27 december
Eindelijk weer een nieuwe bestemming!
Op het internet verschenen weer de meest prachtige foto’s van Velduilen met een niet te precieze plaatsaanduiding. Ik begrijp dit wel: je wil deze prachtige wintergasten niet verstoren en er de reden van zijn dat ze niet meer terugkomen. Wel jammer is dat het lijkt dat bekenden van elkaar deze informatie wel met elkaar delen en er daardoor alsnog horden naar de plaats gaan waar ze te vinden zijn…
Voor mij vergde het iets meer uitzoekwerk, maar na verschillende sites te hebben bekeken en te hebben vergeleken, dacht ik dat ik er toch uit was gekomen.
Het eerste ruige veld: zouden ze hier zitten?
Daarom ben ik ’s ochtends om half 9 in de auto gestapt voor een rit van 2 uur naar Zeeland. Het weer zou droog zijn, misschien zelfs een spatje zon, wat achteraf helaas niet zo bleek te zijn geworden… Toen ik in het gebied aan was gekomen, heb ik eerst wat rondgereden en gekeken of ik de juiste plaats kon vinden. Allereerst heb ik langs een ruig veld gestaan, wat eigenlijk niet het goede veld kon zijn: op veel van de foto’s zitten de Uilen op paaltjes en deze stonden niet langs dit veld…
Wel zaten er een Blauwe Kiekendief en Ruigpootbuizerd. Ook liepen er verschillende Blauwe Reigers rond en vloog er af en toe een Torenvalk over.
De Blauwe Kiekendief bleef helaas op te grote afstand, maar de Reigers lieten zich nog wel fotograferen. Vervolgens kwam ook de Ruigpoot al biddend steeds dichterbij (eigenlijk is dit 1 van de soorten die me nooit in de steek laat) en kreeg ik ook deze mooi op de foto, ondanks het volledige gebrek aan licht…
De natte velden tussen de dijken
Ik heb een rondje gereden en kwam op een weggetje tussen 2 dijken waar aan weerszijden ruige, natte velden lagen. Het leek me dat dit het terrein was waar de Uilen wel eens zouden kunnen zitten. Natuurlijk was het nog veel te vroeg voor de Uilen, het was nog geen half 1, maar in de plasjes en het beekje tussen de velden liepen verschillende waders rond, waarvan een Kluut zich mooi liet zien en steeds ietsje dichterbij kwam en zich dus best aardig liet vereeuwigen. Ietsje verderop zag ik een Torenvalk vrouwtje op een bordje zitten welke goed te benaderen was (dat bleek ook aan een aantal andere fotografen welke er al in de buurt stonden). Ik kon een aantal leuke foto’s maken, waarna ze wegvloog om te jagen.
Ik ben daarna doorgereden naar het eerste veld. Onderweg ernaar toe, zaten in een kanaaltje enkele Kokmeeuwen en Tureluurs. Na wat foto’s van een Kokmeeuw weer door naar het 1ste ruige veld. Net ervoor zag ik een Torenvalk in de berm duiken en opvliegen en op een straatnaambordje gaan zitten. Ik ben gedraaid, teruggereden en het bleek dat een mannetje een muis zat te verorberen! Ik durfde hem niet te passeren, bang dat ik hem zou laten schrikken, dus heb ik alleen foto’s kunnen maken waarbij ik hem op de rug kijk. De muis lag net ietsje lager dan het bord, dus kon ik die alleen zien als de Valk hem omhoogtrok. Gelukkig keek hij ook regelmatig om, waardoor ik hele leuke foto’s heb kunnen maken. Eindelijk een keer een mannetje en dan ook nog met prooi!
Weer een ietsje verder: in een waterig stukje zaten verschillende Tureluurs. Ik wilde er gaan kijken, maar een andere fotograaf stond op een strategische plek, waardoor ik noodgedwongen weer terug moest naar het Blauwe Kiekendieven veld. In plaats van deze kon wel een Blauwe reiger heel mooi vastleggen. Op een moment kwam er een andere vogelaar voorbij. Het bleek een Belg wie een praatje begon te maken. Het bleek dat hij hier vaker kwam en wist waar de Uilen zouden moeten zitten. Het bleek dat ik inderdaad de goede velden voor me had. Ook zouden ze op de paaltjes kunnen zitten op de dijk die evenwijdig loopt aan de velden. Maar hij wist ook te vertellen dat het nog te vroeg op de dag was en dat ze rond half 5 zouden kunnen komen. Dat het niet hard waaide werkte wel weer in ons voordeel…
Ik ben na dit gesprekje weer teruggereden naar de Tureluurs en heb ook deze weten vast te leggen. Daarna wilde ik weer teruggaan naar de Velduilen, maar op het eerder genoemde straatnaambordje bleek nu een koppeltje Torenvalken te zitten. Ik zag een prachtig plaatje in gedachten, maar het mannetje dacht er anders over… Gelukkig wilde het vrouwtje wel meewerken en heb ik enkele mooie plaatjes kunnen maken van dit vrouwtje.
Omdat ik nog een tijdje geprobeerd had haar biddend vast te leggen (wat alleen op de rug gezien een beetje lukte) verstreek de tijd en toen ik weer terugreed naar de Velduilen, bleek toen ik net over het dijkje reed dat ze wakker waren! Hoog in de lucht zag ik er 1 vliegen en even later vlogen er zelfs 2! Ik was niet de enige die dit had gezien: op de tegenoverliggende dijk stonden bijna tientallen vogelaars met telescopen en op het weggetje tussen de dijken stonden verschillende auto’s met fotografen. Het lukte me om wat foto’s te maken, maar echt dichtbij kwamen ze helaas niet. Wel gingen ze zitten aan weerszijden van de weg en maakte ik foto’s eerst door de linker ruit, dan weer door rechts: het was hard werken!
Maar wat een prachtig gezicht, wat een prachtige dieren! Gelukkig vloog er af en toe eentje vlak voorbij, helaas niet fotografeerbaar, maar wel heel mooi om te zien. Het zijn net van die spookachtige verschijningen, stil, licht met fel gele ogen. En als die je kant opkijken…
Ik heb nog bijna 2 uur rondgereden, kijkend waar de Uilen zaten en foto’s makend tegen beter weten in (het was inmiddels meer dan schemerig), maar vooral zitten genieten van het aanzicht en van het feit dat ik ze gevonden had.
Omdat het ook weer 2 uur rijden terug naar huis was, ben ik om 5 uur gegaan.
Thuisgekomen heb ik de foto’s bekeken en was ik best tevreden met het resultaat. Misschien zijn het niet de foto’s geworden zoals ze op internet te vinden zijn, maar de prachtige gele ogen heb ik afgebeeld en daar kijk ik af en toe heel graag in…
