8 maart
Na verschillende dagen vanuit de auto foto’s te hebben gemaakt in de polder, ben ik er maar weer eens echt opuit geweest. Ik ben weer eens naar de Oostvaardersplassen gegaan om te zien wat ik daar allemaal zou treffen. Ik hoopte dat het “Wilgenbos” weer opengesteld zou zijn, aangezien de winter wel op z’n einde lijkt te lopen.
Uitzicht vanuit de "Kluut"
Toen ik aankwam ben ik eerst de schuilhut de Kluut ingegaan. Dit is altijd mijn eerste stop. Vanuit de hut zag ik een Aalscholver zwemmen en kwam er al snel een Blauwe Reiger voor de hut zitten. Toen het verder rustig bleef, ben ik doorgelopen richting de schuilhut bij de Keersluisplas. In het bosje daarvoor zaten weer de vertrouwde vogels: Matkopjes en eén Boomkruiper. Vanuit de hut zag ik een Pimpelmeesje in het riet op zoek naar voedsel. Toch een ander beeld dan bij ons op het balkon!
Helaas bleek het bruggetje en daarmee de toegang naar het “Wilgenbos” nog steeds afgesloten, dus ben ik weer teruggelopen. Eerst weer naar de “Kluut”. Daar zwom nu een Grote Zaagbek voor en even later een Nonnetje en een Wilde Eend. Daarna ben ik doorgereden naar de Grauwe Gans. Meestal tref ik hier niet zoveel, maar nu zaten er verschillende Nonnetjes en Grote Zaagbekken. Het lukte me om een aantal mooie foto’s te maken en daarna ben ik weer verder gegaan. Ik ben naar de laatste schuilhut aan die kant van de plassen gegaan: de Grote Zilverreiger. De hut deed zijn naam eer aan, want er stond er ook 1! Ineens steeg deze op. Ik dacht even dat hij geschrokken was van het geklik van mijn camera, maar het bleek een andere oorzaak te hebben: er kwam een Havik overvliegen. Ik heb er foto’s van gemaakt, maar omdat ik hem nog in de stand had staan om de Zilverreiger te fotograferen, zijn ze dramatisch van kwaliteit, maar toch…
Toen het ook hier verder rustig leek te blijven ben ik nog naar de Praamweg gereden. Onderweg zat er een Buizerd in een lage struik. Ook aan de Praamweg zelf trof ik eentje op een paaltje. Vanaf de Wildroosters zag ik enkele Wintertalingen op grote afstand. Ondanks de afstand zag je wel hoe prachtig ze zijn. Als laatste zat er nog een Witte Kwikstaart vlak aan de weg. Hierna ben ik weer naar huis gereden. Het was heerlijk om weer eens echt buiten te zijn!
