16 februari
Het rondje is zo langzamerhand wel bekend, wat je tegenkomt blijft altijd een verrassing.
Dus in de maar voort kwakkelende winter, ben ik weer richting Zuid-Holland en Zeeland gereden in afwachting van wat er allemaal te zien zou zijn. Het weer leek prachtig te worden, wat eerder nog wel eens anders was, dus de omstandigheden leenden zich voor een prima dag. Ik twijfelde alleen erg omdat het alsmaar niet wilde gaan “winteren” en dat misschien wel de belangrijkste voorwaarde is voor een geslaagde dag.
Bij de Kwade Hoek bleek het rustig te zijn. Natuurlijk zaten er op het slik de nodige steltlopertjes, maar op grote afstand. Ik besloot dus maar snel door te rijden naar de Brouwersdam.
De eerste keren dat ik naar Zeeland reed, passeerde ik deze plek met hoge snelheid, niet wetende dat het zo interessant zou zijn. Gelukkig ben ik wijzer geworden en is deze dam vaak één van de hoogtepunten van de hele trip.
Als eerste stopte ik bij de dam in de Noordzee in het noorden en het was meteen raak. Er zwommen verschillende vogel, maar degene waarop ik mijn oog liet vallen was een Brilduiker. Ik kon aan de rand van het water gaan zitten en de vogel bleef op redelijke afstand en kwam zo af en toe zelfs dichterbij! Eindelijk lukte het me dus om mooie foto’s van deze prachtige Eend te maken, al was het licht…
Toen ik zo op dat strandje zat, keek ik eens naar rechts en zag ik een zwarte gedaante op het strand zitten. Het bleek een Zwarte Zee-eend te zijn. Het leek me niet goed dat hij daar zo zat, dus ik heb een foto gemaakt om deze soort eens goed vast te leggen en het dier verder met rust gelaten. Later op de dag was hij weg en zag ik er nog wel één op zee…
Ik ben de dam verder afgereden en een 2de frustratiesoort werkte eindelijk eens mee. Bij het strand tussen het haventje en de spuisluis, zaten verschillende Zilverplevieren. Nog zo’n soort die ik elke keer wel zie, maar die er nooit eens mooi opkomen. Nu dus wel! Ook zaten er Drieteenstrandlopertjes en bij de Spuisluis een Paarse.
Omdat ik nogal wat tijd had besteed aan de Brilduiker, ben ik verder richting naar Zeeland gereden. Natuurlijk eerst weer naar de Plompe Toren en omgeving en daarna naar de Oosterscheldekering. Bij de Plompe Toren heb het gebiedje de “Schelphoek: wat beter bekeken. Een leuke plas met slikplaten waar de nodige wadlopertjes en Bergeenden zaten.
Bij Neeltje Jans waren het eigenlijk met name de Zeehonden die de show stalen. Niet dat ze een show gaven, maar wel doordat ze met een groot aantal heerlijk lagen te zonnen op vlonders in het water.
Al snel ben ik dus weer naar het noorden getogen en trof het nu bij de spuisluis. Er werd flink gespuid wat een aantal Roodkeelduikers aantrok, waarschijnlijk omdat het kolkende water weer vis aantrok. Zonder klagerig over te willen komen, was het jammer dat een aantal heel mooie exemplaren steeds wat verder weg bleef. Een, in mijn ogen, jong exemplaren was wat onverschrokkener en kwam een aantal keer behoorlijk dichtbij.
Na een hele tijd te hebben zitten kijken naar de activiteiten van deze vogels, ben ik weer richting huis gegaan.
Het mag dan misschien een bekend rondje aan het worden zijn, het blijft dubbel en dwars de moeite waard om deze gebieden in de winter te bezoeken!