27 juni
Het is al een tijdje niet zo’n geweldig weer geweest, dus ben ik er niet zoveel opuit gegaan. Nu zit ik in de nachtdienst en is de voorspelling weer niet zo best voor wanneer ik er uit kom.
Dus ben ik vandaag maar vroeg opgestaan (12 uur: 3 1/2 uur geslapen…) en ben naar de Millingerwaard gereden om te kijken of de Zwarte Stern er weer zit. Ik kwam aan op het heetst van de dag (31°), maar de Zwarte Sternen waren er inderdaad weer en waren volop actief.
Ze zaten er weer!
De jongen waren al vliegvlug, maar werden nog wel gevoerd door de ouders. Ze zaten op de vlotjes die speciaal voor ze neergelegd zijn, terwijl de ouders overvlogen en ze vanuit de vlucht voerden. Ik heb hier redelijk wat foto’s van kunnen maken, maar dit was allemaal op wat grotere afstand. Dus heb ik de rest van de tijd geprobeerd de Sternen die dichterbij voorbij vlogen vast te leggen… Maar helaas: of het de warmte was, of mijn camera of mijn onkunde, ik kreeg het niet voor elkaar. Mijn camera leek me niet te begrijpen: elke keer als een Stern iets dichter in de buurt kwam, schoot hij weer uit focus. Het is me niet gelukt om 1 Stern van dichterbij op de foto te krijgen. Ondanks dat ben ik toch wel tevreden over sommige foto’s van grotere afstand. Op een aantal kun je zelfs zien wat de jongen te eten krijgen…
Wat ook wel grappig om te zien was, was dat de ouders de aanwezigheid van een Blauwe Reiger niet duldden. Toen er 1 voorbij kwam gevlogen, werd deze direct door een aantal ouders aangevallen en ook toen hij eenmaal ergens rustig was gaan staan, hielden ze hem niet met rust.
Maaltijd voor de jongen…
Terwijl ik daar zo bezig was, scharrelde er ook een Witte Kwikstaart rond die zijn jongen in de buurt van de schuilhut had zitten (of zelfs ergens erin). Een Ooievaar kwam traag voorbij gevlogen, wat dan wel weer een mooi beeld geeft. Ook hoorde ik ineens een bekend hoog “Tjie”: er kwam een IJsvogel voorbij vliegen, welke ik helemaal niet gezien had, maar er waarschijnlijk wel een tijdje gezeten had… Het leek niet m’n dag te worden.
Ik heb de hut en de Zwarte Sternen verlaten en heb een rondje gemaakt, welke ik eigenlijk altijd loop. Natuurlijk was er niet meer zoveel te horen, maar ook niet veel te zien. Alles was al weg wanneer ik in de buurt kwam: Zwartkoppen, Bosrietzangers, Kneutjes, noem maar op. Ik kreeg niets voor de camera…Uiteindelijk alleen een Bosrietzanger, half verscholen tussen gele bloemen (uiteraard) op grotere afstand.
Ik moest me een weg banen door dikke rietkragen, waar ik eerder in het jaar nog normaal doorheen kon, oppassend dat ik niet op 1 van de honderden Kikkers ging staan die net voor me wegsprongen. Ondertussen hadden de Muggen me ook gevonden en werd ik langzaamaan lek gestoken en leek het alleen nog maar warmer te worden…
Toen ik weer op het normale pad was gekomen, ben ik rechtstreeks naar de auto gelopen. Dat was nog een klein half uur, maar het lopen ging in ieder geval makkelijker. Al die tijd heb ik dus geen foto’s meer kunnen maken, simpelweg omdat er niets te zien was! Vrij aan het einde van het gebied, zag ik alleen iets aardig dichtbij: een Zwartkop die zich in de zon zat te poetsen. Ik kon hem redelijk benaderen en heb zelfs een paar foto’s kunnen maken. Gezien mijn normale Zwartkoppen relatie, was dit eigenlijk best een leuke afsluiting van een heel lange, vermoeiende, warme dag…
