18 maart
Het voorjaar dient zich weer voorzichtig aan! Al een aantal dagen is het mooi weer, al zit de wind nog behoorlijk verkeerd, maar ik had echt zin om er weer eens uit gaan. En welke bestemming leent zich er beter voor te kijken of het voorjaar al echt begonnen is, als de Arkemheense polder en de Oostvaardersplassen? Misschien zit er al een vroege Blauwborst of misschien zitten er nog wintergasten te wachten om hun thuisreis weer te beginnen…
Als eerste ben ik weer de polder ingereden. Het weer was inderdaad veel belovend en al snel zag ik een soort die ik graag vast zou willen leggen. Een Kemphaan hen zat nog wat ver weg, maar iets verderop zag ik er nog een aantal dichterbij de weg. Ze bleven rustig foerageren langs een watertje en ook een Grutto scharrelde daar z’n ontbijt bij elkaar.
Typisch was dat op sommige plekken in de polder het behoorlijk mistig werd en helaas leek deze mist zich steeds verder uit te breiden. Toen ik dan ook probeerde een Rietgors vast te leggen en bijna alleen mist op de foto kreeg, besloot ik maar om naar de Plassen te rijden: daar zou vast meer wind staan en de mist wel weghouden…
Uit deze redenatie bleek maar dat ik geen ambities moet hebben om weerman te worden. Vanuit het IJsselmeer bleef de mist maar komen en bij de grote wateroppervlakten zat het ook behoorlijk dicht. In het bosje bij de Keersluisplas lukte het nog wel aardige foto’s te maken van een Zanglijster, maar op weg naar De Schollevaar was het eigenlijk té mistig. Een Koperwiek was bijna niet te zien net als de Aalscholvers bij de hut. Het viel me op dat er niet veel Aalscholvers zaten. Ik weet niet of ik vroeg in het jaar was, maar ik meende dat het er vorig jaar echt meer waren.
Na een kort verblijf in de hut, ben ik weer naar de auto gelopen. Onderweg kon ik weer de mooiste foto’s in het bosje maken. Nu van een Koolmees en een vrouwtjes Vink. Een kleine kudde Edelherten hield me nog even op, maar daarna kon ik weer op weg gaan naar de Polder.
De mist was hier nu wel grotendeels weg (het waaide nu wel weer heel hard…), zodat ik nog enkele mooie plaatjes kon maken van een Grutto en een Kievit. Op het moment dat ik bijna de weg afgereden had en weer bij het kruispunt was om naar huis te gaan, zag ik tot mijn grote genoegen een Wintertaling aardig in de buurt van de weg. De thuisreis moest dus nog maar even wachten en heb ik eerst deze prachtige Eend een tijd staan observeren en vast gelegd. De kleurenpracht en tekening van deze vogel is ongekend!
Met deze enorme krent in de, toch al heerlijke, pap kon ik vol genoegen weer naar huis. Het was weer heerlijk om buiten te zijn!
