Eindelijk weer uitwaaien (en vogelen natuurlijk)!
Arie en ik hadden weer een dag gevonden om er samen weer eens op uit te gaan. Het is nog steeds winter, al doen de temperaturen en de vogelzang in de ochtend anders vermoeden, dus hebben we onze vertrouwde “Dammenroute” weer gedaan. Nou ja, helemaal vertrouwd was hij niet: door een beetje onoplettendheid en verkeerd redeneren belandden we als eerste op de Maasvlakte. Beiden wisten we niet waar we het beste heen konden gaan en zijn helemaal naar de uiterste punt gereden en kwamen uit op een strand. Helaas was daar niets te zien en zijn we na een kop koffie richting de Stellendam gereden.
Het bleek laag water, wat de Kwade Hoek iets minder interessant maakte en met het opgelopen tijdverlies leek het beter door te rijden naar de Brouwersdam. Al direct bij het strekdammetje was het raak: er zwommen 2 Zwarte Zee-eenden rond, waarvan er 1 redelijk in de buurt bleef. Eerdere keren dat ik deze mooie Eend bij de Brouwersdam zag, zaten ze op grote afstand, De keer dat ik er ééntje dichtbij zag, had ik geen goede fotospullen bij me (Ameland). Nu waren de omstandigheden gecombineerd (dichtbij en de juiste spullen) en nagenoeg ideaal: ook het licht was behoorlijk gunstig, dus kreeg ik deze Zee-eend fraai afgebeeld.
Toen we aankwamen bij het binnenhaventje, had ik al een Steenloper druk bezig gezien op de terwaterplaats. Terwijl ik bezig was de Zwarte Zee-eend zo mooi mogelijk vast te leggen vanaf diezelfde helling, bleek hij er nog steeds te zitten en maakte zijn naam meer dan waar. Toen we tenslotte weer wat verder wilden rijden, bleek één van de Zaagbekken die ik ook had zien rondzwemmen, aan land te zijn gegaan om een beetje te poetsen. Een hele mooie gelegenheid om dit mooie vrouwtje, zeker na de poetsbeurt, eens op een andere manier vast te leggen.
Op het stuk zee tussen het binnenhaventje en de spuisluizen, is het ook altijd interessant. Ook nu bleek er weer genoeg te zitten. Tot mijn grote blijdschap vloog er een vlucht Grote Zee-eenden rond en streek, wel wat verder, neer. Een nieuwe soort! Zeker in de vlucht bleken ze heel mooi, met hun witte spiegels als duidelijk kenmerk. Maar ook de gele snavel was herkenbaar. Wat gaaf! Er zwom ook nog een drie-tal IJseenden rond, waarvan ik denk dat het 3 vrouwtjes waren. Ze waren minder uitbundig gekleed en misten de lange staart. Mooi waren ze wel, maar stiekem vond ik het wel jammer dat er niet een mannetje tussen zwom. Ze zaten er wel heel mooi bij…
Bij de spuisluizen was het redelijk rustig. Alles zat wat verder op zee, behalve 2 Grijze Zeehonden die, ondanks de uitdrukkelijke waarschuwingen én het hoge hek, toch waren gaan zwemmen bij de sluis wat volgens de bordjes wel heel gevaarlijk is… Wat ik heel leuk vond was een groep Eiders, voornamelijk mannetjes, verderop het water. Ik had deze prachtige Eenden al een tijd niet gezien en nu kon ik weer eens genieten van hun prachtige kleuren. Ze voegden zich bij een groepje Middelste Zaagbekken en een IJseend wat een kleurrijk gezelschap opleverde. Op de basaltblokken streek een grote groep Scholeksters neer, later gevolgd door een groep die ik niet meteen kon thuisbrengen. Nu ik de foto’s wat beter heb bekeken is mijn conclusie dat het Kanoeten zijn. De oogstreep en langere snavel gaven de doorslag (en geen Bonte Strandlopers zoals ik eerst dacht).
Natuurlijk is een bezoek aan de kust niet compleet zonder een bezoek aan de Koudekerkse Inlaag. Ik hoop dan altijd op een Velduil die effe door andere vogelaars gemist is, of een Smelleken die ik wel eens mis… Beide zaten er niet. We werden wel verwelkomd door een Tureluur en verderop door een Kleine Zilverreiger die wel heel mooi bleef zitten. Alleen een portretje was maar mogelijk. Bij de Stolpweg dus geen Smelleken of Patrijzen, maar wel een mooie Zwarte Kraai. In de Inlaag zaten enkele Smienten en Tureluurs en stapte er een Wulp rond. Altijd een mooie soort om mee thuis te komen. Toen er een Buizerd overvloog (en niet toen ik uitstapte zoals ik eerst dacht) vloog een hele vlucht Brandganzen op wat altijd een mooi plaatje oplevert. Meteen kon ik mijn snelheid op ze testen en die bleek nog best aardig.Toen we de Inlaag en de Stolpweg weer wilden verlaten, zat er een Torenvalkmannetje wel heel mooi op een bord. Hij trok zich niets van ons aan en zo kon ik dit fraaie mannetje eindelijk eens vastleggen zonder mist, tegenlicht of helemaal natgeregend.
Terug op de dam was ik getuige van het feit dat een Scholekster niet van water houdt. Deze vogel was op de blokken aan het foerageren en toen hij redelijk overspoeld werd, liet hij zijn ongenoegen luidkeels blijken!
Vanaf de spuisluizen zag ik richting het zuiden, voor het strand, Duikers zwemmen. Ze leken redelijk in de buurt van het strand te zwemmen en dat leek me voldoende reden om te gaan zien of deze prachtige vogels te fotograferen waren. We zijn het strand opgelopen en in eerste instantie bleef de afstand eigenlijk net te groot. Toen ik wat verder liep, dook er één behoorlijk in de buurt op en kreeg ik de plaatjes waar ik hoopte. Wat een mooie dieren! Ze hebben me een hele tijd bezig weten te houden, totdat we bedachten dat we richting huis zouden gaan.
Bij de sluizen aangekomen bewees Arie hoe Hitchcock waarschijnlijk aan zijn inspiratie voor “The Birds” is gekomen: haal een frietje bij de spuisluizen op de Brouwersdam!
Het fotograferen liep een beetje af, synchroon met de afname van het licht, maar niet voordat ik een Drieteenstrandlopertje had weten vast te leggen, een Paarse Strandloper en, uiteindelijk toch nog, een Brilduiker. Zonder deze soorten is een bezoek aan de Brouwerdam niet compleet.
Het was weer een fantastische dag geworden. Weer een nieuwe soort en een aantal oudere waarvan ik toch weer mooiere plaatjes kon maken. Zo blijkt ieder bezoek meer dan dubbel en dwars de moeite waard te zijn!
