19 maart
Toen ik een jaar of 9 was, kreeg ik van een oom het boek: “Texel Vogeleiland – A.J. Dijksen & L.J. Dijksen”. Ik was toen al gek van vogels, wat de familie wel wist en wat dit boek een speciaal maakte, was het feit dat mijn oma op Texel geboren was…
Het boek van mijn oom
Gisteren, 18 maart, zijn we voor een midweekje aangekomen op het eiland. Het was stralend weer, wel erg koud en winderig, en we zijn naar ons huisje aan de andere kant van het eiland gereden. Het was een huisje in de buurt van de Cocksdorp, de geboorteplaats van mijn oma.
Het leek vandaag ook weer zo’n mooi weer te worden en daarom ben ik er rond een uur of half 10 uit gegaan.
Allereerst ben ik naar de “Slufter” gereden. Dit is een groot natuurgebied in het noordoosten van het eiland. Dit gebied kende ik van naam en lag een beetje in de buurt, dus dit leek me wel een mooi begin. Ik vond de parkeerplaats vlot en ben de duin op gegaan. Vanaf daar had je een prachtig uitzicht over het gebied. Je kon ook de paden zien lopen en ik heb vanaf dit uitkijkpunt m’n route zo’n beetje bepaald: recht door het gebied richting de zee.
De Slufter
Al vrij snel zag ik in een kreek een Piepertje rondscharrelen. Het blijven erg lastige vogeltjes om te determineren en ik dacht misschien met een Oeverpieper te maken te hebben. Toen ik thuis de foto´s beter kon bekijken, heb ik er toch maar een Graspieper van gemaakt. Terwijl ik op de kant van de kreek zat en druk bezig was met de Pieper, keek ik even achterom en schrok ik goed wakker: een Bruine Kiekendief vloog op redelijke dichte afstand achter me langs! Snel alles omgezet en nog net wat plaatjes kunnen maken. Nadat deze Bruine Kiek richting de duinen was verdwenen vlogen er ook nog een Buizerd (heel ver weg) en een Grauwe Gans op kortere afstand voorbij. Er zaten ook heel wat Veldleeuweriken welke regelmatig opvlogen om hun prachtige zang te laten horen.
Ik ben doorgelopen tot ik bij het water kwam, waar ik in eerste instantie langs op wilde lopen. Het leek alsof de vogels die daar zaten er ongerust van werden, dus ben ik maar weer omgedraaid en weer naar de parkeerplaats gelopen. Tijdens de terugtocht heb ik weinig meer gezien en niks meer kunnen vastleggen.
Toen ik bij de auto kwam, stond er een auto met pech. Het bleek een medewerker van Ecomare te zijn met een lege accu. Een jongen uit de omgeving zou hem helpen met startkabels, maar zijn accu bleek niet sterk genoeg. Toen heb ik mijn auto er maar naast gezet en liep hij gelukkig zo. Hij was er erg blij mee en zei me dat hij niks anders kon doen, dan me een paar tips te geven waar ik heen kon/moest gaan. Hier was ik weer heel blij mee, omdat ik eigenlijk niet zo goed wist wat in deze tijd interessante gebieden zouden zijn. Zo waren we dus beiden prima geholpen!
Ik had nog wat tijd over en ben via de Polder Eijerland teruggereden. In de weiden zag ik Wulpen en Ganzen. De Ganzen waar ik even voor gestopt ben waren Kolganzen. Deze zie je toch wat minder vaak dan bijvoorbeeld de Grauwe, dus vond ik het leuk om deze te bekijken. De Wulpen en andere weidevogels bleven op grote afstand, wat me een goede reden leek om weer naar het huisje te rijden.
20 maart
Het advies van de medewerker van Ecomare was in ieder geval naar de Mokbaai te gaan en naar de Schorren. Voor de Mokbaai had ik vandaag geen tijd, de baai ligt helemaal aan de andere kant van het eiland, dus ben ik naar de Schorren gegaan. Dit is een kweldergebied waar heel veel vogels voedsel en rust zoeken.
De vuurtoren in het Noorden
Maar eerst ben ik ergens anders heengereden. Af en toe kijk ik of degene wie mij de tip over de Bennekomse Hooilanden gaf nog interessante waarnemingen heeft gedaan. Het viel me op dat hij regelmatig naar Texel gaat en dan ook de “Tuintjes” bezoekt. Ik had geen idee waar dit zou moeten zijn, maar na een behoorlijke internet zoektocht, leek het rond de vuurtoren in het noorden te liggen. Daar ben ik dus als eerste heengereden. Ik heb daar best wel wat vogels gezien, maar had geen idee waar ik heen moest. Ik vond wel een observatieplateau welke uitkeek over een plas waar een Kuifeend rondzwom en wat Meeuwen zaten, maar verder begreep ik niet waar al de waarnemingen gedaan werden. Na wat heen en weer gerij, ben ik dus maar naar de Schorren gereden. Ook deze kon ik niet zomaar vinden omdat een aantal wegen niet toegankelijk bleek, maar na de Eijerlandse Polder weer een keer doorgereden te hebben, vond ik de plek aan de dijk waar ik moest zijn. Je kon alleen aan de rand van het gebied blijven, de dijk was afgezet, maar je kan wel binnendijks aan de onderkant van de dijk naar de andere kant van het gebied lopen. Eerst heb ik een tijdje aan de waddenkant gestaan (voor zover dat mogelijk was met een knoertharde, ijskoude wind) en heb een grote groep Bonte Strandlopers gevolgd en vastgelegd. Het bleek dat er ook 2 Bontbekplevieren zaten die ook wel op de foto wilden, zij het op afstand. Ik ben toen aan de onderkant van de dijk naar de noordkant van het gebied gelopen. Het bleek een heel leuke wandeling, deels omdat ik eventjes in de luwte kon lopen, en omdat er binnendijks ook een klein gebiedje lag waar een aantal leuke soorten te zien was. Heel in de verte vloog een Bruine Kiekendief die heel treiterend dichterbij leek te komen, maar uiteindelijk toch te ver bleef. Ook kwam er een Slechtvalk over met de wind in de rug, dus deze was ook binnen een paar tellen te ver. Een Bontbekpleviertje werkte wel mee en bleef op iets dichtere afstand langs het water zitten. Er vloog ook nog een Bergeend over waarna ik besloot weer terug naar de auto te lopen. Ik heb nog even aan de waddenkant gestaan en een groepje Kluten gefotografeerd en ben toen snel weer in de auto gekropen om een beetje op te warmen.
De Schorren
Ik ben al rondtoerend door de Polder Eijerland terug naar het huisje gereden. Onderweg langs de dijk hield ik even stil bij een groep Rotganzen. Ik had deze soort ooit eerder op de foto gezet, maar die opnamen heb ik niet meer. Deze groep bleef mooi zitten en je kon zien dat het heel mooie Ganzen zijn. In de weilanden zaten weer verschillende Meeuwen, waaronder een Stormmeeuw en vlak bij hem zat een Strandloper. Ik dacht bezig te zijn met een Bonte, maar toen ik thuis de foto’s wat beter bekeek, zag ik dat dat niet klopte. Het duurde even voor ik hem gevonden had, maar het was gelukt en ik had een nieuwe soort! Een Kanoet! Ooit wel eerder gezien (bij een kamp van het Wereld Natuur Fonds op Schiermonnikoog), maar nooit vastgelegd. Als laatste kwam ik een groep Wulpen tegen waar een Tureluurtje bij in de buurt zat en daar bleef het bij.
Een hele koude, gure, stormachtige, maar ook best geslaagde dag! Het Bontbekje mooi op de foto en een nieuwe soort, eigenlijk heel geslaagd!
21 maart
De laatste dag dat ik erop uit kon gaan. Het weer leek prima, de zon scheen, helaas waaide het nog wel vreselijk hard. Vandaag had ik wat meer tijd en wilde ik naar het zuiden gaan: in ieder geval naar de Mokbaai en daarna zou ik wel zien. Naarmate ik dichter in de buurt van de baai kwam, werd het steeds donkerder en toen ik er was begon het te sneeuwen… Ook was het laag water waardoor de vogels verder van de weg afbleven en dus minder duidelijk te zien waren.
Het Noordzeestrand
Er stonden grote groepen Wulpen, Scholeksters en Bergeenden die ook druk heen en weer vlogen. Terwijl ik bezig was foto’s van deze groepen te maken, vloog er een Bruine Kiekendief voorbij. Met de wind in de rug was deze veel te snel voorbij en hij vloog richting het Hoornder Nieuwland weg.
Ik twijfelde of ik nog een stukje zou gaan lopen naar de Horsmeertjes, maar heb dat vanwege de sneeuw toch maar niet gedaan. Ik had gezien dat iets ten noordwesten van Den Hoorn ook interessante gebieden lagen en ben daar dus heengereden. Toen ik bij het begin van een wandelpad aankwam, vloog ook hier een Bruine Kiekendief rond. Deze lukte me wel op de foto te krijgen en vol goede moed ben ik gaan wandelen de Bolle Kamer in richting Pieter Rozenvlak. Vrij aan het begin van het pad liep ik langs een water waar verschillende soorten Meeuwen stonden: Kleine Mantelmeeuwen en Zilvermeeuwen. Na een stukje lopen leek het alsof het pad niet veel meer zou bieden en ik ben teruggelopen naar de auto om iets terug te rijden en daar het zelfde gebied in te gaan. Ik was bijna bij het pad toen ik een paartje Roodborsttapuitjes zag zitten. Ik heb snel de auto neergezet en het lukte me, eigenlijk voor het eerst (!), ze mooi te fotograferen van een heel redelijke afstand! Wat wel aardig is, is dat op een aantal foto’s je kunt zien dat het sneeuwt…
De Mokbaai en omgeving
Toen de vogeltjes verder gevlogen waren, ben ik verder gereden naar het begin van het andere pad en ben daar gaan wandelen. Het weer knapte op (behalve de wind en de temperatuur) maar heel veel vogels heb ik niet meer gezien of gehoord. Alleen een Buizerd vloog over het gebied en leek hoogte te winnen om misschien te gaan trekken, Verder vloog er een Torenvalkje heel ver weg. Ik had een tijdje de hoop dat hij dichterbij zou komen, maar helaas…
Na een uur of zo gelopen te hebben, ben ik weer naar de auto gegaan en bedacht maar weer bij de Schorren te gaan kijken. Ik ben nu eerst onderlangs de dijk gelopen en zag dat het Bontbekje er ook weer was. Na hem vastgelegd te hebben (moeilijk licht…), ben ik verder gelopen richting een Lepelaar die er druk aan het foerageren was. Toen ik was gaan zitten, kwam hij steeds dichterbij en kon ik ook van hem mooie opnamen maken. Een drukke Kluut en wat Bonte Strandlopertjes maken de lijst compleet.
Nadat ik het einde van de dijk bereikt had, hier even rondgekeken had, ben ik weer teruggelopen. Weer bij de auto ben ik naar de Waddenkant gegaan, heb mezelf vastklampend tegen de wind over de dijk getrokken, en na iets van de bovenkant af te zijn gedaald, kon ik zien dat er ook hier van alles rondliep en aan het foerageren was. Al snel zag ik een Steenloper met in zijn buurt weer een Kanoet! Ook het Bontbekje zat hier weer en een groep Kluten verderop in het water.
De Schorren met zon (én wind)
Wat me opviel was dat vanuit het zuiden continue Meeuwen aan kwamen vliegen. Kokmeeuwen, Stormmeeuwen en Zilvermeeuwen zwoegden langzaam tegen de wind in voorbij. Doordat het zo langzaam ging, gaf mij het de gelegenheid om vliegbeelden van de deze vogels te maken. Wat ik wel merkte, is dat het erg moeilijk wordt met bevroren vingers en betraande ogen nog enigszins te fotograferen: dezelfde wind waar de Meeuwen zo’n last van hadden, brak mij na een uur of zo ook op. Nadat ik alle soorten had, ben ik weer naar de auto gegaan en naar het huisje gereden.
Het bleek dat hier de hele dag de zon geschenen had! Geen sneeuw, en binnen lekker warm…
Al met al toch wel weer een hele fijne dag, maar ik ga nog maar eens terug in de zomer: eens kijken hoe het fotograferen gaat zonder bevroren ledematen…
