26 september
Wéér naar de Oostvaardersplassen, wéér met als doel de IJsvogel te fotograferen, maar ik had nu wel besloten niet de hele dag in de hut te blijven.
Ik was om half 9 in de hut en kon achteraan sluiten: alle strategische plekken waren al bezet. De IJsvogeltjes van de Poelruiter waren al populair, maar het werd steeds meer…
Er was er eerder die ochtend al 1 gezien, dus vol goede hoop hebben we staan wachten. Ook nu weer kwam er een mede-fotograaf welke ik al eerder een keer getroffen had. Toen was het in de hut bij de Keersluisplas en hadden we zitten wachten op Blauwborstjes.
Of het IJsvogeltje last had van plankenkoorts, of gewoon geen zin had op het stokje te gaan zitten zullen we nooit weten: 2 keer in het verloop van de ochtend kwam het in de buurt en vloog het rond, niet 1 keer is het op het stokje geland. Het was wel gezellig in de hut en ik heb me nog wat vermaakt met een Aalscholver welke af en toe vlak voor de hut zwom.
Om 12 uur vond ik het wel weer mooi geweest en ben ik gegaan. Later zag ik op Birdpix dat één van de mede-fotografen toch nog het IJsvogeltje op de foto heeft kunnen zetten. Extra leuk voor deze persoon, want hij kwam helemaal uit de provincie Zeeland…
Ik ben naar het bezoekerscentrum gereden en ben het gebied weer eens in gelopen. Bij de eerste hut zat niets en ook bij de Keersluisplas was het stilletjes. Dus door naar Wigbels Eiland. Onderweg ernaar toe, vloog er een redelijk grote roofvogel voorbij. Het was lastig te zien, maar wanneer ik de foto bekijk en wat uitvergroot enzo, lijkt het me een Havik te zijn. Verder kwam ik niet zoveel tegen en ik ben de schuilhut in gegaan. Het weer werd er niet beter op, er vielen af en toe buien en het waaide flink. Toch kreeg ik vanuit de hut nog wel wat te zien. Eerst kwam er een groep Brandganzen voorbij, maar na een tijdje werd ik echt verrast: opeens klonk er het bekende “hoog, fluitend tjie” en kwam er een IJsvogel voor deze hut staan bidden! Hij bleef best een tijdje staan, maar vloog uiteindelijk met zijn bekende geluid weer weg.
Toen het weer wat opklaarde, ben ik naar de schuilhut de Brandgans gelopen. Deze ligt iets meer naar het Zuiden, richting het spoor en van hieruit heb je weer net een andere kijk over het gebied. Wat vogels betreft was het hier rustig. Er kwam ook hier een Aalscholver op de plas zitten, maar verder zat alles heel ver weg. Dus ben ik weer teruggegaan en heb het rondje door het Wilgenbos weer eens gemaakt. In de buurt van de schuilhut de Zeearend, hoorde ik een oude bekende: er zat nog een Gekraagde Roodstaart welke ik in het voorjaar ook al eens had gezien. Hij liet zich jammer genoeg niet vastleggen en vloog wat verder. Omdat ik ook via die weg het bos weer uit wilde, ben ik hem heel zachtjes achterna gegaan. Toen ik eventjes stond te kijken en luisteren waar de Roodstaart gebleven was, hoorde ik een heel zacht niesje. Ik heb mijn camera met statief neergezet en eventjes daarna zag ik wat planten bewegen. En ineens verscheen daar het kopje van een Bunzing! Ik kon snel wat foto’s maken en toen kroop hij (of zij) weer weg. Ik had mijn camera niet optimaal staan, dus ik was niet helemaal blij met het resultaat… Maar na eventjes verscheen het koppie weer en kon ik een aantal betere foto’s maken. Het diertje leek me niet in de gaten te hebben, want het bleef op z’n 3,5 meter rondscharrelen. Nadat ik ongeveer 200 foto’s genomen had, leek hij er ineens genoeg van te hebben en kroop hij weer tussen de planten en bleef weg… Wat een geweldige ontmoeting!
Een beetje verdwaasd ben ik weer richting het bezoekerscentrum gelopen.
Bij de Keersluisplas wachtte me nog een leuke verrassing. Er zaten weer 3 Watersnippen. Het was alleen erg jammer dat men het Riet zo hoog had laten komen en van mooie foto’s maken kwam dus niet zo veel. Ik heb er wel een tijdje gestaan en heb ze staan observeren. Wat heel leuk was om te zien, was de manier waarop ze zich verplaatsten: met heen en weer wiebelende passen liepen ze heel voorzichtig rond. Ik dacht dat alleen Bokjes dit deden, maar deze Snippen kunnen het dus ook.
Ik ben gegaan en na een laatste blik vanuit de Kluut met als enige schepsel een Wilde Eend met zijn vrouw, ben ik naar huis gegaan.
Misschien heb ik niet veel vogels getroffen, maar de Bunzing maakte alles dubbel en dwars goed!
