11 april
wéér terug naar de Oostvaardersplassen. Ik bleef maar die ene foto in gedachte houden die ik zo graag wilde maken… Ik was maar eens op tijd gegaan, zodat ik er om 9 uur was. Ik ben direct naar de schuilhut aan de
Keersluisplas gegaan en ben daar een paar uur gaan zitten. Er kwam een sympathieke fotograaf bij me zitten en samen hebben we zitten afwachten of het zou gaan lukken. Al vrij snel liet de, niet wit-gesterde, Blauwborst zich zien. Eerst weer in de Wilgjes op afstand, maar na een uur of 2 gooide hij alle schroom opzij en kwam vlak voor me op de grond rondscharrelen! Het begin was er… Daarna vloog hij weer naar de Wilgjes, maar na een half uur ging hij redelijk voor me zitten zingen: het begon er op te lijken. Na nog eens een uur was hij daar eindelijk: hoog in de top van een rietstengel vlak voor de hut, ging hij zitten zingen! Mijn collega van de ochtend ging toen verder kijken. Even verderop, op de hoek van de Keersluisplas, zou een Blauwborst zitten die zich regelmatig volop liet zien. Ook vertelde hij dat er aan de Praamweg nu Roodborsttapuiten zaten, die ook goed te zien zijn. Ik besloot nog even te blijven zitten om te kijken of deze Blauwborst nog even terug zou komen. Hij kwam niet meer zo dichtbij, dus ben ik ook maar gegaan om te zien hoe het verderop was.
Hij kwam steeds mooier zitten…
In het bosje trof ik eerst nog een Kleine Bonte Specht. Helaas zat deze erg hoog, dus mooi heb ik hem er niet op gekregen. Toen ik verder liep kwam ik mijn collega van eerder tegen. Hij was helemaal enthousiast want de Blauwborst was inderdaad op zo’n 3 meter voor hem geland, bovenop een rietpluim, en hij had de mooiste foto’s kunnen maken…
Snel ben ik ook naar de plek gelopen. Eerst hoorde ik een Rietzanger en kon deze ook mooi zien: ze beginnen lager in het riet te zingen en naarmate ze verder gaan, kruipen ze steeds hoger om uiteindelijk in de top volop te gaan zitten zingen. Zo had ik deze soort eindelijk ook een keer mooi
Rietgors op vrijersvoeten…
vastgelegd. Later vloog er een Rietzanger in een Meidoorn waar ik een foto kon maken van alleen z’n koppie omlijst door blaadjes. Ook zat er een Rietgors redelijk in de buurt. Hij zat boven op een rietstengel en kwam ineens heel dichtbij zitten. Daarna vloog hij op de grond en vertoonde nogal vreemd gedrag: een beetje sidderend, met zijn veren opgezet kroop hij over de grond. Ik keek eens goed en zag ineens de oorzaak: er zat een vrouwtje in de buurt… Opeens hoorde ik een Blauwborst redelijk dichtbij. Snel keerde ik die kant op en zat er inderdaad eentje vlak voor me, maar behoorlijk verscholen. Iets later vloog ook hij in de Meidoorn tegenover me, maar daar bleef het bij.
Ik ben weer teruggegaan naar de schuilhut. De Blauwborst liet zich niet meer zien, wel een Winterkoninkje. Ook een familie Grauwe Ganzen liet zich even zien en kwam de Kwikstaart weer even langs. Daar bleef het bij. Ik ben weer naar de auto gelopen en naar huis gereden. Net voordat ik de grote weg op zou draaien zag ik nog 2 prachtig glanzende Spreeuwen in het gras zitten. Het lukte me om ze mooi op de foto te zetten en daarna heb ik de thuisreis voortgezet. Blij met steeds mooiere foto’s, maar…
16 april
Ik kon het echt niet laten: ik moest nog een keertje terug… Om 5 uur vertrokken, dus om 6 uur bij de plassen. M’n vaste rondje maar gemaakt: Schuilhut waar de wit-gesterde volop aanwezig was (hoe de verhoudingen liggen is me volstrekt onduidelijk. Ik heb de indruk dat deze wit-gesterde rondzwerft tussen de verschillende territoria en zijn kans probeert te grijpen wanneer hij kan…). Ik heb 2 uur in de hut gezeten en ben toen naar de driehoek gegaan waar Blauwborst, Rietzanger en Rietgors zitten. De Blauwborst zat er inderdaad weer. En voorwaar: hij kwam even vlak voor me zitten, vrij, zonder vervelende takjes of riet!
Gebiedje van de "Driehoek"
Ook de Rietzanger kwam weer even boven kruipen, maar minder uitbundig dan de dag hiervoor. In plaats van de Rietgors kwam er even een Pimpelmeesje in het riet gevlogen. Net als Winterkoninkjes zie deze echt overal. Terwijl ik daar zo stond, kwam er een grote roofvogel op afstand voorbij vliegen. Ik maakte nonchalant 2 foto’s en dacht: zo, in ieder geval ook een Bruine Kiekendief erbij… Toen ik ’s avonds thuis was en de foto’s aan het bekijken was, bleek dat het niet ging om een Bruine Kiek, maar om een Rode Wouw! Dat was wel even een verrassing en een les in nederigheid… Na enige tijd kwam de niet-gesterde Blauwborst even ergens anders zitten: op de plaats waar 5 dagen terug zijn concurrent nog zat, ging hij nu volop aan het zingen in de Meidoorn.
Het gebied van het Wilgenbos was eindelijk weer opengesteld, dus ben ik daar maar weer eens heengelopen. Ik had gehoord dat er een Tapuit zou moeten zitten, maar heb deze nooit gevonden. Wel hoorde ik een Gekraagde Roodstaart. Ik ben hem gaan zoeken en vond hem heel hoog in een dode boom. Dichterbij wilde hij ook niet komen… Een Winterkoning was wat meewerkender. Deze zat volop te zingen en een laag, kaal struikje en bleef daar even. Dit leverde erg leuke plaatjes op.
Ik ben weer teruggelopen en zag in de plasjes langs het bos nog een Kuifeend. Verder was het rustig. Ik ben doorgegaan naar de schuilhut aan de Keersluisplas. Er stonden verschillende mensen en 1 wist te vertellen dat er weer Watersnippen zaten. Het riet was aan het groeien en ze zaten achterin, maar ondanks hun geweldige schutkleurén waren ze af en toe toch te zien.
Uitzicht vanuit de "Poelruiter"
Met de gedachte misschien de IJsvogel weer eens te zien, ben ik naar de Poelruiter gereden. Je gaat dan over de Praamweg, waar een paar dagen geleden mijn collega-fotograaf over wist te vertellen dat de Roodborsttapuit er zit. En inderdaad: er zat er 1. Met een beetje manoeuvreren kreeg ik hem voor een mooie achtergrond en aardig in beeld. Bij de Poelruiter heb ik de IJsvogel niet gezien. Er kwam een Fuut onderlangs voorbij zwemmen en verder bleef het daar rustig.
Ondanks dat ben ik heel tevreden weer naar huis gegaan, blij met m’n zingende Blauwborst!
