2 april
Het is weer voorjaar en dus Blauwborstjes tijd!
Je zou denken dat, met de hoeveelheid wind welke we op Texel hadden, het wel een keer uitgewaaid zou zijn… Helaas was dit niet het geval. Toch ben ik vol goede moed naar de Oostvaardersplassen gereden om mijn vrienden van de afgelopen 2 jaar op te zoeken.
Rond 8 uur kwam ik aan en ben direct naar de hut aan de Keersluisplas gelopen. Vorig jaar zat daar een koppeltje Blauwborstjes, dus waarom nu niet? Ik denk dat de mannetjes het wel mooi vonden met die wind en niet de moeite wilden nemen mooi bovenin het riet te gaan zingen. Ze lieten zich niet zien en nauwelijks horen. Toen ik de grond voor de hut afzocht, zag ik tot m’n plezier wel een paar andere oude bekenden: er scharrelde enkele Watersnippen rond. Ik heb me daar maar op geconcentreerd en van een actieve Snip een filmpje gemaakt.
Daarna ben ik doorgelopen richting de Schollevaar. In het rietveld waar je als eerste langskomt, zat toch een Blauwborstje te zingen. Helemaal verscholen onderin het Riet. Ik heb een tijdje aangekeken of hij naar boven zou komen, maar hij maakte geen aanstalten. Na de 1ste 5(!) foto’s van de Blauwborst dit jaar, ben ik verder gegaan. Een Rietgors mannetje had blijkbaar ook last van de wind: hij ging iets vrijer zitten, maar hield zich wel als kleine pluizenbol.
Bij het einde van het pad, waar je inslaat richting de Schollevaar, zat een koppeltje Roodborsttapuitjes. De mannetjes hiervan zijn toch zo schuw! Toch vond ik het plaatje met de blauwe achtergrond helemaal nog niet zo gek.
De meeste vogels heb uiteindelijk vanuit de hut gezien. Natuurlijk zaten de Aalscholvers er weer. De plas werd ook regelmatig vliegend overgestoken door allerlei andere vogels: Blauwe Reigers, Zilvermeeuwen en Bruine Kiekendieven. Deze laatsten heb ik alleen op grote afstand, aan de overkant van het water, kunnen vastleggen. Het waren er toen wel gelijk 3 bij elkaar!
Rechts van de hut zag ik een grote groep Eenden zwemmen welke langzaam naar links zwom. Het was een groep van zo’n 30 Grote Zaagbekken! Toen ze tegenover me zwommen was er ineens een hoop onrust: één van de dames had een grote vis gevangen en de rest wilde die wel van dichterbij bekijken. Ik geloof dat ze hem uiteindelijk zelf heeft kunnen opeten.
Op een gegeven moment verdween de groep links achter het Riet, maar kwam tot m’n verrassing vlak voor de hut weer langs! Ik kreeg de mogelijkheid om mooie foto’s te maken en zelfs een paar portretjes waren mogelijk waarop je de snavel mooi kunt zien.
Hierna ben ik teruggelopen naar de auto: ik wilde ook nog even naar de Arkemheense polder. Een Matkopje was de enige welke ik nog kon fotograferen in het Wilgenbosje bij de Keersluisplas, dus ik was redelijk vlot weer bij de auto.
In de polder was het stralend weer, misschien zelfs een beetje te stralend: het was knoerthard licht. Toch ben ik voortvarend begonnen enkele Grutto’s vast te leggen, welke helemaal voorin in de polder zaten. Na deze ben ik doorgereden en zag een enorme groep Smienten aan het grazen. Ik had ze al eens eerder in grote groepen in het “verboden deel van de polder” gezien, maar nog niet eerder hier. Ietsje verderop liep ook een gast welke ik niet helemaal daar verwachtte: een Lepelaar liep over het weiland en ging af en toe foerageren in een sloot.
Verder was het rustig in de polder. Ik kwam ook nog een wat boos kijkend Tureluurtje tegen, maar daar bleef het bij in dit deel. Ik ben toen naar de andere kant gereden om langs de vaart weer richting huis te gaan. In de vaart zwom nog een Fuut waar ik graag voor wilde stoppen. Hij zette zijn kruinveren mooi op en op een gegeven moment begon hij zich te poetsen waarbij zijn gelobde poten mooi te zien waren.
Ook de vaart was verder stil, dus ben ik doorgereden naar huis.
Gezien de wind en de daardoor behaalde resultaten bij de Blauwborstjes, denk ik dat ik snel weer terug moet. Het is tenslotte voorjaar!
5 april
En snel is het geworden! 3 Dagen later had ik alweer gelegenheid om naar de plassen te gaan en te proberen of de Blauwborstjes nu wel wat meer vrij wilden/konden komen zitten, maar de wind… De wind was in deze paar dagen niet afgenomen, wat het ergste deed vermoeden.
Maar ik was vol goede moed en was om half 7 ter plaatse. Vanuit de hut aan de Keersluisplas was weinig te zien, er was gemaaid en ik hoopte dat er misschien eens een Waterral voorbij zou lopen: ik hoorde ze regelmatig, dus misschien zouden ze verschijnen? Tijdens een behoorlijke tijd wachten verscheen er helemaal niks en ben ik de hut uitgegaan en weer naar de hoek gelopen waar ik al snel de Blauwborst hoorde. Weer zat hij verscholen, waar ik toch maar een foto van heb gemaakt, maar een Rietgors kwam heel dichtbij en vrij zitten zingen. Het Blauwborstje nam hier heel even een voorbeeld aan en klom ook iets omhoog en begon zelfs even te zingen! Ik had hem eindelijk mooi in beeld…
Ik ben weer richting de Schollevaar gelopen en zag onderweg Tjiftjafjes, het leek wel schuilend voor de wind, onderin het Riet scharrelen. Aan het einde van het pad zat weer een Roodborsttapuit, een vrouwtje deze keer en vloog er een Bruine Kiekendief rond. Vanuit de hut zag ik weer een Aalscholver en Grote Zaagbekken. Er vlogen ook Grauwe Ganzen over en een Grote Zilverreiger. Maar ook hier was het eigenlijk rustig en waaide ik bijna de hut uit door de luiken…
Ik ben dus weer teruggelopen en was goed en wel weer richting het grote pad, toen ik de Bruine Kiekendief man weer zag. Ik ben snel doorgelopen naar het grote pad om beter zicht te krijgen en heb hem inderdaad nog even kunnen vastleggen. Weer terug bij de Keersluisplas een tijdje staan kijken tot ik tot mijn enorme verbazing een grijze schicht over zag steken: een Waterral welke het er heel snel en kort op waagde. Hij was heel snel weer in het Riet verdwenen en liet zich daarna ook niet meer zien. Er kwamen wat andere fotografen in de hut en zij wisten te vertellen dat er bij de Grauwe Gans een groep Pijlstaarten rondzwom. Deze had ik nog niet weten vast te leggen dus leek me dat wel een uitdaging om het daar te gaan doen.
Bij de hut bleek dat het licht dramatisch was (de zon scheen bijna recht naar binnen), maar de Eenden zwommen er inderdaad, samen met verschillende Bergeenden en Slobeenden. Ondanks het licht en de iets te grote afstand, heb ik nog best aardige plaatjes kunnen maken. Voldaan ging ik weer naar de auto en stopte even bij een rietkraag om een vogel (ik weet niet meer welke) te vinden, tot ik opgeschrikt werd door een heleboel kabaal en er een Roerdomp (!) achter mijn rug wegvloog! Ik kon hem een stukje volgen maar heb hem, uiteraard, niet meer teruggezien. En dat terwijl hij wel richting de auto was gevlogen.
Met het Blauwborstje eindelijk vrij, de Pijlstaart als nieuwe soort en het zien van de Waterral en Roerdomp, is het weer een heerlijke dag geworden, maar het kan altijd beter…
15 april
Er is iets langer overheen gegaan, maar ook vandaag was er weer tijd om naar de plassen te gaan. Een opmerking van een boswachter de vorige keer: “de natuur loopt zeker 2 weken achter…”, had me optimistisch gestemd om nog een keer te gaan, voor de zang minder zou worden, om de Blauwborst echt goed vast te leggen. Het moest toch een keer minder gaan waaien?
Dat deed het niet. Weer was ik er rond half 7, en weer waaide het hard. Maar: eindelijk leek de Blauwborst zich er niet teveel van aan te trekken. Niet dat hij zich de hele tijd bovenin de riethalmen bevond, maar met vlagen, verspreid over de dag, deed hij het wel. Eindelijk heb ik vandaag dus de foto’s kunnen maken waar ik deze dagen op gehoopt had en heb ik een filmpje kunnen maken (waarop de wind ook duidelijk aanwezig is). Vanuit de hut aan de Keesluisplas heb ik hem eindelijk ook weer eens gezien en kon ik bijna een portret van hem maken, totdat een aantal mensen binnenkwam die niet direct in de gaten hadden dat het om een vogelkijkhut gaat…
Tijdens het wachten tussen de Blauwborst-bedrijven door, kwam een Pad even kijken wat ik samen met 2 medefotografen aan het doen was. Ook een Bruine Kiekendief wilde van wat grotere hoogte zien wat er beneden allemaal gebeurde.
Ik ben ook weer naar de Schollevaar gelopen en hoorde regelmatig Baardmannetjes in de uitgebreide rietkragen. Toen er eentje dichterbij dreigde te komen, wilde een “natuurfotograaf” (tussen aanhalingstekens want hij vond het gepast geluiden te gebruiken om vogels te lokken) weten wat ik op het oog had. Dat ging met aardig wat geluid en gebaar, waardoor de Baardman het voor gezien hield. Uiteindelijk zag ik er eentje op het kleinere pad terug van de Schollevaar en wist hem nog vast te leggen ook! Het werd een mooi plaatje “Wie kijkt naar wie?” Bij een struik langs het water vond ik een steen met een boel kapotte slakkenhuizen eromheen. Ik kende het, maar het nog nooit eerder een “aambeeld” van een Zanglijster gezien. Weer een primeur!
Verspreid over de dag wist ook de eerste Zwaluwen vast te leggen, van veel te ver, en fotografeerde ik ook nog een Witte Kwikstaart op het bruggetje.
Een heel geslaagde dag met eindelijk de resultaten van de Blauwborst waarop ik gehoopt had. Wat zijn het toch prachtige vogels!
