7 april
Mijn vorige bezoek bleek een tikkeltje te vroeg in het jaar te zijn. Er was natuurlijk veel mist en er misten nog wel wat soorten… Misschien dat 3 weken later nog wat meer zou opleveren?
’s Ochtends om half 7 was ik bij het bezoekerscentrum van de Oostvaardersplassen en vol goede moed ben ik het terrein ingelopen. Het bruggetje naar het Wilgenbos was nog steeds afgesloten, dus ik ben weer richting de Schollevaar gegaan. Helemaal vooraan in het gebied, bij de plas waar altijd enorme Karpers zwemmen, stond een Aalscholver in de vroege ochtendzon. Iets verderop, in het bosje zat een Zanglijster te zingen. Deze zit er elk jaar, maar meestal zit hij heel hoog in de toppen. Nu zat hij laag in een struik en kon ik hem zowaar zingend vastleggen! Bij de hut aan de Keersluisplas hoorde ik een bekend geluid: de Blauwborst was weer teruggekeerd! Helaas bleef hij op iets te grote afstand in een Wilgje. Daarop besloot ik weer verder te gaan in de hoop dat er verder op het pad misschien meer mannetjes zouden zijn. Opeens zag ik vanuit het Wilgenbos een grote vogel aankomen welke wat verderop in een grote boom ging zitten. Het kon haast niet anders dan dat het een Havik zou zijn! Heel langzaam ben ik iets dichterbij gelopen tot ik het idee had dat ik niet dichterbij kon komen en heb ik foto’s genomen. En het was een Havik! Na enige tijd vloog hij weer verder waarna ik hem niet meer heb gezien en ben ik dus weer doorgelopen. Een klein stukje verderop hoorde ik ook weer een vaste bewoner aan dit pad. Een Rietgors zat uit volle borst te zingen. Misschien is het niet de mooiste zang, maar wanneer het zo vol overgave gezongen wordt, doet het best wat. Misschien liet hij zich inspireren door zijn buurman, een Blauwborst, die minstens zo vol overgave zat te zingen. Ook deze kon ik langzaam iets benaderen en mijn vaste voorjaarsplaatjes konden gemaakt worden! Op een bepaald moment vloog hij naar de overkant van het pad en ging uitgebreid in een Wilgje zitten zingen. Na het maken van weer een hele serie foto’s, besloot ik wat filmpjes te maken en Oh, wat deed hij z’n best! (Toen ik thuiskwam ben ik direct de resultaten gaan bekijken, deze moesten geweldig zijn… Het bleek dat de batterijen voor de microfoon leeg waren en ik had een aantal filmpjes weten te maken, zonder enig geluid…).
Toen het wat later werd ben ik verder gelopen en kwam weer uit bij de Schollevaar. Hier bleek het heel rustig te zijn en vanaf het Noorden, het IJsselmeer, kwam de mist weer opzetten. Ik besloot daarop terug te lopen en langs de vaart kreeg de gelegenheid enkele sfeerplaatjes van een kudde Koniks te maken. Weer iets verderop zat een Winterkoninkje vreselijk zijn best te doen met zingen. Ik maakte enkele foto’s op afstand, maar hij was zó druk dat ik dichterbij kon komen en hem heel mooi vast kon leggen met fraai riet op de achtergrond.
Bij het bosje bij de Keersluisplas was een Boomkruipertje heel druk aan het voedsel zoeken. Op zo’n bemoste boomstam komt hij ook heel mooi uit. Bij de Keersluisplashut zat weer een Witte Kwikstaart. Zoals een aantal jaar geleden, kwam hij ook nu weer heel dichtbij. Ondanks hun bescheiden kleuren, zijn het echt heel mooie vogels en zie je dat pas goed op de foto.
Toen ik verderliep naar de uitgang keek ik net voor het bezoekerscentrum toevallig even omhoog en zag tot mijn grote verrassing een Zeearend rondcirkelen! Het was lastig fotograferen: bijna recht omhoog tegen een lichte lucht, maar hij kwam vrij dichtbij en kreeg ik dus mooiere plaatjes dan ik al had van deze imposante vogel!
Om het rondje Oostvaardersplassen helemaal af te maken ben ik nog naar het IJsselmeer gereden (de mist was inmiddels weg) en ben naar de Grote Zilverreiger gegaan. Op Waarneming.nl had ik gezien dat de Cetti’s zanger hier gehoord was. Tijdens onze vakantie in Andalusië heb ik heel wat tijd doorgebracht in “La Charca de Suárez” een natuurgebiedje in de buurt en heb ik deze explosieve zanger de laatste dag weten vast te leggen. Dat was een beetje een wazige foto en nu kreeg ik mijn herkansing gewoon in Nederland!
Op weg naar de schuilhut heb ik weinig gezien of gehoord. Vanuit de schuilhut zag ik aan de overkant een koppeltje Bruine Kiekendieven boven het riet en opeens werd ik opgeschrikt door een overbekend geluid: de zanger zat er echt! Een hele tijd heb geprobeerd hem te zien, maar helaas lukte dat niet meer. Wel hem ik hem nog een aantal keer gehoord, soms zelfs van redelijk dichtbij, maar net als in Spanje bleef hij onzichtbaar…
Met een bijna vakantiegevoel ben ik toen weer richting huis gereden. Halverwege de dijk naar het bezoekerscentrum zag ik een laatste verrassing. Ik reed een biddende Klapekster voorbij. Heel langzaam ben ik achteruit gereden tot ik dacht dat het nog ging en heb ik ook van deze zeer fraaie vogel aardig wat foto’s gemaakt.
Opweg naar huis kon ik het niet laten toch weer even via de Arkemheense polder te rijden. Ik had gezien dat daar Kleine Plevieren zaten en wilde deze mooie soort nu ook wel eens mooi op de foto krijgen. Ik vond ze op de plaats waar ze gezien waren en kon hem mooi fotograferen. Een Spreeuw op een hek, balancerend in de wind, maakte het geheel compleet.
Het voorjaar is weer begonnen, en wat is dat toch heerlijk!
