4 oktober
Ik realiseer me dat het lijkt alsof ik in herhaling val door weer naar de Oostvaardersplassen te gaan en daar weer over te schrijven. Het feit is dat het een prachtig gebied is, met een enorme diversiteit aan vogels en andere dieren. Daarom verveelt het nooit om erheen te gaan en ook niet om over te schrijven. En wanneer ik de verhaaltjes later weer eens lees, verveelt het nog niet, ik hoop dat dat voor iedereen geldt…
De Oostvaardersplassen dus. Ik was er rond 9 uur en ik wilde nu eens de hele dag in het gebied doorbrengen. Geen Poelruiter met IJsvogeltjes dus, maar afwachten wat er te zien zou zijn. Het begon al direct goed. Al bij de ingang van het park, bij het bezoekerscentrum, hoorde ik een luid “geloei”. Ik kon het eventjes niet thuisbrengen, maar besefte al snel dat het Edelherten waren welke volop aan het burlen waren. Ik had ze al vaak gezien vanuit Wigbels Eiland, en daar wilde ik als eerste heen, dus ik was benieuwd wat ik zou aantreffen.
Onderweg naar de hut zag ik al een eerste verrassing: in het Wilgenbos zat een Visarend boven in de top van 1 van de dode bomen. Helaas zat hij wat ver weg, maar ik kon hem toch mooi zien. Ik ben verder gegaan naar Wigbels Eiland en het klopte wat ik verwacht had: het hele gebied stond vol met Edelherten. Het leken een aantal kuddes te zijn, groepen vrouwtjes met enkele mannetjes. De mannetjes waren inderdaad volop aan het burlen. Van alle kanten klonk het geloei. De afstand was erg groot en het licht niet zo best, dus ik heb niet zo’n mooie foto’s kunnen maken, maar het was in ieder geval een machtig gezicht.
Edelherten in de Oostvaardersplassen
Aan vogels verscheen er niet zo veel, dus ben ik gaan wandelen richting de Brandgans. Onderweg was een Grote Bonte Specht voedsel aan het zoeken in een dode Wilg in een wat ongebruikelijke positie. Verder was er niets te zien. Ook vanuit de hut was er niet zo heel veel. De Grote Zilverreiger welke er altijd lijkt te staan en heel veel Ganzen.
Ik ben dus maar weer teruggelopen en trof een Dagpauwoog op een Distel, altijd een mooi gezicht. Vanuit de hut Wigbels Eiland was hetzelfde tafereel te zien, verder bleef het rustig. Alleen kwam er een Winterkoninkje eventjes heel mooi zitten. Het wordt nog wel iets met mij en deze kleine opdondertjes…
Ik ben verder gegaan richting de Zeearend. Vlak bij deze hut zat er weer een roofvogel in de top van een dode Wilg. Ik kon er wat foto’s van maken en zag dat het een soort was welke ik heel graag een keer mooi zou zien: een Slechtvalk! Toen ik iets verder wilde gaan, vloog hij direct weg. Ik ben toen verder gaan lopen richting de andere kant van het bos en tot mijn geluk bleek dat hij neergestreken was in een boom in de richting waarheen ik wilde lopen. Ik had bedacht in het verlengde van een andere boom te blijven lopen, zodat de Valk mij niet zou zien en ik hem dichter kon benaderen… Ik had ongeveer 2 stappen gezet en zag het dier de vleugels nemen en verdwijnen richting het uitgestrekte terrein waar de Edelherten stonden. Ik ben hem maar niet achterna gegaan en richting de uitgang gegaan. Een Atalanta liet zich nog wel vastleggen, maar vogels zag ik niet meer in het bos.
Ik wilde ook weer eens naar de Grote Zilverreiger, zien of er Baardmannetjes zouden zitten.
Natuurlijk moest ik wel weer eventjes stoppen bij de hut aan de Keersluisplas. Aan de overkant van het water zag ik weer iets in de top van een boom zitten: weer de Visarend op grote afstand. Ik had bedacht dat het wel iets voor hem zou zijn in de plas te gaan jagen en dan kon ik dat mooi vastleggen… Ik bleef nog maar even wachten. In die tijd kwam er een medevogelaar binnen en we stonden eventjes te praten, toen ik weer naar buiten keek en zag dat de Arend recht op de hut afvloog! Snel naar buiten gelopen en wat foto’s gemaakt. Helaas bleek mijn camera niet helemaal goed te staan en waren de foto’s dus niet optimaal. Ik ben weer terug de hut ingegaan en heb weer wat staan praten en besloot om maar weer verder te gaan. Op het moment dat ik de hut weer uitliep, kwam de Visarend weer laag over en dit keer stond wel alles goed. Het lukte me dus heel aardige foto’s te maken! Eerst die Slechtvalk en nu deze Visarend, mijn dag kon niet meer stuk.
Ik ben toen naar de Grote Zilverreiger gegaan, maar daar was het uiterst rustig. Alleen een Bont Zandoogje liet zich vastleggen.
Het uitzicht vanaf de Grote Praambult
Als laatste ben ik toen naar het Oostvaardersveld gegaan, naar de Wildroosters en verder door naar de Grote Praambult.
Vanaf de Praambult het uitzicht over heel het gebied, maar veel vogels waren er niet te zien. Op de weg terug zaten er (natuurlijk) Grauwe Ganzen in het Oostvaardersveld en de Buizerd van een paar dagen geleden zat er ook.
Ik ben weer zeer tevreden naar huis gereden met het idee dat mijn wens een Slechtvalk te zien en vast te leggen uit was gekomen!
