20 september
Ondanks al het moois wat ik in Spanje had gezien, met zeker ook prachtige IJsvogeltjes, was ik nog niet vergeten dat ik een “opdrachtje” voor mezelf had bedacht. Ik wilde toch weer eens gaan proberen of ik een mooie/goede foto kon maken van een aanvliegende IJsvogel en/of met een wat grotere vis. Ik had weer een nieuwe tactiek uitgedacht welke ik wilde gaan uitproberen: ik had mijn converter ertussenuit gehaald, zodat ik wat meer ruimte had in het beeld en het dus iets minder nauw zou komen waar hij of zij aan zou komen vliegen. Ik had mijn focuspunt halverwege het stokje gezet en de autofocus uitgezet.
Eigenlijk kon het niet mislukken…
’s Ochtends om half 10 zat ik weer in de Poelruiter, waar alweer een aantal mede-fotografen zich verzameld had. Zij wisten te vertellen dat het IJsvogeltje al even langs was geweest, maar het was maar een kort bezoekje geweest. Het grote wachten kon dus weer beginnen.
De eerste poging…
Even voor 2en was het ineens zover: er kwam er 1tje richting de hut gevlogen… Er had er al eentje over de plas gezworven, maar nu was het moment daar! Maar…: mijn tactiek was prima, de omstandigheden alleen net niet goed. Er was eigenlijk net te weinig licht. Met een sluitertijd van 1/400ste, “bevries” je geen IJsvogel… Wel was het licht prachtig om verder foto’s van deze dame te maken.
Een klein uur later kregen we een nieuwe kans, weer kwam ze aangevlogen en weer stonden m’n spullen niet goed op/afgesteld. Ik had gefocust op een verkeerd deel van het stokje en weer was er te weinig licht. Toch heb ik wel weer een paar mooie foto’s kunnen maken van dit prachtige diertje.
Na een minuut was ze weer weg en heeft ze zich niet meer laten zien. Er kwamen weer enkele nieuwe fotografen, waarmee ik al eerder een keer een tijd in de hut had vertoefd. We hebben een tijd staan praten en wetenswaardigheden uitgewisseld, waarna ik na 2 uur weer gegaan ben.
Weer was het een prachtige dag, maar de “opdracht” blijft staan…
23 september
’s Avonds op tijd gegeten en naar de Hoge Veluwe gereden om te zien of de bronst nog aan de gang was. Het was een prachtige dag, dus het beloofde wat te worden. Toen we aankwamen op de wildbaan, bleek dat er meer mensen op het idee waren gekomen… Er stonden 100, 200 mensen op een rij voor de wildbaan: het leek wel of er één of ander sportevenement zou gaan plaatsvinden. Een groot aantal van deze toeschouwers had foto-apparatuur bij zich, waar ook ik even stil van werd (werd de rest van de mensen daar dat ook maar…).
Bronst op de Hoge Veluwe
Ondanks het gepraat en ander geluid was het burlen vanuit het bos goed te horen. Een aantal mannetjes was goed bezig, maar ze lieten zich niet zien. We zijn toen naar een ander deel gelopen, waar een kudde hindes aan het grazen was. Eén mannetje kwam uit het bos en bleef bij deze kudde. Het zullen zijn veroveringen wel zijn geweest. De andere mannetjes bleven in het bos en we hebben ze alleen nog maar gehoord.
Het was heel leuk om te zien hoe dartel een aantal kalveren was: achteraan de wildbaan lag een plas water en hier sprongen en bokten de jongen volop doorheen. Eigenlijk was dit ook wel het hoogtepunt van de avond.
De echte bronst bleef uit, zeker de gevechten, maar het burlen maakten dit wel een klein beetje goed…