browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

Oostvaardersplassen 28 april

Posted by on 28 april 2013

28 april

Zoals ik het vorig jaar rond deze tijd al beschreef, vind ik het leuk om zo veel mogelijk verschillende soorten rietzangertjes vast te leggen. Eén van de fascinerendste vind ik de Snor. Wat ik eerdere keren meemaakte, was dat ik hem wel hoorde maar niet zag, of dat hij midden in een groet Rietveld zat en hij alleen op afstand te bewonderen was.
Het moest toch beter kunnen…

Zonsopkomst boven het “Bovenwater”

Ik ben dus weer naar de Oostvaardersplassen gereden naar het gebiedje rond kijkhut “De Grote Zilverreiger” om te zien of de Snor er weer zat en of hij dan wat beter wil poseren…
Ik was om ongeveer half 6 ter plaatse, de zon was nog maar net op, en hoorde dat er al volop gezongen werd. De Rietzangers klonken overal bovenuit, maar ook Fitisjes en Blauwborsten waren te horen. In de hoek waar hij ook vorig jaar zat, hoorde ik ook mijn doel voor die dag: de Snor.
ik heb me langs het pad opgesteld, zó dat ik een aantal stukken Rietveld kon zien. Het jammere was dat de Snor zich zelden liet zien…
Tijdens het wachten kon ik me vermaken met een Rietzanger welke wel open en bloot durfde te zingen en met een dappere Blauwborst. Ook kwam er een mannetje van de Bruine Kiekendief even kijken wat ik aan het doen was en heel af en toe hoorde ik de Snor, maar hij bleef verscholen in het Riet en was daarom niet tot nauwelijks te zien.
Na 2 uur kreeg ik hem eindelijk in beeld: in een Wilgenstruikje in het Riet. Niet helemaal bovenin een Rietstengel zoals ik hoopte, maar het begin was er!
Na weer bijna 2 uur kwam hij er weer even zitten, wéér met z´n rug naar me toe. Wel kon je dus zien dat hij een voorkeur leek te hebben voor dat stuikje en dat hij er regelmatig in terugkeerde. Met die kennis heb ik mijn statief wat verplaatst zodat ik een iets vrijere kijk hierop had en kon weer gaan wachten. Na “slechts” anderhalf uur kwam hij er weer zitten, en nog wel met zijn borst naar me toe! Door alle tussenliggende planten bleef het lastig om hem écht mooi vast te leggen, maar ik ben niet ontevreden.
Maar misschien volgend jaar…
 

De vogels van 28 april