12 april
Na de “ontdekking” van de Arkemheense polder vorige maand, had ik bedacht er vandaag weer eens heen te gaan en te combineren met de Oostvaardersplassen. Wel wilde ik nu eerst naar de polder, omdat ik eerder eens had gezien dat er ook Watersnippen zouden moeten zitten en misschien wilden deze zich ’s ochtends vroeg wel eens mooi laten fotograferen…
Zodoende ben ik om half 7 aangereden en de lucht voorspelde niet veel goeds: het was mistig. Onderweg kwam af en toe de zon door, maar toen ik Nijkerk uitreed, zat het behoorlijk dicht. Toch ben ik doorgegaan en kwam in een stille, mistige polder aan.
Gelukkig hoorde ik wel de Grutto’s roepen, zaten er Tureluurs, Slobeenden en Grote Canadese Ganzen. Toen ik bezig was (wazige) foto’s van deze laatste soort te maken, zag ik een vogel die ik niet direct kon plaatsen. Toen ze wat dichterbij kwam, bleek het een vrouwtje van de Kemphaan te zijn. Dit was een nieuwe soort voor mij en ik was dus erg in mijn nopjes dat ik haar had gevonden. Door de mist werden de foto’s niet per se duidelijker, maar ze stond er op.
Nadat ik voldoende foto’s had, hoorde of zag ik geen nieuwe ontdekkingen meer en ben doorgereden naar de Oostvaardersplassen. Ook in de Flevopolder was het mistig. Ik heb de binnendoorroute weer genomen, zodat ik op de Praamweg uitkwam en via deze kant naar het bezoekerscentrum kon rijden. In het Oostvaardersveld, net voor de Wildroosters , stonden een paar Konikpaarden in de mist wat een prachtig plaatje opleverde…
Om half 10 zat ik weer in de hut aan de Keersluisplas. De mist trok op en er kwam een heel mooi, rustig licht voor in de plaats.
Al snel bleek dat er een Blauwborst actief bezig was voor de hut. Dit was ook niet vreemd: een vrouwtje scharrelde voor de hut rond met nestmateriaal in haar snavel. Ze was bezig een nest te maken onder een hoopje afgesneden riet en hij was druk de plaats te claimen. Heel eventjes kwam hij vlak voor de hut zitten en kwam hij heel mooi in beeld. In de tijd dat hij ergens anders druk aan het doen was, kon ik me vermaken met het vrouwtje, een Witte Kwikstaart vlak voor de hut (net als vorig jaar), Bergeenden verder op het water en een Rietgors welke heel dicht in de buurt van de hut aan het foerageren was. Grappig was dat hij tijdens het rondpikken zijn deuntje af en toe liet horen.
Toen het hier verder rustig bleef, ben ik weer verder gelopen. Helaas was het grote gebied nog steeds afgesloten (3 dagen later zou het open gaan) en ben ik dus weer richting de Schollevaar gelopen. Al snel kwam ik weer de oude, vertrouwde Blauwborst tegen.
Mijn ontmoeting met Ruben vorige keer had me geïnspireerd en ik heb het ook eens gewaagd een filmpje te maken. En eigenlijk ben ik best tevreden! Het is lastig omdat de automatische scherpstelling niet werkt, maar de vogel en zijn zang staan er duidelijk op. Op de bladzijde “filmpjes” is het resultaat te zien. Onderweg naar de Schollevaar kwam ik nog 2 zingende mannetjes tegen en op het pad naar de hut ook nog één. Terwijl ik daar liep moest ik aan de kant voor een jeep die het pad afreed. Hierin bleken Ruben en een collega te zitten en ze stopten nog even voor een praatje. Ik maakte ze een compliment over de trailer voor de film en de filmpjes uit de uitzendingen van Vroege Vogels en ze leken het oprecht leuk te vinden dit te horen. Ze wensten me succes verder (met de Blauwborsten), waarna ze verder gingen.
Vanuit de hut was weinig te zien alleen een rustig rondzwemmend koppeltje Krakeenden. Nadat ik geluncht had in de hut, ben ik teruggelopen en kwam nog een Knobbelzwaan en Grauwe Gans tegen. Vanaf dit pad was ook de schuilhut de Kluut te zien en het viel me op dat het een heel mooi, rustig licht was. Na wat overzichtplaatjes en nog enkele foto’s van Blauwborsten ben ik weer naar de auto gegaan en teruggereden naar de Arkemheense polder.
In plaats van mist, regende het nu! Het licht was wel heel mooi en dit kon ik direct uitproberen met weer een nieuwe soort: er scharrelde een groepje Ringmussen op een veldje en deze kwamen tot op een paar meter. Een hele leuke voortzetting! Verderop poseerde een Spreeuw heel fraai en een koppeltje Boerenzwaluwen ging karakteristiek op een draad zitten. In het gras liepen weer de nodige Grutto’s en Tureluurs en tot mijn grote voldoening ook weer het vrouwtje van de Kemphaan. Met dit licht kwam ze veel mooier tot haar recht dan in de mist. Verderop in het weiland stand nog een Kemphaan. Toen ik beter keek bleek dit een mannetje te zijn welke helaas zijn baltskleed grotendeels kwijt was.
Ik ben naar huis gereden via een nieuwe route: aan de andere kant van de weg naar Zeewolde langs het kanaal op en zo verder naar Nijkerk en naar huis. Aan het begin van dit weggetje liep een koppeltje Krakeenden en in het kanaal zwommen enkele Grote Canadese Ganzen samen met een Brandgans. Toen ik deze laatste op de gevoelige SD-kaart had vastgelegd, ben ik naar huis gereden. Het was weer heerlijk en het fotograferen van 2 nieuwe soorten maakte het helemaal speciaal!
30 april
“Lang leve de Koningin!” Vanwege haar had ik weer een dag vrij en gelegenheid om naar buiten te gaan. Vorig voorjaar had ik me al voorgenomen, nadat ik gezien had dat bij de hut de Grote Zilverreiger aan de Oostvaardersplassen een Snor zat, dat ik dit voorjaar daar heen wilde en deze rietvogel wilde gaan fotograferen. Met deze erbij zou je bijna kunnen spreken van een verzameling rietvogels. Maar eerst ben ik weer naar de Arkemheense polder gereden.
Net als 12 april was het mistig… Weer zag ik maar weinig, maar de zonsopkomst maakte heel veel goed! Toen ik de auto neergezet had en onder het genot van een bakkie naar de zon zat te kijken, zag ik een vogel vlak voor me rond aan het scharrelen. Toen ik beter keek bleek het een Gele Kwikstaart te zijn. Ik had deze soort een hele tijd geleden voor het laatst gezien en had hem toen ik vastgelegd (dit was in de Millingerwaard). Nu liepen er 2 vlak voor me rond, maar was het mistig… Toch ben ik maar wat foto’s gaan maken en op enkele was in ieder geval goed te zien dat het om deze Kwikstaart gaat. Na het maken van een karakteristiek plaatje in de polder (een Grutto op een paal), ben ik doorgereden naar de Oostvaardersplassen. Onderweg kon je zien waar Nederland bekend om staat: Tulpenvelden! door heel de polder.
Ik was rond 7 uur bij het bezoekerscentrum en ben direct gaan lopen. Het grote gedeelte was weer geopend dus ik kon weer even vooruit. Bij de bruggetjes zaten weer verschillende Rietzangers. Deze ochtend wilde ze alleen niet zo mooi poseren, dus ik ben vlot weer verder gelopen. Al snel hoorde ik vanuit het Wilgenbos de zang van de Gekraagde Roodstaart. Net als vorig jaar zat het mannetje hoog in één van de kale, hoge stammen voluit te zingen. Verder was het rustig en ben ik doorgelopen naar Wigbels Eiland. Vorig jaar zat daar een Grasmus en ik hoopte dat hij zijn stekje daar weer had en dat ik hem nu misschien zingend zou treffen. Helaas. Staatsbosbeheer was blijkbaar in de wintermaanden enthousiast aan het snoeien gegaan en er stond geen grasspriet of struikje meer bij de hut. Het uitzicht was nu wel vrij, maar daar heb ik niet zo veel mee… Wel hoorde ik links van de hut een prachtig volle zang. Omdat vorig jaar het vrouwtje van de Zwartkop hier ook zat en de zang hier op leek, dacht ik dat het nu een mannetje zou zijn. Het duurde een hele tijd voor hij zich liet zien, alleen…: het was geen Zwartkop maar een Tuinfluiter. Ik heb altijd gedacht ik de zang van deze soorten makkelijk uit elkaar zou kunnen houden, maar blijkbaar was dit niet het geval. Toen ik hem eenmaal gezien had, klopte het wel, maar ik had het direct moeten horen. Het mannetje was blijkbaar druk met het verzamelen van nestmateriaal, want hij vloog regelmatig naar de grond om strootjes op te pikken. Op deze manier kon ik hem mooi zien en eindelijk eens mooi vastleggen.
Vanuit de hut had je dus een wijds uitzicht over de Oostvaardersplassen en waren de enorme aantallen Ganzen en Kieviten te zien. Maar op de plek waar ik eerder een Groenpootruiter had gezien zat nu iets anders. Het was lastig te zien (je hebt al snel tegenlicht vanuit deze hut), maar het lukte me toch ze te herkennen: Zwarte Ruiters. Ik kan me niet herinneren dat ik deze soort ooit eerder heb gezien, dus ik was hier zeer mee in mijn nopjes! Jammer dat ze eigenlijk net iets te ver weg zaten, en dat het licht dus moeilijk was waardoor ze moeilijk te fotograferen waren, maar ze zijn vastgelegd.
Vanuit de hut was verder niet zoveel te zien. Op het pad terug, tussen de struiken, was nog wel het één en ander te horen en te zien. Met name enkele Tuinfluiters en Fitissen waren zo druk met zingen en foerageren dat ze mij nauwelijks in de gaten hadden en ik ze mooi vast kon leggen. Ik ben weer richting de uitgang gelopen en toen ik weer over de bruggetjes was, zat de inmiddels bekende Blauwborst weer volop te zingen. Ik kon het niet laten hem ook nog te bewonderen en vast te leggen. Bij de hut aan de Keersluisplas ben ik ook nog even wezen kijken. Ik hoop nog altijd op een vrije Watersnip, maar vond er nu iets anders: er scharrelde 2 Oeverlopers rond! Ik had deze nog nooit eerder weten te fotograferen, dus ben ik een tijdje in de hut gebleven om af te wachten dat ze een beetje vrij kwamen zitten. Dit was bijna het geval en na zo’n 100 foto’s ben ik weer naar de auto gegaan en naar de Grote Zilverreiger gereden. Onderweg vloog er nog een Bruine Kiekendief over de plassen voor Lelystad, en bij de parkeerplaats zaten verschillende Visdiefjes op de paaltjes in het IJsselmeer. Ik heb deze voorzichtig benaderd over de pier en heb een paar leuke foto’s kunnen maken van deze schreeuwerds.
Daarna ben ik het pad afgelopen richting de hut, opzoek naar de Snor. Ik hoorde hem al snel, maar kon hem niet direct vinden. Wel zag verschillende Rietzangers en ben de hut aangekomen, bleken de Boerenzwaluwen ook weer volop van de partij. Het lukte me niet ze vliegend vast te leggen, maar in de hut bleven ze rustig zitten, maar dat licht…
Weer terug richting de parkeerplaats hoorde ik de Snor weer. Na een tijdje rustig luisteren en goed kijken vond ik hem ook diep in het rietveld. Ik heb hem kunnen fotograferen, maar het was moeilijk zo diep in het Riet, ik moest handmatig scherpstellen, maar een filmpje vind ik toch wel weer aardig gelukt. Omdat de zon regelmatig achter de wolken verdween, kreeg ik wel opnamen in verschillend licht. Dat was wel leuk om te zien.
Ik ben na zo’n half uur en nog enkele opnamen van de Rietzanger weer gegaan. Ik wilde in de Arkemheense polder gaan kijken of ik de Gele Kwikstaart ook bij zonlicht kon krijgen. Toen ik er aankwam scheen de zon inderdaad volop, maar de Kwikstaarten waren nergens te bekennen. Omdat ik al aardig wat foto’s van Grutto’s en Tureluurs had, ben ik maar naar het gemaal gereden om daar eens te kijken. Ook hier zaten verschillende Ringmussen met een enkele Huismus, maar verder was het rustig.
Ik besloot dat het mooi was geweest en ben naar huis gereden. Het was weer een zeer geslaagde dag. Weer een aantal nieuwe soorten, of mogelijkheden om oude bekenden eens mooi te portretteren. Zo blijft het dankbaar om zo vroeg op te staan…
