7 april
De buurman…
Ik ben weer teruggeweest. Ik wilde zo graag die zingende Blauwborst van dichtbij erop krijgen, liefst zonder storend riet of andere takjes. Dus om kwart over 10 zat ik weer in de schuilhut te wachten totdat het zou gebeuren… Er gebeurde alleen niet zoveel… Misschien kwam het door de kou en de wind, maar ze lieten zich weer niet zo goed zien. De eerste Blauwborst kwam weer in hetzelfde wilgenboompje zitten als gisteren, maar niet dichterbij. Ik zat daar een hele tijd toen ik misschien een andere oorzaak te zien kreeg waarom ze niet wilde verschijnen: een Vos kwam uit het riet tevoorschijn en liep voor de hut langs. Waarschijnlijk raakte hij toch iets gealarmeerd door het geklik van mijn camera, waardoor hij snel verder ging. Ik had eerder zo’n ervaring gehad, midden in de winter, maar het blijft een machtig gezicht zo’n dier van zo dichtbij te zien.
Even later kwam er ook weer een Blauwborst in beeld. Dit was een andere dan de eerste: deze had geen witte ster. Hij kwam wel wat dichterbij zitten dan de eerste. Misschien was het zijn territorium en was de eerste een indringer en daarom wat schuwer? Toen de Blauwborsten het verder lieten afweten, zwom er nog een Wintertaling voorbij. Ik had ze in de winter al enkele keren gezien, maar nog niet van zo dichtbij. Wat een prachtige vogels!
Verkleumd ben ik uiteindelijk weer naar de auto gelopen. Daar scharrelde nog een Zanglijster rond, had ik nog niet zo mooi in beeld gehad. Toch weer een leuke afsluiting, maar…
6 april
Het bleek dat de Blauwborsten weer terug waren gekeerd. Op het internet waren alweer prachtige foto’s te zien en aangezien het vorig jaar in de Wageningse Nevengeul niet zo goed lukte, had ik bedacht naar de Oostvaardersplassen te gaan. Op vogelkijkhut.nl had ik gezien dat er 1 bij de schuilhut aan de Keersluisplas zou moeten zitten. Daar ben ik dus als eerste heengegaan en al snel bleek dat het klopte! Er zat een Blauwborst-man volop te zingen en zo af en toe liet hij zich redelijk zien. Vaak ging hij verder weg zitten en kon ik hem alleen nog horen. Gelukkig kwam er een Witte Kwikstaart langs en deze was beduidend minder schuw. Hij bleef de hele tijd voor de hut rondscharrelen, soms op slechts 2 meter afstand! Ook zat er hele tijd een Rietgors in de buurt, die zich op een bepaald moment behoorlijk vergiste: hij ging op precies mijn minimale scherpstelafstand zitten en wel zó lang, dat ik hem ook nog op de foto kreeg! Eindelijk een heel mooie Rietgors. Na een aantal uur leek het niet veel meer te worden en ben ik verdergegaan. Eerst ben ik naar de Schollevaar gelopen, welke open was omdat de rest van het gebied afgesloten was zodat het grof wild voldoende schuilplaatsen heeft gedurende de winter. Het enige wat ik tegenkwam was een Klapekster. Deze zat op precies dezelfde plek als vorig jaar, dus zal het wel dezelfde geweest zijn. Ik ben toen teruggelopen naar de uitgang en eerst nog even naar de Kluut geweest. Daar zwom een Tafeleend voor en verder was het ook daar rustig, dus op naar de volgende hut. Dit werd de Grauwe Gans. Ik heb de hut nooit bereikt omdat ik al snel opgehouden werd door nog een Blauwborst. Deze bleef zelfs iets dichterbij zitten, maar het kan altijd beter… Ook een Winterkoninkje, Tjiftjaf en Fitis lieten zich even mooi zien en kreeg ik de gelegenheid om ze mooi op de foto te zetten.
Daar bleef het verder bij. Ik ben naar huis gegaan met het voornemen toch nog maar eens terug te gaan, het kan altijd beter…
