31 oktober
In mijn verhaal van 4 oktober heb ik uitgelegd dat ik graag naar de Oostvaardersplassen ga, en gelukkig was het vandaag weer eens zover. Omdat het jaar langzaamaan vordert, hoopte ik dat de Blauwe Kiekendieven weer op hun veld zouden zijn (samen met alle andere jagers), dus ben ik eerst de Flevopolder zelf ingereden. Al snel bleek dat er niets zat en ben ik verder gereden naar de westkant van de Oostvaardersplassen. (een week later leken ze er wel weer te zitten, gezien de foto’s welke weer opduiken)
Aan de westkant loopt het Jan vd Boschpad waar een uitkijkheuvel zou moeten zijn waarvandaan nog wel eens mooie soorten waargenomen worden. Ik ben naar de uitkijkheuvel gegaan en heb een tijdje over de uitgestrekte plassen uitgekeken. In het water links van de heuvel zaten enkele Wintertalingen en na een tijdje kwam er een Grote Zilverreiger zitten. Recht tegenover de heuvel zaten enkele Eenden en Meerkoeten. Ook zwom er een Fuut rond, maar verder was het rustig. Na een tijdje zag ik een Blauwe Kiekendief vrouwtje op grote afstand aan het jagen boven het riet.
Ik ben weer verder gegaan en via de Oostvaardersdijk ben ik richting Lelystad gereden, weer naar de oostkant van de plassen.
Natuurlijk moest ik even stoppen bij de Grote Zilverreiger in de hoop er Baardmannetjes te treffen. Deze zaten er niet, maar wel een groepje Staartmeesjes samen met Pimpeltjes en een paar Koolmezen. Ook hoorde ik verschillende Winterkoninkjes en Roodborstjes. Bij de hut zat niets en ik ben het pad weer teruggelopen en naar het bezoekerscentrum gereden. Vanaf daar het gebied weer in met als eerste stop, natuurlijk, de Keersluisplas.
Er waren nu geen Visarenden, maar na even zoeken bleken er wel weer 2 Watersnippen te zitten. Eéntje was wel wat actiever en liep wat rond, maar vrij kwam deze ook niet te zitten. Ik heb het een tijdje staan afwachten, maar na zo’n half uur ben ik toch maar weer verder gegaan. Op naar Wigbels Eiland. Onderweg zat er een Buizerd in het Wilgenbos op grote afstand. Ik heb niet geprobeerd hem te benaderen zodat hij rustig bleef zitten. Een aantal andere Buizerden vloog toen net over. Luid roepend/miauwend stegen ze steeds hoger in cirkels, waarschijnlijk op trek.
Vos op jacht…
Bij de hut aangekomen bleek het een beetje een zelfde aanblik als een kleine maand terug. Er werd niet meer geburld, maar er stonden wel enkele Herten. Verder enorme aantallen Ganzen en Kieviten en sloop er een Vos rond. Hij zat ver weg, maar was toch goed te zien. Toen hij in de buurt van de Kieviten kwam, vonden ze het genoeg en stegen massaal op. Ik heb niet gezien dat hij een maal heeft kunnen vangen… Rond de hut hoorde ik steeds Kramsvogels. Toen ik verder liep naar de Brandgans, bleken ze rond het paadje te zitten, maar vlogen direct weg toen ik voorbij kwam. Heel erg jammer, want ik zou ze wel eens mooier op de foto willen krijgen. Het zijn erg mooie vogels…
In het water voor de Brandgans zwommen een aantal prachtige Eenden: enkele Smienten en Wintertalingen. Ook stond de Grote Zilverreiger er weer. Maar ook hier bleef het verder rustig en ik ben dus weer teruggegaan naar het Wigbels Eiland.
Het enige wat ik daar nog trof was een Winterkoninkje welke er heel mooi voor ging zitten. Zo had ik in ieder geval weer iets om mee naar huis te nemen.
Ik heb het rondje afgemaakt en kwam aan het begin alleen nog een Torenvalk hoog in de top van een dode wilg tegen. Omdat ik nog wat tijd over had, ben ik nog even naar de Praamweg gereden en naar de Poelruiter gegaan. Misschien nog even een IJsvogeltje…
Ik heb ze niet gezien, maar wel een Blauwe Reiger die verderop in een wilg dezelfde jachttechniek als de IJsvogel aan het uitproberen ging: gewoon vanuit een boom wachten wat er onder je door zwemt…
Ik zat dit zo te bekijken toen er niet ver van de hut een Sperwer voorbij vloog. Zij ging links hoog in de bomen zitten en ik hoorde en zag direct een grote groep Kramsvogels opvliegen. nadat het weer een tijdje stil was, vloog de Sperwer vlak voor de hut langs en ging rechts hoog in een boom zitten. Helaas kon ik geen foto’s maken: het was te ver, donker en te takkerig om het te proberen. Wel heb ik haar een tijdje kunnen observeren voordat ze wegvloog richting het zuiden.
Dat was voor mij het sein om ook te gaan.
Het was weer een heerlijke dag en de plassen blijven me elke keer weer verrassen….
