september 2014
Eindelijk weer eens echt op vakantie! Het is inmiddels weer zo’n 2 jaar geleden dat we écht weg zijn geweest en daarom hebben besloten nu weer eens wat verder weg te gaan. Van een collega hadden we gehoord van een camping gerund door Nederlanders, waar ook appartementen te huren zijn. Aangezien ik niet van kamperen houd, leek dit een prima gulden middenweg. De camping heet “La Chassange” en ligt bij het kleine plaatse Sussat, wat weer in de buurt ligt van Vichy en Clermont-Ferrand in de Auvergne. Het is er heuvelachtig, zeer bosrijk en landbouw gebeurt op een redelijk kleine schaal. Dat leek me een prima reden om mijn foto-spullen mee te nemen en te kijken wat er allemaal te zien zou zijn.
Bij aankomst bleek de camping te liggen op een heuvel met uitzicht over een bebost dal met aan de overkant een groot, enigszins vervallen, kasteel. De gebouwen op de camping zelf waren van een oude, voormalige boerderij: 2 stallen met nu verschillende andere functies, het oude woonhuis verbouwd tot 2 Gites, waarvan wij degene met terras hadden en aan de overkant van het erf hadden de eigenaren hun nieuwe woonhuis. De Kippen liepen vrij over het terrein, net als drie Eenden en een paar schaapjes stonden in een weiland. Overal vlogen Zwaluwen, Huis- en Boeren- en nadat ik gedacht had dat er wel eens Zwarte Roodstaarten zouden moeten kunnen zitten, hoorde ik er ééntje en vloog er een andere voorbij. Ik had direct het idee dat we ons hier wel 2 weekjes zouden moeten kunnen vermaken!
Elke ochtend bleken de Huiszwaluwen zich te verzamelen op een elektriciteitsdraad welke over de camping loopt, alsof ze zich aan het klaar maken waren om te gaan vertrekken. Een aantal dagen later leek dit ook het geval te zijn. De Boerenzwaluwen verbleven echt in de stallen en zijn langer gebleven. Wel leken ook zij verzamelende bewegingen te maken en vlogen ze regelmatig in groepen over en door de camping.
De eerste paar dagen heb ik me beziggehouden met de vogels op en rond de boerderij. Al snel bleek dat er niet alleen Zwaluwen zaten en Zwarte Roodstaarten, maar ook Puttertjes, Bonte Vliegenvangers, Tjiftjafjes, Gele Kwikstaarten en, uiteraard, Huismussen. Dit begon al een redelijk imposante lijst te worden, maar in de hal van het woonhuis hing een veel imposantere lijst. Een gast had in juli bijgehouden wat hij allemaal in en rond de camping waar had genomen en was gekomen tot een aantal van 74! Hier stonden ook soorten op die erg de moeite waard leken om een keer te treffen, maar het was half september, dus niet alles zou er waarschijnlijk meer zitten, maar ik wilde zeker mijn best gaan doen zoveel mogelijk te zien.
Voor de Buizerd hoefde ik niet veel moeite te doen. Verschillende exemplaren vlogen regelmatig over of vlak voor de camping. Toen ik eenmaal in de gaten had hoe de vliegbewegingen ongeveer waren, is het me gelukt fraaie beelden te maken. Terwijl ik daarmee bezig was, hoorde ik ook regelmatig het geluid van een Groene Specht. Gijs, de eigenaar van de camping, gaf aan dat hij deze nog wel eens zag vliegen en dat hij ook wel eens de camping had bezocht. Dus: wie weet, zou het hier in Frankrijk dan eek=n keer lukken deze wenssoort vast te leggen…
Na een aantal dagen ben ik mijn waarnemingsgebied gaan uitbreiden. Ik ben in de auto wat kleine weggetjes tussen de akkers door gaan berijden, benieuwd of ik nog wat soorten van de lijst zou tegenkomen. Bij de toegangsweg naar de camping, een steile, slechte weg, zag ik al snel verschillende vogels wegvluchten. Ik kon met geen mogelijkheid zien wat ze waren, dus ik zou hier wat vaker en langer moeten gaan observeren. Maar eerst wilde ik meer van de omgeving gaan zien. Al snel kwam ik langs wat velden waar grotere elektriciteitsmasten overheen liepen en daar vond ik de eerste,
interessantere soort. Hoog boven me zat een Paapje. Deze had ik al wel eens mooi vastgelegd, maar ik wilde hem zeker proberen nog eens mooi te zien.
En dat zou zo’n beetje de rode draad van mijn vogel-activiteiten worden. De vogels aan de toegangsweg bleken voor een groot deel Paapjes te zijn. Ze kwamen niet voor op de lijst, dus het zouden wel doortrekkers zijn. Ze zijn wel de volle 2 weken dat wij er waren gebleven en het is me uiteindelijk gelukt er mooie foto’s van te maken. Daarvoor heb ik wel mijn tactiek moeten aanpassen. De eerste paar dagen ben ik lopend het weggetje op en neer gegaan. De Paapjes, maar ook de Roodborsttapuiten welke er bleken te zitten, waren daar niet zo van onder de indruk en bleven niet op me wachten.
Wat ook niet hielp was dat ik die eerste paar dagen alleen tussen de middag de tijd nam om naar buiten te gaan. Het licht was knoerthard en de temperatuur was ook niet optimaal om te gaan sjouwen met foto-spullen. Ik heb dus niet zoveel vastgelegd in het begin. Later ben ik er vaker juist ’s avonds op uitgegaan en met de auto om deze als schuilhut te gebruiken. Op het laatst, na bijna 2 weken, is het me gelukt de plaatjes te maken waar ik op hoopte. Alleen waren er helaas geen mannetjes in volle pracht bij. Zouden deze hier dan toch in het voorjaar…? Ook de Roodborsttapuit heb ik op dit weggetje vastgelegd, evenals de Geelgors en de laatste dag ook nog wat Kneutjes. Deze vertoonde wel hetzelfde gedrag als in Nederland: ze bleven ver van me vandaan. Tijdens één van de tochten trof ik ook nog een Bonte Vliegenvanger en af en toe zag ik ook hier Buizerds vliegen.
Op de camping stond het ook niet stil. Bijna dagelijks moest ik mijn spullen wel even pakken om te proberen de Zwarte Roodstaart vast te leggen (wat nog niet meeviel) en tijdens deze bezigheden liep ik ook al tegen de Bonte Vliegenvanger op. Deze bleef een aantal keer wel goed zitten dus kon ik fraaie plaatjes maken. Een Puttertje in een bloembed gaf ook een mooi plaatje net als een Tjiftjaf bij de moestuin en een Pimpelmees in een Pruimenboom. Uiteindelijk ben ik toch ook wel tevreden over de plaatjes van de Roodstaarten, maar ook deze maakte ik pas aan het einde van ons verblijf. De avonden konden we vaak heerlijk buiten op ons overdekte terras zitten, waardoor te horen was dat de omgeving ook een waar uilenparadijs was. Ik ben er vrij zeker van dat ik de Oehoe bijna dagelijks hoorde. Zeker ben ik van de Bosuil. Een derde geluid heb ik niet meer kunnen achterhalen, dus dat zal een mysterie blijven, maar mooi om het allemaal te horen was het in ieder geval wel!
Op een dag hoorde ik, overdag, de Groene Specht weer terwijl ik buiten was en hij leek op een andere plaats te zitten dan waar ik hem normaal hoorde. Ik ben naar binnen gerend, weer m’n spullen gepakt en langzaam naar hem toe gelopen. Hij bleek te zitten op een paaltje aan de overkant van een weiland, tegen een bosrand aan. Ik heb snel foto’s gemaakt, wat hij blijkbaar niet op prijs stelde, want hij vloog er snel vandoor. Maar: ik had mijn eerste Groene Specht! Van ver weg, maar toch, ik had hem.
We hebben 2 heerlijke weken gehad met bijna uitsluitend mooi weer. Soms kwam er ’s avonds onweer, wat prachtige luchten gaf, dus zelfs dat was genieten. Ik heb me bijna 14 dagen bezig kunnen houden met m’n hobby en was in dezelfde tijd bij m’n gezin! Wat kan iemand zich nog meer wensen?
Met het idee hier in het voorjaar misschien nog eens terug te gaan, zijn we na 2 weken ’s nachts vertrokken en kijken we terug op een heerlijke vakantie! Mede door de gastvrijheid van Gijs en Irma!
