12 april
De eerste keer dat ik naar de Arkemheense polder ben geweest, was het eigenlijk een grote teleurstelling. Ik was net begonnen met het fotograferen van vogels en had gehoord dat de polder een waar paradijs was om hiermee te oefenen. Ik ben toen op de rotonde naar links gegaan ervanuit gaande dat de polder zich rondom het gemaal uitstrekte. Ik heb bijna de hele dijk langs het Nijkerkernauw afgelopen en kreeg heel weinig te zien (een Paapje met slechte spullen en slecht licht…), waardoor ik de hoop een beetje had opgegeven dat het hier te doen zou zijn. Dat ik er in september was, hielp waarschijnlijk ook niet. In de winter ben ik teruggegaan en fotografeerde mijn eerste Watersnip, waardoor het vertrouwen in de polder weer terugkeerde. Toen ik later van een fotograaf te horen kreeg waar ik precies moest zijn, ben ik er regelmatig naar toe gegaan en is er vaak gebleken dat het zéér de moeite waard kan zijn.
De eerste keer was ik dus naar het gemaal gegaan en heb daar rondgelopen. Het bleek dat ik wel goed zat, maar te laat in het jaar. In een stuk riet net voorbij het gemaal zitten in het voorjaar verschillende soorten zangertjes en laten zich redelijk zien. Vanaf de dijk heb je er mooi zicht op en deze dag was dit mijn eerste stop.
Al meteen hoorde ik bij aankomst de Blauwborst en Rietzangers. De Blauwborst liet zich niet zien, maar het Rietzangertje wilde, ondanks de wind, nog wel eens boven in een rietstengel gaan zitten. Ik heb zo een hele tijd op de dijk gezeten en me prima vermaakt met de drukke zanger. Er was wel even een puntje: ik was mijn verrekijker vergeten en probeer maar eens op een behoorlijke afstand een bruin zangertje te vinden in het bruine riet…
Uiteindelijk lukte het heel aardig en tevreden ben ik toen de andere kant opgegaan.
Ik heb het vaste rondje gereden, maar kwam niet veel tegen en ben toen naar de dijk gereden waar ik nog niet was geweest (alleen erlangs gereden) en heb deze een stukje afgelopen. Al meteen hoorde én zag ik hier een Blauwborst en even later ook een Rietzanger. Langs het water stond riet en struikjes en hierin zaten de genoemde zangertjes, maar ook Kneutjes en Rietgorzen. Op het water zag ik een wenssoort redelijk dichtbij. Een Zomertaling zwom aan de overkant van het water, maar nog altijd dichterbij dan ik hem ooit had gefotografeerd.
Bij een soort sluisje zat weer een Blauwborst en een vrouwen Kneutje en daarom ben ik hier even gaan zitten en heb deze 2 eens even rustig zitten bekijken. Daarna ben ik weer langs de dijk naar de auto gelopen en ben weer richting huis gereden.
Maar nu heb ik eens een keer iets gedaan wat ik al veel eerder had moeten doen. Bij het punt waar de weg naar Nijkerk de A30 opdraait, zit in een bos een Roeken kolonie. Al een aantal jaar heb ik deze imposante vogels gezien, maar nooit de moeite genomen om een keer voor te stoppen. Nu dus wel.
Zodoende kon ik deze trip afsluiten met een nieuwe, gefotografeerde soort.
En dat is altijd leuk!
