27 maart
Eindelijk weer eens naar buiten! Onze zoon is bijna 2 maanden en maakt het helemaal prima. Daarom hadden we afgesproken dat ik er weer eens opuit kon gaan.
Op het internet waren alweer de mooiste foto’s van Blauwborstjes en andere voorjaars Zangertjes te zien, dus het begon bij mij aardig te kriebelen. Ook vond ik verschillende foto’s van Grutto’s en Tureluurtjes vanuit de Arkemheense polder. Omdat dit op de route ligt had ik bedacht eens in het andere gebied daar te gaan kijken dan welke ik al ken. Misschien dat ik daar meer geluk zou hebben…
’s Ochtends om half 7 zat ik in de auto om bij het eerste licht in de Oostvaardersplassen te zijn. Toen ik uitstapte bij het bezoekerscentrum, klonk er een heel concert van allerlei vogels en hitsige Kikkers: het heerlijke voorjaar in al zijn facetten!
Bruine Kikker met heel veel jonkies in de maak…!
Ik ben direct naar de Kluut gelopen en hoorde meteen een Blauwborst. Na een paar minuten (en een kop koffie) liet hij zich zelfs zien en had ik de eerste foto’s gemaakt. Een perfect begin!
Daarna ben ik doorgelopen en na een stop bij de Keersluisplas, kwam ik bij de rietvelden waar vorig jaar verschillende Blauwborsten zaten.
Het bruggetje zat nog dicht vanwege de wintersluiting, dus moest ik rechtdoor, richting de Schollevaar. Toen ik iets was doorgelopen hoorde ik weer een Blauwborst en zag een busje en een cameraman staan die de Blauwborst leek te filmen.
Ik twijfelde even, maar bedacht dat ik niet voor niets zo vroeg was opgestaan, dus liep voorzichtig hun kant op. Helaas vloog de Blauwborst weg om iets verderop te gaan zitten. De cameraman maakte de opmerking dat de vogel hem kende…
Ik raakte met hem aan de praat en het bleek Ruben Smit te zijn. Tot mijn verbazing was hij daar bezig een bioscoopfilm te maken over de Oostvaardersplassen met de titel “De Nieuwe Wildernis“. Hij vertelde dat hij al weken aan het filmen was bij deze Blauwborsten. Ik had hem niet gestoord, want opnamen waarbij hij mooi zat te zingen had hij al genoeg. Het enige wat hij nu wilde filmen was de baltsvlucht. Hij vond het ook geen probleem als ik zou blijven om foto’s te maken, als ik maar wat achter hem bleef (om niet in beeld te komen…).
De Blauwborst was ons gelukkig goed gezind en liet zich nog regelmatig zien en horen. Ook vertoonde hij nog een aantal keer een baltsvlucht, maar of Ruben er voldoende van heeft kunnen filmen om te gebruiken in hun film, zullen we in september volgend jaar zien (wel was in de uitzending van 10 april bij Vroege Vogels een videoblog te zien van Ruben over hoe hij aan het filmen is bij de Blauwborstjes).
Toen het licht wat hard werd, is hij gegaan en heb ik me nog eventjes vermaakt met een Winterkoninkje en ben daarna doorgelopen naar de Schollevaar. Onderweg kwam ik nog zeker 3 zingende Blauwborsten en een fraaie Koolmees tegen en ook zij lieten zich af en toe mooi zien en fotograferen.
De Aalscholverkolonie bij de hut de Schollevaar
Vanuit de Schollevaar was de Aalscholverkolonie goed te zien. Er vlogen er verschillende rond in prachtig broedkleed met takken in hun snavel om hun nesten op te bouwen. Ik heb me een tijdje vermaakt met het proberen te maken van vliegbeelden van de Aalscholvers. Dat viel nog niet mee, maar ik heb verschillende exemplaren wel aardig kunnen vastleggen.
Na een half uurtje ben ik weer terug gewandeld en wist ik nog een Fuut en Matkopje vast te leggen. De laatste zat in het bosje bij de Keersluisplas en bij de Kluut trof ik ook nog een Kleine Bonte Specht. Helaas vloog hij net de hoogste toppen in toen ik klaar stond om hem op de foto te zetten, maar toch heb ik nog wat plaatjes kunnen maken.
Ik ben daarna weer in de auto gestapt en via de Dodaarsweg naar de Arkemheense polder gereden. Aan de Dodaarsweg ben ik nog even op bezoek gegaan bij de Blauwe Kiekendieven en vond er inderdaad een aantal. Ze bleven op afstand en omdat ik ook nog ergens anders wilde gaan kijken, heb ik een aantal “afscheidsfoto’s” gemaakt en ben doorgereden.
Hazen in de Arkemheense polder
In plaats van rechts af te slaan, richting het stoomgemaal Hertog Reijnout, ben ik nu linksaf op de rotonde gegaan. Ik had deze weg al wel een keer gereden, maar zag toen niets interessants. Ik ben nu verder gegaan en na zo’n 500 meter bleek ik in 1 keer in het weidevogel paradijs te staan! Er zaten 10-tallen Grutto’s en Tureluurs. In het water zwommen Slob- en Wilde Eenden, Meerkoetjes en Futen, maar wat ik echt bijzonder vond, waren de Hazen die in de weilanden waren. In de verte zag ik verschillende gevechten tussen deze dieren (ook al het voorjaar in het hoofd…), later, terwijl ik Grutto’s aan het fotograferen was, zat er eentje vlak voor me.
Zo bleek de Arkemheense polder toch zeker de moeite waard om naar toe te gaan. Ik ga snel een keer terug: er zouden Watersnippen kunnen zitten…
