Tijdens één van mijn laatste bezoeken aan de Oostvaardersplassen had ik het geluk 2 nieuwe soorten te zien in de categorie “Strandloper”. In de verhaaltjes die ik bij deze 2 soorten schreef, kwam waarschijnlijk het uitdrukkelijkst naar voren hoe lastig ik het vind de verschillende soorten uit elkaar te houden. Met de hulp van een mede-vogelaar en uitgebreid plaatjes bekijken in m’n vogelboeken, kwam ik er wel uit en heb ik die 2 soorten mooi op naam kunnen brengen.
In juni 2019 ben ik voor een voorjaarsbezoek naar het Varanger schiereiland geweest. Veel van de Strandlopertjes die je hier in de winter kunt zien, kunnen daar in zomerpluimage te zien zijn. Dat zou betekenen dat ik weer redelijk van voor-af-aan zou kunnen beginnen. Nou is het natuurlijk wel zo dat de meeste soorten in de zomer uitbundiger gekleurd zijn, wat het iets makkelijker zou moeten maken, maar toch…
Ik heb weinig nieuwe wadertjes kunnen ontdekken. Pas de 3de dag werd ik weer even aan het denken gezet door een vogeltje op de reling van een brug. Nou had ik wat voorwerk gedaan en hoefde ik daarom niet eens heel lang te denken: het kon bijna niet anders dan dat het om een Temmincks Strandloper ging. Gelukkig bevestigden de boeken dat en kon ik weer een nieuwe soort bijschrijven.
Toen ik de dag erna in een compleet ander gebied een zelfde vogel vol overgave een vrouwtje zag verleiden waarbij hij wild met zijn vleugels wapperde en een ratelend geluid maakte, wist ik zeker dat ik met de “Temminckii” te maken had.
Als de omstandigheden maar goed zijn en de vogels zich presenteren op de meest uitgesproken manieren, dan hoeft het toch niet zo lastig te zijn. Alhoewel…
