14 oktober
We zijn voor een lang weekend naar Zeeuws Vlaanderen geweest. Na een week met druilerig weer, was het vanaf donderdag prachtig en hebben we een aantal dagen prachtig herfstweer gehad. We zaten in een huisje in de “Braakman”, iets ten westen van Terneuzen. Ik had in mijn “Vogelkijkgids Nederland”, met een overzicht van de vogelkijkhutten in Nederland, een aantal kijkhutten in Zeeland gevonden welke ik af wilde gaan. Het mooie weer nodigde uit om te gaan vogelen…!
Vrijdag 14 oktober heb ik een rondje Zeeuws Vlaanderen gemaakt en ben een aantal van de hutten/observatiepunten af geweest.
Vanuit de Braakman was mijn eerste stop richting Breskens bij Hoofdplaat. Daar was een natuurgebiedje langs de Westerschelde waar ik eerst heen ben gegaan. Ik was net de dijk over toen er al een leuke verrassing zat: een Tapuit zat mij op te wachten op een paaltje en ik kreeg direct de gelegenheid om van deze “wenssoort” (ik verzin nu ter plekke een nieuw woord voor mij, soorten die ik graag nog mooi wil zien/fotograferen is een wenssoort) mooie foto’s te maken. Op eentje zie je bijna zijn lunch zijn snavel invliegen…
De lunch vliegt de Tapuit tegemoed…
Ik ben verder gelopen langs de Westerschelde en trof daar nog een Aalscholver in karakteristieke houding. Toen ik terugliep naar de auto, zag ik een aantal Steenlopertjes druk bezig met foerageren. Drie die meer langs het water bezig waren, waren redelijk schuw, maar eentje die op de dijk bezig was, kwam steeds dichter naar me toe en ik kon mooi zijn voedselzoeken bekijken. Al het wier op de kant werd minutieus doorgewoeld en af en toe zag je hem er iets uit wegpikken.
Ik ben verder langs de dijk gereden en ben gestopt bij een observatiehut. Vanuit hier zou je in het voorjaar uitzicht hebben op een kolonie Dwergsternen, maar nu was het vrij rustig. Er zaten wat Tureluurs in de verte en ook een enkele Groenpootruiter. Een groep Canadese Ganzen welke aan kwam vliegen verstoorde de rust enigszins, maar nadat ze geland waren keerde de rust weer.
Weer verder. Ik had gelezen over een telpost bij Breskens van waar af wel eens leuke waarnemingen gedaan werden. Het duurde eventjes, maar ik heb hem gevonden. Helaas was de situatie iets anders dan ik mij had voorgesteld: zonder telescoop was er niet heel veel te zien en ik ben dan ook maar snel weer verder gegaan.
De telpost bij Breskens
Op een detailkaart had ik gezien dat tussen Breskens en Cadzand-Bad een natuurgebiedje bezig is te ontwikkelen. Het heet “Verdronken Zwarte Polder” en het bleek een mooi gebiedje te zijn. Wegens het mooie weer was het er wel redelijk druk, maar er waren ook stukjes waar niet veel mensen liepen en daar was het heerlijk rustig.
Boven en in de slufter was een groep Kokmeeuwen bezig voedsel te zoeken. Ik ben wat verder het strand op gegaan, maar daar liepen te veel mensen, dus ben ik teruggegaan en heb het vlonderpad naar de duinen gevolgd. Eerst zag ik hier een Torenvalkje staan bidden, maar heel ver achter haar zag ik iets anders: een Rode Wouw trok voorbij. In de duinen werd ik al snel verrast door iets wat daar aan het jagen was. Ik kon het in eerste instantie niet goed zien, maar toen zij verderop boven op een struik ging zitten, zag ik wat het was. Het bleek een Smelleken te zijn. Ik heb haar een tijdje staan bekijken en heb enkele foto’s gemaakt, waarna ze weg vloog, weer op jacht. Ik kon niet zien waar ze heenging en heb haar helaas niet meer gezien.
Ik ben weer teruggelopen en trof nog een Kleine Zilverreiger in 1 van de geulen die door het gebied lopen. Ik heb nog eventjes zitten twijfelen of ik naar het “Zwin” zou gaan. Dit is een natuurgebied op de grens met België, waar ik in het verleden ook eens geweest was. Omdat het al wat later werd heb ik het niet gedaan, maar ik denk dat ik zeker een keer terug moet in het voorjaar en het dan ook meeneem…
Nadat ik terug was bij de Braakman, ben ik daar het gebied nog even ingelopen. Je kunt hier langs de Braakmankreek lopen, een soort van zij-arm van de Westerschelde. Op afstand had ik de Wulp al gehoord en het bleek dat er verschillende in het water stonden. Ook zag ik een Goudplevier in winterdracht en stonden er verschillende Kluten in het water. Buiten verschillende Ganzen (Grauwe en Canadese) zag ik nog enkele Groenpootruiters, maar ook nu lukte het me niet hier een goede foto van te maken.
’s Avonds hoorde ik op de camping waar ons huisje stond ook nog Groene Spechten en een Bosuil. Helaas kreeg ik deze niet te zien…
15 oktober
Vandaag zijn we naar het “Verdronken Land van Saeftinghe” geweest. In de eerder genoemde gids stond dat ook hier mooie soorten te zien zouden kunnen zijn. Als wintergasten zijn er Blauwe Kiekendieven, Fratertjes en Slechtvalken gezien…
Het was in ieder geval weer een prachtige dag en het was leuk om een keer in het gebied te zijn waar ik vroeger wel van gehoord heb. Je kon mee met een excursie, maar daar waren onze schoenen niet helemaal op berekend, dus hebben we het vlonderpad afgelopen. Omdat het gebied zo open is, lieten de vogels zich niet zien. Toen ik later weer terug op de dijk was, zag ik in de verte een vrouwtje Blauwe Kiekendief op haar kenmerkende manier aan het jagen. Verder zaten er Graspiepers op het hek en 1 vogeltje maakte me een beetje in de war. Ik dacht een Frater te zien, maar toen ik thuis was, heb ik het toch maar even nagekeken en bleek dat het dat niet kon zijn. Bij nader inzien was het het vrouwtje van de Rietgors. Ze zag er toch weer net even anders uit dan dat ik me herinnerde uit het voorjaar.
De Hedwigepolder
Bij deze soorten bleef het die dag. Ik vermoed dat we te vroeg in het jaar waren om de wintergasten te zien en te laat voor de zomergasten. Dus ook naar dit gebied moet ik nog maar eens terug…
We zijn teruggereden via de Hedwigepolder, een prachtig, oud poldergebied. Ondanks de wat weinige vogels die te zien waren, was het heel erg leuk om een keer in deze hoek van Nederland te zijn.
16 oktober
Vandaag zouden we weer naar huis gaan. Gelukkig gingen we pas laat in de middag en had ik de ochtend nog om de Braakmanpolder eens goed te bekijken. Eerst ben ik naar de Noordwest kant gegaan. Ook daar zou een observatiewand moeten zijn. Op de weg ernaartoe had ik enkele Groene Spechten gezien en een Torenvalkje. In het bosje waar het pad naar de wand doorheen liep, zaten ook Spechten en zag ik een paar Kramsvogels. Vanaf de observatiemuur was jammer genoeg niet zo heel veel te zien. Ik keek uit over de Braakmankreek en zag in de verte wel enkele Canadese Ganzen en Kokmeeuwen. Verder zat er niets en zeker niet fotografeerbaar. Ik ben weer terug naar de auto gelopen en daar zat wel weer iets leuks: een Klapekster zat zoals een Klapekster moet zitten: helemaal in de top van een struik. Helaas was het weggetje een beetje druk, dus hij vloog weg. Vanuit de auto heb ik daarna nog wel een paar mooie foto’s van een biddende Torenvalk kunnen maken.
De Braakmanpolder
Weer terug aan de overkant van de kreek ben ik weer een stukje het terrein op gelopen. Een Sperwer schrok van me en vloog langzaam weg. Een Wulp in de kreek bleef wel mooi staan, zelfs toen ik door wat struikjes dichterbij kwam. Verderop in de kreek zaten ook weer Wulpen, Kluten en Ganzen. Zij waren niet te benaderen en ik ben dus maar weer voorzichtig vertrokken, zonder de boel te verstoren.
Daarna zijn we weer richting huis gegaan. We hebben heerlijke dagen gehad en ik vond heel Zeeuws Vlaanderen erg mooi. Ik wil zeker nog eens terug in het voorjaar, misschien dat ik een Dwergsterntje mee kan pikken dan. Of juist meer in de winter om een mannetje van de Blauwe Kiekendief te zien, of een Slechtvalk…
