31 mei
Regelmatig hoorde ik van mede vogelaars dat De Groene Jonker een mooi gebied zou moeten zijn, waar je heel wat kunt zien. Op één of andere manier ben ik altijd te eigenwijs geweest, of te onzeker om die kant op te gaan, dus ik wist niet hoe het er zou zijn.
Toen ik met Arie bezig was af te spreken waar we in het voorjaar heen zouden gaan, dacht ik in eerste instantie aan de Rijnstrangen gelegen tussen ,grofweg, Arnhem en Nijmegen aan het begin van de Rijn in Nederland. Ik had daar wel eens iets over gelezen en gehoord en het leek me interessant daar eens te gaan kijken. Arie kwam echter met het idee naar de Groene Jonker te gaan en dit te combineren met Waverhoek. Aangezien Arie de gebieden kende en me wist te vertellen dat het er inderdaad heel aardig was, heb ik me laten overhalen en zijn we de 31ste mei om half 6 die kant op vetrokken.
Bij aankomst zat er al een Blauwborstje op de parkeerplaats aan de Hogedijk en zaten er een Grasmus en een Bosrietzanger heel enthousiast te zingen, dus we begonnen goed! Na een bakkie koffie zijn we het gebied ingelopen en hoorde ik al verschillende Rietzangertjes. Hun zang kun je alleen associëren met voorjaar en zomer en de zon die steeds sterker werd (na dagen van regen…), bevestigde dit gevoel nog meer. Mijn eerste foto werd er één van een rustig voorbij zwemmende Bergeend en daarna ging het los. Op een klein stukje lukte het al de Rietzanger, Blauwborst en, ja ja, de Snor vast te leggen. Deze laatste bleek te druk bezig met voedsel verzamelen, zoals een heleboel andere vogels dat ook waren, zodat hij helaas niet zijn prachtige monotone gesnor kon laten horen.
Bij een gebied als deze horen natuurlijk ook Bruine Kiekendieven en ook zij bleken inderdaad aanwezig. Helaas bleven ze wel op vrij grote afstand, maar het vrouwtje maakte het plaatje bijna helemaal compleet! Toen ook nog de andere echte rietzanger, de Kleine Karekiet zich liet zien en horen, was ik overtuigd van de Groene Jonker!
We zijn verder het gebied ingelopen en overal was wel iets te zien. Maar ineens hoorde ik het eerder genoemde monotone gesnor, en ben ik opzoek gegaan naar de maker. Zou het nu dan eindelijk eens gaan lukken? Al vrij snel vond ik de zanger, toch weer wat verborgen in het riet. Ik denk echter dat hij de zon ook voelde en hij kwam in eerste instantie mooi vrij te zitten en daarna deed hij precies waar ik al zo lang op had gehoopt: hij klom helemaal tot bovenin het riet en begon uit volle borst te ratelen! Hij draaide daarbij zijn kop zo karakteristiek alle kanten op, als een vuurtoren van geluid.
Arie was ondertussen een plas aan het inspecteren vanaf een verhoginkje en vond een andere soort welke we graag wilden zien. Ik kende ze alleen uit de winter in een wat soberder wit/grijs pak, maar in dit jaargetijde zijn ze zeer kleurrijk en prachtig om te zien. Ook dit koppeltje Geoorde Fuutjes bleef helaas wat ver weg, maar we pikten ze mooi even mee!
De hoek waar we op dat moment in stonden, bleek de moeite waard te zijn, zodat we er even bleven. Daarom was ik getuige van een Fuut die een “visje” gevangen had en hoorde ik een geluid dat ik niet kende. Het leek een beetje op zo’n piepballetje voor honden, maar dan meeuwachtig, en was zeer kenmerkend. Dit waren 2 Zwartkopmeeuwen die overvlogen en daarmee had ik weer een nieuwe soort te pakken! Vanaf het observatieplateautje had ik ook nog goed uitzicht op een kolonie Kokmeeuwen en een Wintertalinkje in de verte. Wat zijn dit toch prachtige Eenden. Toen we verderliepen kwamen we weer langs dikke rietkragen met z’n vaste, mooie bewoners en zag ik heel hoog een Buizerd-achtige vogel wat, moet ik heel eerlijk bekennen thuis op de computer pas te zien was, een Wespendief leek te zijn. In de uiterste hoek van het gebied waren we nog getuige van een puberend Futenjong wat nog mee wilde zwemmen op de rug van één van zijn ouders en verder bleef het redelijk rustig. Daarom besloten we terug naar de auto te gaan en in de Waverhoek te gaan kijken.
Waverhoek is een oud weidegebied wat teruggegeven is aan de natuur. Er liggen plassen water en slikbanken en rondom zijn weer dikke rietkragen.
Direct bij aankomst bleken de meest opvallende bewoners Kluten en Bergeenden te zijn. Kluutjes ben ik natuurlijk al wel vaker tegengekomen, maar nu leken de omstandigheden beter om ze eens mooi vast te leggen. Het eerste kwartier of zo heb ik me volop gericht op een foeragerende Kluut waarbij ik ook nog een paartje Bergeenden meepikte.
Daarna zijn we het rondje rond de plas gaan lopen in de hoop op het Porseleinhoen of de Purperreiger, die ons via het welkomstbord wel een beetje beloofd waren…
Helaas, helaas. Deze 2 lieten zich niet zien. Gelukkig waren er nog genoeg andere soorten waar ik me prima mee heb kunnen vermaken en waarvan het lukte mooie plaatjes te maken, zoals het Visdiefje en de Rietzanger. Ook bleken er grote getalen Grutto’s te zitten en een hele club aan Lepelaars.
Redelijk aan het einde van het rondje zaten weer wat Kluutjes met jongen en was het erg leuk om te zien dat buren, zoals Bergeenden, eigenlijk niet geduld werden!
Ook in dit gebied heb ik afgesloten met een Taling, de Zomertaling deze keer en zijn we weer naar de auto gelopen en richting huis gegaan.
Wat een leuke gebieden! Een nieuwe soort, oude bekenden die zich van hun beste kant lieten zien. Niet te groot, maar heel overzichtelijk, met toch het idee dat je echt buiten bent.
Ik heb enorme spijt dat ik het gebied niet eerder heb bezocht, maar deze dag dus veel geleerd. Heel graag zou ik de Groene Jonker vroeger in het voorjaar gaan bezoeken. Het staat al in de agenda!
