18 november
Na mijn poging op 31 oktober wilde ik vandaag weer eens gaan kijken of de Blauwe Kiekendieven nu wel terug zouden zijn, samen met de andere jagers als de Ruigpootbuizerden, Torenvalkjes en andere Buizerden. Op het internet had ik al wel weer foto’s voorbij zien komen, dus het kon bijna niet missen… Ook wilde ik bij de Oostvaardersplassen gaan kijken. Op de site Vogelkijkhut had ik gezien dat een Klapekster op een te benaderen plaats zou zitten en dat de Watersnippen vrij zouden zitten. Dat wilde ik graag gaan bekijken, dus het bezoek aan de Blauwe Kieken zou niet de hele dag zijn…
Om iets over 9 was ik bij de bekende velden (je mag er pas komen na 9 uur) en zag direct een Blauwe Kiek vliegen! Ze zaten er weer, dus de uitdaging om een mooier plaatje te krijgen dan de vorige keer kon beginnen. Het lastige is natuurlijk een plek uit te zoeken. Wanneer je op de ene plek gaat staan, lijkt het altijd of ze juist naar die andere vliegen. Ik ben ongeveer halverwege het veld gaan staan, op de grens van 2 begroeiingen. Het was nog wat mistig, maar gelukkig leek het in de verte vanuit het zuiden op te klaren. Na iets meer dan een uur verscheen de eerste Kiek dicht genoeg bij om foto’s te gaan maken. Het was nog steeds mistig, maar voor de sfeer was dat juist wel mooi.
Een typisch beeld uit de polder…
Na deze eerste confrontatie duurde het weer een uur voor de volgende Blauwe Kiekendief kwam. Gelukkig kon ik de tijd doden met een Buizerd welke mooi kwam aanvliegen en niet zo ver van me ging zitten. Dat ik niet de beste plek had gekozen bleek ook aan een Sperwer welke ineens voorbij vloog: zij ging achter de auto zitten en ik moest me in een onmogelijke hoek wringen om haar te kunnen fotograferen. Eigenlijk zat ze net te ver weg, maar niet voor degene welke z’n auto daar wel had staan… Ook de Ruigpoot die traag voorbij vloog bleef op te grote afstand, dus geen mooie foto’s… Toen ik bedacht had dat ik verder wilde gaan, vloog er een Blauwe Kieken vrouwtje weer aardig in de buurt. Helaas komen ze hele tijd niet echt lekker voor me. Ik denk dat het komt omdat ik mijn camera op de rijstzak wat lastig kan bewegen en ze de heftige bewegingen zien en daarom op afstand blijven… Ik moet daar iets op bedenken…
Na deze dame bleef het rustig en ben ik naar de Oostvaardersplassen gereden om te zien of ik geluk zou hebben met de Klapekster en Watersnippen. Ze zouden bij de Kluut moeten zitten, maar daar aangekomen leek dat bijna onmogelijk: het Riet stond er hoog rondomheen en het water stond te hoog.
Omdat er verder ook niets op het water zat, ben ik snel naar de volgende hut gelopen: de Keersluisplas, dan zou het waarschijnlijk hier zijn geweest. Maar nee: het Riet stond hier, zo mogelijk, nog hoger en vanaf hier zag je echt helemaal niets. Wel hoorde ik achter me allerlei geluiden: in het Riet een soort geknabbel, wat een Pimpelmeesje bleek te zijn, maar ook gespetter en andere geluiden. Ik hoopte dat het misschien een Waterral zou zijn, maar na even verscheen de badderaar: een Merel had tussen het Riet een bad zitten nemen wat ik dus gehoord had.
Ik ben dan ook maar verder gelopen en hoorde in het bosje rond deze hut hoog gepiep. Het leken Vuurgoudhaantjes te zijn, maar ze waren zo bewegelijk en zaten dusdanig verscholen dat ik niet zeker ben of het deze of gewone Goudhaantjes waren. Boven het veld langs het Wilgenbos, vloog er een Sperwer voorbij, maar ook hier was het rustig.
De Edelherten rondom de Brandgans
Deze keer ben ik eerst naar de Brandgans gelopen. Vanuit deze hut was eigenlijk niets te zien. Er stond een Edelhert te grazen, maar daar bleef het bij. Toen ik terugliep naar Wigbels Eiland, hoorde ik redelijk luid gekraak en geritsel uit het struikgewas rechts van me. Toen ik keek bleek het een kudde Edelherten te zijn welke recht op me afkwam. Ik ben snel doorgelopen en verderop gaan staan en heb me omgedraaid en de camera neergezet. Even daarna stak de kudde het pad over en hoorde ik ze verderop het water ingaan, tegenover de Brandgans. Ik had dus enorm spijt dat ik niet 2 minuten langer was gebleven: ik had dan een mooi uitzicht gehad alsof je naar Gnoes op trek aan het kijken bent die een rivier oversteken.
Door het bos langs de Zeearend op, ben ik niks meer tegengekomen. Aan het einde van het Wilgenbos zat eindelijk weer een fotografeerbare vogel: een Torenvalkje hoog in de top van één van de dode Wilgen. Toen ik langs de vaart opliep vloog er ineens een donkere roofvogel voorbij. Het bleek een Blauwe Kiekendief te zijn, Vlak daarna vloog er juist een hele lichte voorbij wat een blonde Buizerd was. Een Grote Zilverreiger was het laatste wat ik daar zag.
Deze kwam ik ook nog tegen, richting de uitgang…
Ik ben doorgelopen naar de Kluut om toch nog een keer te kijken of die Watersnippen er zaten, of die Klapekster… Het bleef bij Slobeenden, Wilde Eenden en een Grote Zilverreiger.
Omdat het nog redelijk vroeg was en nog mooi licht, ben ik maar teruggereden naar het veld met de Blauwe Kiekendieven in de Polder. Gelukkig wilde een exemplaar redelijk meewerken, maar een Ruigpootbuizerd wilde zich echt even mooi laten zien. Hij kwam steeds dichterbij staan bidden. Toen de zon echt al aan het ondergaan was, vloog er nog een Buizerd op een verkeersbord langs de kant van de weg waar wij (een aantal andere fotografen en ik) stonden. Toen 1 van die fotografen dichterbij reed, bleef hij gewoon zitten. Ik ben gaan volgen en de Buizerd bleef hele tijd zitten, ondanks dat we behoorlijk dichtbij kwamen. Op een bepaald moment kwam de fotograaf naast me staan en vroeg of ik hem vliegend wilde: hij moest weg en waarschijnlijk bleef de Buizerd niet zitten als hij er langsop reed. Dat was inderdaad zo: hij vloog direct weg, maar vanwege het licht kreeg ik hem niet zo mooi… Maar met een aantal mooie plaatjes van deze prachtige soort ben ik weer naar huis gegaan, een aantal vragen onbeantwoord… (waar waren de foto’s van de Watersnippen en Klapekster gemaakt, hoe laat ik de Blauwe Kiekendieven dichterbij komen…?)
