klopte helemaal! Hier vlogen 10-tallen Zwaluwen rond en ik besloot dat het leuk was daar vliegbeelden van te maken (ze bleven ook nergens rustig zitten, dus ik had weinig alternatieven…). In gedachte was het leuker dan in uitvoering: met de camera op m’n statief waren de vogels veel te snel en wendbaar en kreeg ik ze niet te pakken, vanuit de losse hand werd m’n camera al snel behoorlijk zwaar en kon ik hem bijna niet meer bewegen. Uiteindelijk leverde het me toch een paar plaatjes op waarvan ik dacht dat ze goed genoeg waren en ben ik weer naar de auto gelopen. Nog heel even werd ik opgehouden door een hoog overvliegende roofvogel, waarvan ik dacht dat het wel eens een Wespendief zou kunnen zijn. Helaas bleek bij thuiskomst dat het toch een Buizerd was. Mooi, maar ik had liever…
Ik had weer eens een heerlijke dag! Prachtige nieuwe soorten of prachtige omstandigheden om oude soorten in al hun pracht opnieuw vast te leggen. Het Landkaartje was heel mooi en van Huiszwaluwen word ik altijd blij. Kortom: een zeer geslaagde dag, ondanks de sombere vooruitzichten!
