18 mei
Bosrietzangers… Het blijft een soort welke ik zó graag een keer goed zou willen vastleggen en filmen.
Daarom heb ik bedacht nog maar een keer naar het Bosrietzangerparadijs te gaan: de Wageningse Nevengeul. ’s Ochtends om half 6 was ik er weer en er werd alweer volop gezongen. Nu werd mijn aandacht eens niet als eerste getrokken door zo’n geweldige imitator, maar door één van hun collega’s: de Blauwborst. In het stukje riet waar eens de Grote Karekiet zijn lied zong, zat nu deze Blauwborst prachtig hoog in het riet te zingen. Nadat hij me een tijd had beziggehouden, ben ik weer verder het veld in gegaan.
Ik hoorde verderop in het veld mijn doel voor de dag. Ik probeerde me verdekt op te stellen, maar de zanger liet zich maar niet goed zien. Overal om me heen hoorde ik Kneutjes kwetteren. Ik had stelling genomen half onder een Meidoorn, naast een Braamstruik waar de Kneutjes regelmatig in wegdoken. Na een tijdje bleef één van de mannetjes aardig in de buurt zitten en kon ik een portretje van hem maken. Later kwam er nog één welke nog mooier ging zitten. Helaas was het licht bij beide opnamen niet optimaal, dus ook het resultaat niet, maar toch was ik er wel blij mee. Kneutjes zijn vaak lastig vast te leggen.
Na een hele tijd, met gelukkig dus de afleiding van de Kneutjes, lukte het me een mooie opname van een Bosrietzanger te maken en 10 minuutjes later nog één. Natuurlijk heb ik niet alleen staan wachten op alleen het mooiste beeld: veel tijd heb ik ook gestoken in een goed filmpje met, nog belangrijker, goed geluid. Ik heb zo’n 15 filmpjes gemaakt over de tijd dat ik er was en uiteindelijk heb ik 2 filmpjes gekozen die ik het beste vond. Ze zijn nog niet optimaal, maar het gaat de goede kant uit…
Een fraaie imitator
Toen ik wel voldoende materiaal dacht te hebben, ben ik maar weer verder gegaan. Al na een paar meter werd ik opgehouden door een Kleine Karekiet. Deze zat heel fraai te zingen in een karakteristieke setting. Omdat hij zo z’n best deed, heb ik ook van hem nog een filmpje gemaakt.
Daarna ben ik weer verder gegaan, maar kwam ik onderweg geen vogels meer tegen die zich wel wilde laten vastleggen. Pas bij de dijk kreeg ik een Graspieper in het zicht. Van deze lukte het wel foto’s te maken en ik moet zeggen dat ik hiermee heel blij was. Een fraaie vogel in zijn habitat, tussen de Klaver. In de buurt van deze Graspieper zat een paartje Rietgorzen, welke blijkbaar al nageslacht hadden. Ik zag ze aan en af vliegen met voedsel. Voor ouder vogels is het toch wel een heel zware tijd…
Aan het water van de Rijn zag ik een minder clichét-achtig beeld: een Puttertje zat een beetje over het water te staren. Misschien zocht hij verkoeling in alle drukte…
Verder over de dijk, voorbij de steenfabriek, zat een Merel te zingen in een Meidoorn. Het misschien wat eentonige verenkleed wordt toch wel zeer fraai gecompenseerd door de zang. Al vind ik het ook mooie vogels, zeker met zo’n fel gekleurde snavel.
Weer terug bij het bruggetje zag ik ook nog de nodige soorten. Ook hier zat een Kleine Karekiet heel mooi in het Riet, met naast hem een hele drukke Tjiftjaf. Ietsje verderop zat bij de omgevallen boom een Koolmeesje. Deze heb ik in dit gebied nog niet zo vaak gefotografeerd, dus vond ik dat ik dit maar eens moest doen. De andere kant op zat een Winterkoninkje heel luid te zingen. Omdat de zon nog verkeerd stond en de temperatuur al aardig opliep, werd deze foto verre van mooi. Maar ook hier weer een zwak voor het beestje, dus komt hij gewoon in de galerij!
Uiteindelijk trof ik aan de goede kant van het weggetje, zon-technisch gezien, een 2 Grasmussen. Eéntje van hen zat te zingen zoals ik graag wilde vastleggen: in het struikgewas een beetje verscholen. De andere zat zoals ik ze vaker zie hoog in een Meidoorn. Met deze zangers sloot het bezoek perfect af.
Ik heb mooie opnamen kunnen maken van mijn favoriete zangertje en heb een hele boel favorieten als bonus erbij gekregen!
