mei 2015
Weer vakantie! Ons verblijf afgelopen september was zó goed bevallen dat we besloten hadden nog een keer naar “La Chassagne” te gaan. Gelukkig hoefden we nu niet zo lang op een vakantie te wachten en konden we in mei gaan. Ik had het idee dat deze tijd wat vogels betreft ook wel eens heel interessant zou kunnen zijn, dus buiten uitrusten was er misschien ook nog wel gelegenheid mooie soorten te zien en te fotograferen…
14 Mei in de ochtend kwamen we aan. Het was stralend weer en alles was prachtig groen. De weiden en de bossen zagen er heel mooi fris uit en in de weiden bloeiden veel bloemen. Het leek een prachtig voorjaar!
De volgende dag heb ik een eerste vogeltocht gemaakt (de rode). Aan de toegangsweg naar de camping was het rustig (Géén Paapjes!!), zodat ik besloot verder te rijden en de openbare weg op ben gegaan. In een t-splitsing, net voor Les Gazeriers, hoorde ik in de bosjes Nachtegalen! 2 Exemplaren zaten tegen elkaar op te zingen. Wat een prachtig gehoor! Ik ben links afgeslagen en heb geprobeerd de zangers in de bosjes te ontdekken, wat niet lukte… Ik ben toen het weggetje maar gaan volgen en op een bepaald moment moest ik het beekje “La Veauce” doorwaden. Ik hoopte op misschien een Waterspreeuw of een Grote Gele Kwikstaart (op de lijst die op de camping hangt, staan deze soorten als waargenomen in de buurt van de camping…), maar ik zag alleen een Roodborstje. Na het beekje ben ik rechtsaf gegaan en rustig tussen kleine weiden doorgereden, richting Les Georges. Opeens zag ik een vogel verderop op een paaltje zitten. Ik moest een seconde denken, maar toen wist ik ook zeker wat het was, een Grauwe Klauwier! Direct heb ik de auto stilgezet en heb een half kaartje volgeschoten met deze prachtige vogel! Het was nog lastig, aangezien hij wat verder weg zat, achter hoog bermgras. Ineens vloog de vogel weg en ging hij iets verderop op een paaltje zitten. Het bleek dat hij een dikke Kever gevangen had en deze ging zitten ontleden en opeten. Weer kon ik iets dichterbij komen en ik kreeg steeds mooiere foto’s. Toen ik uiteindelijk dacht genoeg te hebben, ben ik doorgereden naar Vicq en vandaar weer richting Sussat en naar La Chassagne.
De volgende dag had ik bedacht hetzelfde rondje nog maar eens te doen en als eerste wilde ik mijn geluk beproeven bij de Nachtegalen. Toen ik in de buurt kwam, hoorde ik ze al zingen en weer ben ik tussen de bosjes gaan staan. Nu hoorde ik de zang van de rechterkant komen en na lang turen, terwijl de vogel prachtig bleef doorzingen, vond ik hem! Heel snel heb ik een reeks foto’s gemaakt, waarbij de camera niet optimaal afgesteld stond, en na een paar aanpassingen heb ik er nog een serie gemaakt. Omdat de Nachtegaal bleef zitten, hoopte ik nog een filmpje te kunnen maken, maar toen ik een paar seconde had, vloog hij helaas weg. Maar wat had ik hem mooi! Ik ben mijn rondje weer verder gaan rijden en helaas kwam ik nu geen Grauwe Klauwieren tegen. Daarom had ik dat gedeelte van de route snel af, waardoor er gelegenheid was op een ander punt iets verder te gaan. Daar trof ik een Gele Kwikstaart mooi op een hooiberg en weer terug op m’n route, een koppeltje Kneutjes op een draad. Helaas liet alleen “de zij” zich goed zien, maar door het getemperde licht kreeg de foto wel heel mooie kleuren. Toen ik terugkwam bij de camping, bleken de kinderen weer wakker en hebben we een beetje rondgelopen. Het weiland onderaan de heuvel voor de camping werd gemaaid en dit lokte verschillende vogels. Tot mijn verbazing zat hier ook een Zwarte Wouw tussen! Door de drukke achtergrond en het snelle vliegen, kreeg ik hem maar niet in focus, waardoor ik het handmatig heb geprobeerd. Optimaal was dit niet, maar ik kwam dichterbij dan m’n camera waardoor ik uiteindelijk best acceptabele plaatjes heb gekregen.
Ook de 3de dag heb ik het “rode rondje” gereden. Bij de weiden met de Grauwe Klauwier zag ik al snel weer een verschijning tussen het gras door. Het bleek weer een Grauwe Klauwier te zijn, maar nu een vrouwtje. Deze had ik nog niet gezien, dus kwam ze er mooi bij! Het mannetje blonk uit in afwezigheid, waardoor ik snel klaar was met m’n rondje. Ook nu weer werd ik verrast door roofvogels bij de camping. Nu was het alleen een soort welke ik vorig jaar veelvuldig had gezien. Er zweefde een Buizerd laag over de omliggende weiden waardoor ik ook nu weer mooie foto’s van deze altijd fraaie vogel kon maken.
Ik had bedacht dat ik minstens één ochtend vroeg zou opstaan om al het zang geweld en rondvliegende vogels vast te leggen. Het pakte anders uit… Vroeg op was ik, maar vogels lieten zich niet horen, laat staan zien! Niks kreeg ik in beeld. De Nachtegaal was er niet, de Klauwieren niet, eigenlijk helemaal niets dus. Wel hoorde ik in de bomen langs de weiden van de Klauwieren een geluid dat ik in Nederland nog niet (heel vaak) gehoord heb. Er bleken verschillende Wielewalen te zitten die hun prachtige ge-dudeljoo veelvuldig lieten horen. Helaas kreeg ik ze maar niet in beeld en na zo’n anderhalf uur besloot ik maar richting de camping te gaan. Toen ik het laatste stuk richting de camping reed, het steile pad omhoog, hoorde ik weer de Wielewalen (ik had ze ook al een aantal keer vanaf de camping gehoord, maar nooit gezien) in een bomenrij aan de overkant van een klein weiland. Toch de auto maar gestopt om te kijken en tot mijn grote blijdschap zag ik nu 2 exemplaren! Het was ver weg en het licht was lastig, maar het is me gelukt foto’s te maken van deze prachtige vogels. Ik heb zelfs een kort filmpje gemaakt, waarin de Dudeljoo te horen is. Door deze vogels was het vroege opstaan dubbel en dwars waard geweest!
Op mijn tochten heb ik al een aantal keer een zang gehoord die ik niet thuis kon brengen. Het leek een beetje op de ratel van de Braamsluiper, maar was het net niet. Ook klopte de plaatsen niet waar ik het hoorde met de omgeving waarin je een Braamsluiper verwacht. Ik ben het eens gaan uitzoeken en kwam erachter dat het de zang van de Cirlgors moest zijn. Vanaf nu zou je de vakantie kunnen betitelen als: “La Chassagne, ofwel: zoektocht naar de Cirlgors”. Ook deze vogel was uiterst moeilijk in beeld te krijgen, terwijl ik hem steeds vaker ging horen. Het begon een beetje te lijken op mijn zoektocht naar de Cetti’s Zanger (het zal hem wel in de beginletter zitten…). Deze keer dacht ik dat het goed zou zijn voor de afwisseling om eens ’s avonds te gaan. Op de weg naar beneden bleek tot mijn verrassing ook een Grauwe Klauwier te zitten, vlak bij de camping dus! Vlak bij Les Gazeriers, aan de grotere weg in mijn rondje dus, kreeg ik een Spotvogel in het gehoor. Ook kreeg ik hem vluchtig te zien en kon hem vastleggen. Terwijl ik daar zo mee bezig was, ging er een vogel op de elektriciteitsdraad zitten. Snel foto’s gemaakt, ik kon niet direkt zien wat het was, en toen ik deze beter bekeek, leek het of het het wijfje van de Cirlgors was. De verschillen met de Geelgors zijn subtiel, zeker bij de wijfjes, maar een geel petje ontbrak bij dit exemplaar zodat het eigenlijk wel een Cirlgors moest zijn. Iets verderop in een grote oude boom had ik het geratel al eens gehoord dus misschien dat dit wijfje wel bij hem hoort… Ik ben nog een keer naar de weiden met de Klauwieren gereden, maar zij zaten er niet, maar ik kreeg wel gelegenheid een mannetje van de Roodborsttapuit mooi vast te leggen. Toen het daar bij bleef ben ik weer naar huis gereden. Het toeval wilde dat ik bij de grote boom het geratel weer hoorde. Ik heb een hele tijd bij deze boom gestaan, maar ondanks zijn verwoede zang, waardoor ik zijn plek aardig kon bepalen, kreeg ik hem niet in beeld. Ik ben toen maar verder gegaan en kwam met heel mooi licht bij het steile pad. Daar deed een Geelgors ook heel erg zijn best om gehoord te worden, maar een groot verschil was, dat hij ook prachtig in beeld kwam. Ook de Grauwe Klauwier liet zich weer even zien op een hooistapel, alsook een Witte- en Gele Kwikstaart. Maar het mooist kwam toch als laatste. Ook nu weer deed een Geelgors heel erg zijn best, en zat prachtig te zingen op een paaltje. Een hele tijd kon ik hem observeren en ik kon zelfs een filmpje maken. Het was dan misschien niet de Cirlgors, maar fraai was hij wel!
Om de vogels in de “rode route” wat rust te gunnen, ben ik een keer een andere kant uit gegaan. Zo ontstond te “gele route”. Deze was het eerste gedeelte wat tricky, aangezien de middenberm nogal hoog was en hoog begroeid. Ook was het pad niet zo best, wat de reden was dat ik nog niet eerder zo gegaan was. Aan het einde van het pad kon ik linksaf en ging er een asfalt weggetje richting een bos. Al heel snel zag ik een soort welke een beetje gewoon begon te worden… Ook hier bleek een koppeltje Grauwe Klauwieren te zitten! Een dode boom niet ver van de weg bleek een favoriete plek waardoor ik het mannetje heel mooi kon vastleggen. uiteindelijk vond ik een weg richting Sussat en ging deze route over in de “blauwe route” en kwam ik weer uit op de grotere weg van de “rode route”. Rond dit tijdstip, midden op de dag, zat hier niet zo heel veel en kwam ik alleen nog een koppeltje Geelgorzen tegen op weg naar de camping. ’s Avonds ben ik dit rondje nog een keer gaan rijden. De route gaat door een soort buurtschapje en hier zag ik voor het eerst het mannetje van de Cirlgors! Helaas bleek deze, als bij zoveel soorten, veel schuwer dan het vrouwtje, waardoor ik alleen van haar foto’s kon maken. Toen ik weer op de “rode route” zat, helemaal aan het begin, zag ik in een dode struik opeens weer een Gors-achtige vogel. Meteen gestopt, foto’s gemaakt tegen het licht in, maar het bleek een mannetje te zijn! Nu wist ik een beetje waar ik op moest letten en waar ik ze kon verwachten…
De volgende dag zijn we een dag weggeweest naar Clermont-Ferrand en de Puy-de-Dôme. Clermont-Ferrand bleek een leuke stad te zijn met een mooie kathedraal. Toen we deze en het centrum bekeken hadden, zijn we naar Vulcania gereden en zijn met een treintje de Puy-de-Dôme opgegaan. Toen we op de top waren (KOUD!), bleken ook hier vogels te zitten. Een torenvalkje was onder me aan het jagen waardoor je wel een heel mooi plaatje kreeg en er scharrelde nog een klein vogeltje rond. Natuurlijk had ik de grote lens niet bij me, waardoor het nauwelijks lukte foto’s van hem te maken. Ook hielp het niet dat het een behoorlijk toeristische plek bleek te zijn. Ik heb 3 foto’s gemaakt en bij sterk uitvergroten kan ik hem goed genoeg zien om te kunnen stellen dat het een Waterpieper was. Een nieuwe soort! Omdat we moesten wachten op de trein, ben ik nog een keer alleen naar boven gelopen, maar ik kreeg hem niet meer te zien…
De één-na-laatste dag ben ik er nog 2 keer op uit geweest. ’s Ochtends heb ik de “gele route” weer gedaan en ik kreeg weer de gelegenheid de Grauwe Klauwier op zijn vaste stek vast te leggen. Verder zat er nog een Buizerd aan het einde van een weide. Daar was het bij gebleven tot ik weer vlak bij de camping was. Ook nu werkte een Geelgors heel mooi mee en zat zelfs bijna te dichtbij! ’s Avonds ben ik nog een keer gegaan. Ik stond aan het begin van het steile pad om af te dalen naar de “rode route” toen ik iets kleins zag scharrelen. Ik heb snel mijn verrekijker gepakt en tot mijn verbazing bleek het een mannetje van de Cirlgors te zijn! Snel heb ik enkele foto’s gemaakt, om hem maar te hebben, en toen hij ergens anders ging zitten ben ik verder gegaan. Bij het dode struikje waar ik mijn eerste mannetjes Cirlgors vastgelegd had, zag ik nu een Spotvogel. Alleen: ik ben gaan twijfelen. Het kan ook een Fitis zijn en ik kan de pootjes niet voldoende terugzien om het met zekerheid te zeggen… Dat bleek niet het enige waar ik me mee bezig moest houden. Ook nu kwam hier weer een Cirlgors, en weer stond mijn camera niet optimaal waardoor ik een bewogen plaatje kreeg. Ik ben daarna een aantal keer voorbij deze plek gereden, elke keer de auto snel in de tegenoverliggende berm gezet en één van de laatste keren, het licht werd al minder, kreeg ik hem weer in beeld! Het lukte me om een paar aardige foto’s te maken, al lag de focus niet helemaal goed, maar ik was redelijk tevreden. Daarom kon ik weer rustig terug en werd ik nog even opgehouden op het steile pad door een Grauwe Klauwier en een Roodborsttapuit. Weer op de laatste dag was het toch weer gelukt!
Na een kleine 2 weken zijn we weer naar huis gegaan. Misschien had ik meer soorten verwacht en had ik het idee dat het makkelijker had kunnen gaan, maar ik ben uiteindelijk heel blij met alles wat ik gezien heb en heb kunnen vastleggen: de Geelgors, Wielewaal, Grauwe Klauwier, Nachtegaal, Cirlgors, etc.
Het is een prachtige omgeving, heerlijk rustig en het zou zo maar kunnen dat we er nog een keer heengaan…
