23 & 29 juni
Via wageningen.waarneming.nl werd er melding gedaan van een wel heel exotische gast: de Orpheusspotvogel. Deze was gezien (én gehoord) in de Blauwe Kamer. Op de site kwamen ook heel mooie foto’s voorbij en aangezien niet alle wedstrijden van het WK me evenveel interesseerden, dacht ik toch ook maar eens op deze bijzondere soort af te gaan. Rond half 8 ’s avonds was ik in de Blauwe Kamer en ben direct de dijk afgelopen naar de plek waar hij zou moeten zitten. Er liepen meer geïnteresseerden maar niemand wist precies waar hij zat. Op een bepaald moment meende ik de zang van een Spotvogel te horen. Het verschil met de Orpheus zou ik zo niet weten. Maar aangezien de gewone Spotvogel niet gemeld was, moest het haast wel om de Orpheus gaan. Ik vond hem zingend in een Meidoorn en het lukte zelfs enkele foto’s te maken, niet van de kwaliteit die ik eerder had gezien, maar toch… Na een tijdje vloog hij verder en ben ik nog een tijdje bezig geweest hem terug te vinden, maar ik heb hem alleen nog maar gehoord. Een Heggenmusje nam heel even zijn plaats nog in, waarna de Meidoorn leeg bleef…
Ik ben toen nog naar de schuilhut gelopen en heb daar een tijdje de Lepelaarskolonie bekeken. Maar ik moest toen verder…
Op waarneming was ook terug te lezen dat één van mijn favoriete zangers in de buurt neergestreken was. De Grote Karekiet zat aan een soort wiel (kleine plas) aan de weg richting het veer. Langzaam reed ik erlangs en hoorde hem al vrij snel! Dus snel de auto stilgezet en geprobeerd te vinden waar hij zat. Hij bleef maar zingen, maar in beeld kreeg ik hem niet. Ik heb een heel aantal filmpjes gemaakt waarin ik de zang mooi heb kunnen vastleggen. Toch blij met dit resultaat ben ik weer naar huis gereden, maar ik hield een knagend gevoel…
29 Juni. Ik moest terug… Ik had bedacht nu in de ochtend mijn geluk maar eens te beproeven. De berichten op waarneming.nl waren wat Orpheusspotvogel betreft minder gunstig, maar de Grote Karekiet zou er nog wel moeten zitten. De Orpheus heb ik inderdaad niet meer gevonden. Dus na mijn zoektocht over de dijk langs de Rijn, kwam ik bij het veer uit en trof daar een paar Kneutjes. Deze soort blijft altijd een uitdaging om mooi vast te leggen, dus ik nam mijn kans waar… Het was redelijk gelukt en ik besloot weer bij de Grote Karekiet te gaan kijken/luisteren. Toen ik met de auto weer op de plaats was aangekomen waar ik hem eerder gehoord had, hoorde ik hem direct weer! Weer ben ik toen de dijk afgegaan en heel voorzichtig door de begroeiing richting het geluid gegaan. En opeens zag ik een schimp! Ik heb mijn camera snel geïnstalleerd en het lukte door het Riet enkele foto’s te maken. Het waren misschien niet de plaatjes van een aantal jaar geleden, maar ik had hem weer!
Om hem verder met rust te laten, ben ik weer gegaan en besloot naar de Wageningse Nevengeul te rijden. Dit is altijd een interessant gebiedje en leuk om doorheen te struinen. Ik viel met m’n neus in de boter want bij aankomst zat er een Bosrietzanger mooi in het veld te zingen onder een parasolletje. Deze had hij ook wel nodig, want het licht was langzaamaan keihard geworden en daarom waren de foto’s ook minder fraai, maar toch…
Ik ben daarna doorgelopen en heb eens een tijdje de Steltlopertjes bekeken welke in de verte liepen. De Bosruiter zou er tussen moeten lopen, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik niet een echte Steltloper-kenner ben… Even meende ik hem gezien te hebben, maar ik vind de foto’s niet duidelijk genoeg, dus dat moet een andere keer maar anders. Zekerheid had ik wel over de Tureluurtjes die er rondliepen. Tot m’n genoegen kwam ook hier een Kneutje even kijken wat ik aan het doen was en terwijl ik hem fraai zingend kon fotograferen, begon er haast ééntje in m’n lens te zingen! Zo dichtbij had ik er nog nooit één in het veld vastgelegd! En terwijl ik met hen bezig was, meldden ook de Gierzwaluwen zich weer eens. Direct afgeleid door deze fantastische vogels, heb ik de Kneutjes even zo gelaten en heb me een tijdje op de Gierzwaluwen gericht. Uiteindelijk lukte het me zelfs om een paar bevredigende plaatjes te maken en toen ik me weer gaan focussen op het water.
Daar bleek een familie Kleine Plevieren te zitten. Van met name de jonge vogels heb heel mooie foto’s kunnen maken. Een overvliegend Visdiefje en Scholekster kreeg ik nog mooi in beeld en daarna was het tijd om naar huis te gaan.
Heel blij met alles wat ik gezien, gehoord en vastgelegd had kwam ik thuis. Je hoeft niet ver te gaan om mooie dingen te zien…
